Dagboek Doha: De 'harde kern' van Qatar komt uit Libanon, Syrië en Egypte
De ogen van de voetbalwereld zijn gericht op het WK in Qatar. In het gevolg van de absolute wereldsterren en in de kantlijn van het grote nieuws schrijft NOS-redacteur Thierry Boon dagelijks over wat hij meemaakt in Doha.
Tijdens de openingsceremonie valt het meteen op. Terwijl het Al Baytstadion kolkt van opwinding, is er één vak leeg. Gewoon leeg. Geen stoeltje bezet. Toch vrij opmerkelijk, zo vlak voor het begin van het WK.
En dan ineens stromen ze binnen. Het lege vak vult zich binnen no-time met een stel bruisende voetbalfans, inclusief vlaggen, sjaals, bandana's en trommels. Allemaal in de nationale kleur van Qatar. Dat valt op, zo tussen de andere Qataresen, die in hun witte gewaad op de tribune zitten.
Vak vol overgave
Zingen, springen, dansen. Met een overtuiging om bang van te worden. Voorin het vak staan de aanjagers: twee met een trommel geven het ritme aan, een andere man zet met zijn rug naar het veld toe de liederen in. De rest volgt vol overgave.
Zuid-Amerikaanse taferelen. Even waan je je in La Bombonera, Buenos Aires. Bij de klassieker Bocu Juniors-River Plate, daar gaat het er normaal gesproken zo aan toe. De voetbalfans uit Qatar vallen in hun eigen competitie toch vooral op vanwege hun afwezigheid.
Ondanks de vocale steun stelt thuisland Qatar bij zijn WK-debuut vanaf de eerste minuut zwaar teleur. En dat na de geheimzinnige trainingsmaanden met verschillende tripjes en 26 oefenduels.
Fans houden het na 45 minuten voor gezien
Al na de eerste (!) helft, bij een 0-2 achterstand, verlaten Qatarese supporters het stadion. Naarmate de wedstrijd vordert, zijn er steeds meer lege stoelen zichtbaar. En dat in de wedstrijd waar het land twaalf jaar lang naartoe heeft geleefd.
"Ik was druk met coachen en heb de lege stoelen niet gezien", aldus Félix Sánchez, de bondscoach van Qatar, quasinonchalant op de persconferentie.
Het stroomt leeg. Behalve achter de goal. Daar blijven ze gaan, negentig minuten lang. Het contrast met de rest is enorm. Zo groot dat je je afvraagt hoe geloofwaardig het is.
Geen Qataresen
Navraag leert dat de mannen achter de goal dan ook niet uit Qatar komen, maar uit landen als Libanon, Syrië en Egypte. Ze wonen hier wel, zeggen ze, en zijn voor Qatar "omdat het ook een Arabisch land is".
Trouw zijn ze in ieder geval wel. Op beelden van maart dit jaar, tijdens een oefenduel met Slovenië in het Education City Stadium, laten ze al flink van zich horen.
In een verder vrij leeg stadion, ook niet bijzonder sfeervol, host het vak erop los.
Zouden ze bij Qatar per ongeluk hun 'harde kern' de afgelopen maanden hebben laten oefenen achter gesloten deuren in plaats van hun voetbalteam?
Wie bij Qatar-Ecuador is geweest, gaat het haast denken.
