WK-test geslaagd: Van der Poel rijdt als knecht, maar wint toch op Citadel van Namen
Mathieu van der Poel lijkt op tijd in vorm voor de WK wielrennen, die komend weekend beginnen in het Australische Wollongong. In de Grote Prijs van Wallonië klopte hij na 199,7 kilometer koers rivaal Biniam Girmay met een machtig sprintje op de Citadel van Namen.
Van der Poel kende een teleurstellende Tour de France, waarin hij na een vroege aanval met Wout van Aert in de tiende etappe afstapte. Sindsdien reed hij slechts drie koersen van kleiner kaliber. De Stadsprijs Geraardsbergen en Izegem Koerse wist hij te winnen, maar toch bleef het gissen naar zijn vorm met oog op de WK.
In de Grand Prix van Wallonië trof hij met Girmay een van de mannen tegen wie hij het in Wollongong zal moeten opnemen. De Eritreeër richtte zich in de stromende regen op het wiel van Van der Poel, maar die hield dit keer zijn kruit lang droog.
Spannende slotklim
Nadat de jonge Breton Ewen Costiou (stagiair bij Arkéa) als laatste aanvaller was ingerekend, begon het voltallige peloton aangevoerd door de ploeg van Girmay aan de met keitjes geplaveide slotklim. Van der Poel liet zich rustig meevoeren en leek de sprint aan te willen trekken voor ploegmaat Jasper Philipsen.
Die plannen veranderden echter door een late aanval van Dylan Teuns (Israel-Premier Tech). De Belgische winnaar van de Waalse Pijl sloeg een aanzienlijk gat, maar moest de Spanjaard Gonzalo Serrano in het wiel dulden.
De twee leken het te gaan halen, maar werden na een moeizame laatste bocht alsnog gepasseerd door Van der Poel. De Nederlander viel niet meer stil en sprintte overtuigend naar de zege.
Van der Poel moest diep gaan voor de zege, zo bleek na de finish. "Ik ken de veldrit van Namen heel goed, maar op de weg reed ik hier nog nooit", zei de Nederlander, vijf keer de beste in de vermaarde Citadelcross van Namen, nadat hij op adem was gekomen.
"Eigenlijk voelde ik me niet super in de regen. Ik wilde de sprint aantrekken voor Jasper, maar die voelde zich volgens mij niet honderd procent vandaag. Vlak voor de bocht heb ik het gaatje gedicht en zag ik dat er niemand meer in het wiel zat. Gelukkig kon ik doorsprinten tot aan de finish."
Over zijn kansen bij de WK hield Van der Poel zich op de vlakte. "Dat wordt sowieso een zware wedstrijd, vanwege de lengte, de temperaturen en al die klimmetjes. Meestal wint de sterkste."
Van der Poel is de opvolger van Danny Nelissen, in 1992 de laatste Nederlandse winnaar van de Grote Prijs van Wallonië. Een jaar later boekte Patrick Evenepoel, inderdaad de vader van Vuelta-winnaar Remco, er zijn enige profzege.
Mogelijk rijdt Van der Poel zaterdag nog de Primus Classic in de Vlaamse Ardennen om daarna pas af te reizen naar Australië. Woensdagnacht komt Van der Poel in actie op de gemengde estafette. De wegwedstrijd is op zondag 23 september, in Nederland te zien in de nacht van zaterdag op zondag.
De vrouwen reden vandaag de eerste editie van de Grand Prix Wallonie en die wedstrijd kende een opmerkelijk einde. Yara Kastelijn opende de finale met twee late aanvallen en plaveide daarmee de weg voor haar Belgische ploeggenoot Justine Ghekiere.
Ghekiere kwam met een comfortabele voorsprong boven op de Citadel, maar miste de bocht, schoot uit haar pedaal en verspeelde zo een vrijwel zekere zege. Schrale troost voor Ghekiere: de renster die met de zege ging strijken was haar ploeggenoot Julie De Wilde.
Ghekiere werd nog wel tweede, voor Kastelijn die zo voor een volledig Plantur-podium zorgde. Eva van Agt, kleindochter van oud-premier Dries van Agt, werd op 18 seconden achtste in Namen. Dat is haar beste resultaat sinds ze kort voor de Tour de France haar profdebuut maakte.
