Feest in Oost-Aleppo: bruiloft met oploskoffie, verjaardag zonder taart

Een mooie locatie, een buffet of diner, een (witte) bruidsjurk, een receptie, een bruidstaart, een huwelijksnacht en een huwelijksreis: een bruiloft in Nederland bevat in ieder geval een aantal van deze ingrediënten.

Een huwelijk in Oost-Aleppo niet. Daar vindt een bruiloft plaats in een klaslokaal, met nauwelijks hapjes en drankjes tijdens de receptie, die soms gestopt moet worden door grote bombardementen. Er zijn een paar gasten, van wie de meesten weg moeten om te helpen in het ziekenhuis.

Geen eten, want het is te duur. Geen taart, want de markt heeft geen ingrediënten. Geen huwelijksreis, want dergelijke plannen maken in een stad waar overleven niet vanzelfsprekend is, gaat niet.

Een bruiloft met sinaasappelsap en koffie

Modar trouwde op 9 juli. In een school. "Dat is normaal voor ons nu. De meeste bruiloften worden gevierd in scholen of op straat. Het kan niet anders. Laatst heeft een vriend van me zijn bruiloft georganiseerd in een ziekenhuis", vertelt hij.

Ongeveer zeventig gasten waren aanwezig bij het feest, terwijl hij had gerekend op 200 à 300. Veel mensen durfden de straat niet op om naar zijn feest te komen. "Na twee uur begonnen de bombardementen. Een gebouw naast de school werd hard geraakt, dus toen zijn veel mensen naar huis gegaan. Ze waren bang."

Maar niet alleen de angst was een reden om weg te gaan, sommigen móesten. "Mijn vrienden werken bijna allemaal als medisch personeel in de overgebleven ziekenhuizen, en toen de bombardementen begonnen, wisten zij: we moeten de slachtoffers gaan helpen."

Vijf familieleden en een paar vrienden bleven over, maar veel te drinken was er niet meer. "We konden alleen Nescafé-koffie en jus d'orange betalen. De andere spullen waren veel te duur en op de markt was er ook helemaal niets te halen."

Toch kostte zijn bruiloft uiteindelijk 700.000 Syrische pond (ruim 1200 euro). Een hoog bedrag. "Maar dat hadden we verwacht, want het is hier zo duur geworden. Gelukkig hadden we gespaard."

Sommige gasten redden het niet eens tot zijn bruiloft. Modars docent Wissam was onderweg toen hij in een bommenregen terechtkwam. "Ik geef heel veel om Modar, maar niet genoeg om mijn eigen leven voor zijn bruiloft te geven", zegt Wissam. Daarom draaide hij halverwege om en ging hij terug naar huis.

"Het was een droevige dag, ook voor Modar. Veel mensen zijn op die dag gestorven. Maar ja, dat is het leven hier."

Toch taart

Ook andere feestelijke momenten in het leven van de inwoners van Oost-Aleppo zijn van vieringen veranderd in rouw of protest. Wissam viert sinds de oorlog zijn verjaardag niet meer. "Niemand doet dat hier nog. Waarom zou je?"

Daarom was het heel bijzonder toen zijn vrouw hem verraste. "Ik was jarig geweest en een aantal dagen later was er een kort staakt-het-vuren. Toen was er opeens meel en suiker te koop en heeft mijn vrouw een taart voor me gemaakt. Ook heeft ze een mobiele telefoon voor me gekocht en daardoor kan ik nu met jullie praten."

Geen vieringen, maar protesten

Iets kleins vieren met vrienden of familie, dat gebeurt niet meer in Oost-Aleppo. "Ik kom alleen nog samen met vrienden om te protesteren. Niet om iets te vieren", zegt Mohamad. Voor de oorlog werden sommige evenementen nog gevierd, zoals het Offerfeest. "Normaal regelden we tijdens deze feesten snoep voor de kinderen of cadeaus, maar we hebben nu niets meer te geven."

Mohamad kaart nog wel eens wat met vrienden, maar verder doet hij weinig leuks. "Vroeger vierde ik alles met mijn familie. Maar zij zijn vier jaar geleden gevlucht, toen het nog kon. Sinds mijn familie weg is, vier ik niets meer."

Maar ook al zijn er geen vieringen, geen feesten en zijn de bruiloften niet zo groots als vroeger: er is een ding dat nooit zal veranderen in Oost-Aleppo. Dat is de muziek. "Al die liedjes, die typische liedjes. Die zijn er en die blijven. Het feestvieren hebben ze ons afgenomen, maar de muziek niet", zegt Mohamad lachend.