Enorme teamgeest is de toverformule van succesvolle roeiploeg: 'Over mijn lijk!'
Het olympisch succes voor Nederland wordt in de eerste week van de Spelen vooral gevierd op de roeibaan. Een nieuwe trainingsmethode in combinatie met een enorme teamgeest heeft ervoor gezorgd dat de Nederlandse roeiploeg nu al de beste Olympische Spelen ooit beleeft. De teller staat al op twee keer goud en twee keer zilver. En als het goed is komen er nog meer medailles aan.
"Lekker ladies!" Lisa Scheenaard en Martine Veldhuis zijn op de roeibaan in Vaires-sur-Marne, even buiten Parijs, helemaal door het dolle heen. Ze beseffen aan de waterkant dat hun roeimaatjes van de vrouwen vier-zonder na een zinderende race het goud, waar vooraf niet helemaal op was gerekend, hebben gewonnen.
Het Nederlandse tweetal, dat even daarvoor in de finale van de dubbeltwee als vierde is gefinisht, moet vervolgens hangend op een hek even van alle emoties bijkomen.
Ondanks dat Scheenaard en Veldhuis na een krachtexplosie over 2 kilometer, de gebruikelijke afstand bij het roeien, met één seconde naast het brons hebben gegrepen, tonen ze met een traan hun grote blijdschap voor anderen.
Het tafereel zegt veel over de teamgeest binnen de hele Nederlandse roeiploeg. "Vroeger waren we allemaal eilandjes. Het was zelfs zo dat de ploegen elkaar bijna wat misgunden. Daar is nu helemaal geen sprake meer van", vertelt de 33-jarige Stef Broenink, die met Melvin Twellaar (27) in de mannendubbeltwee voor de tweede zilveren medaille van de dag zorgde.
"In het begin vonden we het een beetje spannend, omdat we nu ook met vrouwen op trainingskamp gingen", vult Twellaar hem aan. "Maar het was meteen gezellig. De mannen toonden ook iets minder haantjesgedrag", knipoogt hij. De nieuwe structuur bracht Twellaar overigens ook de liefde. Hij heeft nu namelijk een relatie met Veldhuis.
De Nederlandse roeiploeg veroverde tot nu toe twee keer goud en twee keer zilver in Parijs. Bekijk de beelden hieronder:
Maar hoe kwam die nieuwe structuur tot stand?
In de winter van 2021 gooit bondscoach Eelco Meenhorst, die vorig jaar bij het NOC*NSF Sportgala tot coach van het jaar werd uitgeroepen, in samenwerking met technisch directeur Hessel Evertse en inspanningsfysioloog Jabik-Jan Bastiaans het roer definitief om.
Korte en intensieve trainingen maken voor iedereen definitief plaats voor langere, duurzamere sessies. 40 in plaats van 10 kilometer trainen moet de standaard worden.
Meenhorst krijgt in die tijd alle neuzen dezelfde kant op na het goud voor de dubbelvier bij de mannen en het zilver voor de vrouwen van de vier-zonder in Tokio. Hij heeft op deze boten zijn nieuwe trainingsmethode namelijk al toegepast.
De successen worden vervolgens talrijker, met het WK in 2023 als hoogtepunt. De Nederlandse boten slepen in Belgrado vijf wereldtitels in de wacht, waarmee de toon is gezet.
Op de Spelen in Parijs staat de teller bij het roeien op twee keer goud en twee keer zilver. Maar er wordt ook nog veel verwacht van onder anderen Ymkje Clevering en Veronique Meester (twee-zonder) op vrijdag en Karolien Florijn en Simon van Dorp (beiden in de skiff) op zaterdag.
Volgens Marloes Oldenburg, onderdeel van de gouden vrouwenboot van donderdag, worden er nu topprestaties geleverd omdat iedereen veeleisend naar elkaar is. "We trainen echt op het scherpst van de snede, over mijn lijk! Niemand komt erlangs. Maar na de training drinken we gewoon weer een koffietje, hoor."
Elkaar de waarheid zeggen
"We durven elkaar ook echt de waarheid te zeggen, reken maar", vertelt Oldenburg in koor met ploeggenote Benthe Boonstra, die ook is aangesloten bij de persconferentie. De 23-jarige roeister moest daarvoor op een stoel met een natte handdoek in haar nek even bijkomen. Over inspanning gesproken.
De medaille van Oldenburg heeft overigens nog een extra dikke gouden rand. De roeister is weer op topniveau gekomen nadat ze is hersteld van een gebroken nek, die ze in oktober 2022 opliep tijdens een vakantie.
Oldenburg vertelt dat ze na haar rentree niet met fluwelen handschoenen werd behandeld, tekenend voor het hoge trainingsniveau. "De meiden legden de lat meteen weer enorm hoog, vlak nadat ik weer begonnen was met roeien."
"Ik kreeg meteen commentaar als ik bijvoorbeeld een fout met mijn blad maakte. Eerst dacht ik: doe eens rustig. Maar het was ook fijn, want het vereiste niveau was direct weer hoog. Ik denk dat de meiden mij ook nooit als inspiratie hebben gezien, maar dat zij gewoon een bepaalde standaard hebben neergezet waar ik weer aan moest voldoen", aldus Oldenburg.
En die standaard blijkt een gouden te zijn.
