Vingegaard zal horrortijdrit van Rasmussen niet herhalen: 'Jonas is wél voorbereid'
Het moest de tijdrit van zijn leven worden: op de voorlaatste dag van de Tour de France van 2005 kreeg Michael Rasmussen dé kans om het podium te halen van de grootste wielerwedstrijd ter wereld.
Zijn voorsprong op nummer vier Jan Ullrich was ruim twee minuten, maar nog niet comfortabel. Toch voelde de broodmagere Deense klimmer zich goed. Het parcours van de tijdrit rond Saint-Étienne was namelijk allesbehalve vlak.
Vertrouwen
"Ullrich was natuurlijk een van de beste tijdrijders ter wereld en ik niet", vertelt Rasmussen aan de telefoon. "Toch had ik veel vertrouwen dat ik mijn derde plaats zou kunnen verdedigen. Ik dacht dat ik de tijdrit van mijn leven zou kunnen rijden. Nou, dat heb ik zeker gedaan."
We spreken Rasmussen een dag voor de tweede tijdrit in de Tour. Sinds een paar jaar is de lang verguisde wielrenner terug in de Tour als columnist voor de Deense krant Ekstrabladet. Hij beweegt zich zelden in persruimtes en mixed zones. Liever observeert hij in de luwte, als de einzelgänger die hij altijd is geweest.
Net als landgenoot Jonas Vingegaard nu, kwam Rasmussen in 2005 eigenlijk per toeval in de positie om het podium te halen in Parijs. "Denis Mentsjov was onze kopman, ik ging voor dagsucces en de bolletjestrui."
Solo zege
In de openingstijdrit van 19 kilometer langs de Atlantische kust werd Rasmussen 174ste op ruim drie minuten van winnaar David Zabriskie en nummer twee Lance Armstrong. Maar dat bood hem wel de ruimte om in de Vogezen zijn slag te slaan.
Een dag na de ritzege van Pieter Weening in Gérardmer kreeg Rasmussen zijn kans na een solo over de Ballon d'Alsace en de Grand Ballon. Hij won de rit, pakte de bolletjestrui en snoepte ruim zes minuten van zijn achterstand af in het klassement.
Op de voorlaatste dag stond hij nog altijd derde, achter Armstrong en Basso. Maar in de tijdrit schoof de Deen al na vier kilometer onderuit op een rotonde. "Hij raakte helemaal in paniek", zou zijn verbouwereerde ploegleider Erik Breukink later verklaren.
Rasmussen was alle vertrouwen kwijt, in zijn fiets en in zichzelf. Als een beginneling bewoog hij zich over de wegen. Vier keer stopte hij langs de weg voor een ander wiel of een nieuwe fiets. En toen hij na een flauwe bocht ook nog een koprol maakte in de berm, kon Breukink niets anders dan zijn arm vaderlijk om zijn renner slaan.
Hoe kon het zo misgaan? "Botte pech", antwoordt Rasmussen nu. "En een gebrek aan voorbereiding."
Door wat er met mij gebeurde in 2005, heeft de ploeg alle renners de windtunnel ingestuurd.
Dat laatste moet pijn hebben gedaan bij Rasmussen, die bekend stond als een materiaalfreak. Althans, als klimmer was hij obsessief bezig met gewicht en vijlde hij de koppen van schroefjes op zijn fiets af op zoek naar enkele milligram besparing. Maar van aerodynamica had hij geen kaas gegeten. En zijn ploeg ook niet.
Conservatief
"Rabobank was een erg conservatieve ploeg in die tijd", vertelt Rasmussen. "In die tijd werd geen tijd en geld besteed aan aerodynamica of materiaal. Als we een tijdrit moesten rijden, kregen we een tijdrithelm en een strak pak. En dat was het."
"Door wat er met mij gebeurde in 2005, heeft de ploeg alle renners de windtunnel ingestuurd", is de overtuiging van Rasmussen. "In zekere zin heb ik de prijs betaald voor het gebrek aan voorbereiding."
Zaterdagmiddag maakt voor het eerst sinds Rasmussen weer een Deense wielrenner kans op een podiumplek in de Tour. Sterker, als alles normaal verloopt, wordt Jonas Vingegaard de eerste Deen na Bjarne Riis die in Parijs ook daadwerkelijk op het podium staat.
Je zou kunnen zeggen dat Vingegaard de eerste Deense podiumganger is van onbesproken blazoen. Dat Riis (bijnaam: Monsieur 60%, vanwege de exceptioneel hoge hematocrietwaarde die ooit in zijn bloed werd gevonden) de Tour van 1996 met een lijf vol epo won, is geen geheim meer.
Weer in Pau
En dat Rasmussen evenmin schoon rondreed in de Tour - ook die van 2005 - is door hemzelf uitgebreid beschreven. In 2007 werd Rasmussen op de drempel van Parijs in de gele trui uit de Tour genomen. In Pau, de stad waar ook deze week een politie-inval plaatsvond bij de ploeg Bahrain Victorious.
"Ja, weer in Pau. Wat dat met mij doet? Niets. Al vind ik het vreemd dat ze het nu doen en niet veertien dagen geleden."
Liever praat Rasmussen over zijn 24-jarige landgenoot Vingegaard. "Ik ken hem niet persoonlijk, maar hij reed vorig jaar al sterk in de Vuelta. En dit jaar was hij heel goed in het Critérium du Dauphiné en de Ronde van Baskenland. Ik had verwacht dat hij een heel goede ronde zou rijden, maar wel als knecht."
"Er werd niets van hem verwacht. En die houding heeft hij nog steeds, vind ik. Hij lijkt heel kalm."
Betere ondersteuning
Nadat Roglic uit de Tour verdween had Vingegaard beter moeten worden beschermd, vindt Rasmussen. "In de etappe die Sepp Kuss won, heeft Jumbo-Visma een heel groot risico genomen. Zeker Van Aert had die dag bij Vingegaard moeten blijven. Ze hebben geluk gehad dat alles de goede kant opviel. En winnaars hebben altijd gelijk."
Bekijk hieronder de samenvatting van de eerste tijdrit in de Tour de France. Vingegaard eindigde als derde achter Tadej Pogacar en Stefan Küng.
Door het succes van Vingegaard is het wielervirus in Denemarken flink aangewakkerd, weet Rasmussen. "Nadat de Deense voetballers waren uitgeschakeld, begon iedereen naar de Tour te kijken. Inmiddels is elk aspect van het leven van Vingegaard wel besproken en beschreven."
"Volgend jaar start de Tour ook nog in Kopenhagen en dan denk ik dat Roglic en Vingegaard samen kopman zullen zijn. En dan moeten ze het onderweg maar uitvechten."
Vrijdagavond kreeg Vingegaard een geïmproviseerd wit tijdritpak aangemeten van de Tourorganisatie. Tijdritcoach Mathieu Heijboer van Jumbo-Visma, die jaren van zijn leven heeft geïnvesteerd in het optimaliseren van de tijdrithouding van zijn renners, zag het met lede ogen aan.
Bij Jumbo-Visma zijn ze nog niet helemaal zeker of er wel een kopman schuilt in Vingegaard. Op termijn, zeker. Maar nu al? Vingegaard was toch ook de renner die ooit voor de laatste rit van de Ronde van Polen niet kon slapen, moest overgeven voor de start en zijn leiderstrui die dag moest afstaan.
Een ding is zeker voor Rasmussen. Zijn landgenoot hoeft niet te vrezen voor het noodlot in de tijdrit, zoals hem overkwam in 2005. "Een tijdrit is niet moeilijk, als je maar goed bent voorbereid. En Jonas is wél voorbereid."
