In Almelo is armoede een groot probleem. Relatief veel mensen die er wonen zijn laagopgeleid en hoewel het beter gaat met de economie is er voor hen nog veel te weinig werk.
Mensen met weinig geld kunnen terecht bij de Eethoek en de Kleedhoek. Die draaien volledig op giften van particulieren en bedrijven. Subsidie van de gemeente is er niet. Want ook de gemeente Almelo is arm.
Het politieke landschap in Almelo is totaal versplinterd. In de gemeenteraad zitten maar liefst veertien partijen, waaronder een groot aantal eenmansfracties. De Almelose gemeenteraad bestaat uit 35 zetels.
Op het provinciehuis ziet men die verscheidenheid helemaal niet als verrijking. Met zoveel kleine partijen is het moeilijk om stabiele coalities te vormen. De kleine fracties in de gemeenteraad delen de kritiek uiteraard niet.
Almelo is in Nederland de gemeente met het relatief hoogste aantal Turkse Nederlanders. Maar liefst 10 procent van de bevolking is van Turkse komaf: in totaal zo'n 7000 mensen. Ze hebben hun eigen winkels, restaurants, kapsalons en verenigingen.
Over de integratie en loyaliteit van de Turkse Nederlanders bestaan twijfels in Almelo. Ook vanuit de Armeense gemeenschap klinkt kritiek. En de PVV kreeg bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen in Almelo de meeste stemmen.
In 2015 vond de zogeheten 'decentralisatie' plaats: een deel van de zorg werd overgeheveld van het rijk naar de gemeenten. In Almelo regent het sindsdien klachten. Zowel zorgontvangers als zorgverleners klagen.
De bedoeling was dat alles efficiënter zou worden, maar het omgekeerde lijkt te zijn gebeurd. Dat idee heeft ook Linda Westerdaal, die multiple sclerose heeft. Voor haar is het er alleen maar minder op geworden sinds de decentralisatie.
