Het zijn zeer spannende uren vandaag voor Sint-Maarten, Saba en Sint-Eustatius. Orkaan Irma raast over de eilanden en zette voorafgaand aan het aan land gaan al straten blank. Zeewater stroomde over de eilanden. De ravage is enorm.
Volgens NOS-weerman en klimaatwetenschapper Peter Kuipers Munneke moeten we er maar aan wennen. "We verwachten niet dat het aantal orkanen toeneemt, maar wel de impact ervan. De trends zijn overduidelijk. Alle ingrediënten voor de cocktail voor zwaardere orkanen zijn aanwezig."
Irma raast over de Caribische eilanden met windsnelheden van 295 kilometer per uur met uitschieters van windstoten naar 350 kilometer. "Dat zijn windsnelheden die zo hoog zijn dat je je het niet meer kunt voorstellen."
"Maar natuurlijk speelt voor de gevolgen van een orkaan ook mee wat je doet aan de groei van bijvoorbeeld steden", zegt Kuipers Munneke. "In een stad als Miami, die enorm is gegroeid, wonen mensen nu ook in laaggelegen gebieden."
Los Angeles kampte deze week nog met de grootste bosbrand in de geschiedenis van de stad. En eerder deze zomer werden de VS en Zuid-Azië door overstromingen en hevige moessonregens getroffen.
"De atmosfeer warmt op. In een warme atmosfeer kan er meer water verdampen en dat zorgt voor meer regenval. Dat is wat je met orkaan Harvey in Texas zag. Een ander effect van de opwarming is dat de zeespiegel stijgt. Dus met een vloedgolf komt er een steeds groter deel van land onder water te staan", zegt Kuipers Munneke.
Impact
Hij verwacht dat bovenop de stijging van de zeespiegel in de afgelopen eeuw met 25 cm, er nog eens 30 tot 100 cm bij zal komen. "Voor steden aan de kust heeft dat een enorme impact. De gevolgen van orkanen zullen alleen maar groter zijn."
Kuipers Munneke noemt het bijzonder dat twee zulke krachtige orkanen zich in korte tijd opvolgen. "Als Irma in Amerika zou aankomen is dat echt uitzonderlijk. Ook bosbranden nemen toe in een warmer klimaat. Er zijn zeer droge zomers in het Middellandse Zee-gebied en ook Californië had een warmterecord."
Bij de dooiende permafrost is het de afgelopen jaren eigenlijk net alsof de stekker uit die diepvries is getrokken.
Kuipers Munneke was vorige maand in het noorden van Canada waar hij de gevolgen van de dooiende permafrost met eigen ogen wilde zien.
"De bodem is daar permanent bevroren. Dat werkt eigenlijk als een diepvries met een hele hoop planten daarin. En de afgelopen jaren is het eigenlijk net alsof de stekker uit die diepvries is getrokken. Die plantenresten beginnen nu te verteren. Daardoor verandert het hele landschap en komen broeikasgassen vrij."
Wetenschappers schatten dat in het jaar 2100 een kwart van alle broeikasgassen die door menselijk toedoen in de atmosfeer zitten, afkomstig zijn uit de permafrost. Dit is ongeveer evenveel als de totale uitstoot van de Verenigde Staten nu.
Verwachtingen
Klimaatwetenschappers waarschuwen al langer dat hevige stormen, zware neerslag, maar ook langdurige hittegolven en extreme droogte, door de klimaatverandering daarom steeds vaker zullen voorkomen.
Het klimaat verrast wetenschappers als Kuipers Munneke steeds weer opnieuw. "Soms is die verrassing vooral fascinerend", zei hij eerder. "Maar vaak moeten we onze modellen, onze schattingen en onze verwachtingen bijstellen. We lopen vaak achter de feiten aan, terwijl het juist nu zo belangrijk is om te weten wat we de komende eeuw kunnen verwachten."
