Het wordt langzaamaan rustiger in Syrië, de oorlog lijkt zo goed als beslist. Ook in Douma, een buitenwijk van Damascus en een van de eerste bolwerken van de opstand tegen de Syrische regering, wordt nu niet meer gevochten. Maar dat is wel eens anders geweest.
In het begin van de oorlog wordt de wijk door gematigde rebellen veroverd, daarna grijpen jihadistische groepen de macht. Waaronder Jaysh al-Islam, 'het leger van de Islam'. Zij ontvoeren een grote groep minderheden die het Syrische regime zouden ondersteunen. Er wordt gemoord, gemarteld, en vrouwen en kinderen dienden als menselijk schild tegen bombardementen van het leger. Het Syrische Leger grijpt hardhandig in en omsingelt de wijk. De bevolking wordt uitgehongerd.
Ook Reefa (59) zit drie jaar vast in Douma. "Ik ben ismaïliet, een minderheid die volgens de rebellen de overheid steunt. Daarom kreeg ik met de zweep en zat ik bijvoorbeeld tien dagen in mijn eentje vast in de kou en zonder eten. Ook hebben de rebellen ons hier in kooien rondgereden om ons te vernederen."
Reefa kan de groepen die haar gevangen hielden niet vergeven. "We hebben ze niets misdaan. Ik ben maar een ingenieur, ik heb nooit in mijn leven iemand kwaad gedaan. Ik ben mijn hele leven kwijtgeraakt, mijn werk, alles. Ik ben mijn neven kwijtgeraakt, twee jonge jongens. Hoe kan ik dat vergeten?" Vergeving is nodig voor een nieuwe toekomst voor het land, maar Reefa kan zich hier niks bij voorstellen. "Ik ben tegen verzoening. Ze hebben hun land in de steek gelaten. Ik ben geen politicus en spreek geen politieke taal. Maar als het aan mij ligt, mogen ze die mensen executeren."
Nieuwsuur-verslaggever Roozbeh Kaboly en cameraman Rachid El Mourif reisden af naar Syrië en legden de indrukwekkende verhalen vast van verschillende inwoners. Zijn drieluik is deze week te zien. Vandaag gaan we met Reefa terug naar Douma. Voor het eerst is ze terug op de plek waar ze jarenlang gevangen zat.
Kunnen Syriërs ooit nog wel in vrede samenleven? "Dat zal heel moeilijk worden", zegt Nieuwsuur-journalist Roozbeh Kaboly, die voor deze serie in Syrië was. "Heel veel Syriërs hebben gevochten tegen hun overburen of wijkgenoten en er zijn zelfs mensen die hun familieleden hebben vermoord. Zij moeten elkaar gaan vergeven in de toekomst."
Het toekomstbeeld van Syrië heeft volgens Kaboly verschillende kanten. "Syrië is een land met veel gezichten, er gebeuren daar vreselijke dingen. De haat onderling is nog steeds erg groot en er zal veel tijd moeten verstrijken voordat mensen elkaar kunnen vergeven en ze kunnen vergeten wat er gebeurd is."
"Tegelijkertijd zijn Syriërs weerbare en sterke mensen. Ze vertellen me altijd over de lange geschiedenis van Syrië: het land heeft enorm veel oorlogen meegemaakt en het is meerdere malen verwoest, maar steeds weer opnieuw opgebouwd. Dus er is altijd hoop. Ik ben zelf heel erg optimistisch."
