Premier Mark Rutte zat vanavond met zijn 27 collega's uit de Europese Unie om tafel in Brussel. Voorzitter van de Europese Raad van regeringsleiders Donald Tusk wil snel knopen doorhakken over de verdeling van de topfuncties in Brussel. Veel landen azen op de positie van voorzitter van de Europese Commissie. Maar er zijn nog meer invloedrijke banen te vergeven.
Inhoud krijgt voorrang
Ondanks het belang dat landen hechten aan deze posities, verwacht hoogleraar Europese geschiedenis Mathieu Segers dat de vorming van een coalitie in het Europees Parlement voorrang krijgt. "Het draait niet alleen meer om de poppetjes. Aandacht voor de inhoud is belangrijker."
Dit is ook wat het parlement verwacht. Het parlement wil dat de regeringsleiders bij hun voorstel voor een commissievoorzitter rekening houden met de uitslag van de Europese Parlementsverkiezingen en de lijsttrekker van de grootste politieke familie kiezen.
Dat kan gunstig zijn voor de kansen van Frans Timmermans, denkt Segers, ondanks dat niet de sociaaldemocraten, maar de christendemocraten (met voorman Manfred Weber) de grootste zijn. "Timmermans wil een centrum-links programma uitvoeren. Dat spreekt de Franse president Macron aan, die met zijn partij mogelijk doorslaggevend is voor de vorming van een coalitie in het Europees Parlement."
Dilemma
Voor Rutte vormt Timmermans een dilemma, zegt Segers. "Steunt hij Timmermans om voor Nederland de belangrijkste post van de EU binnen te halen, of houdt hij vast aan zijn eigen partijperspectief, wat het lastig zou maken om een centrum-linkse agenda te steunen." De liberale ALDE, waar Rutte's VVD bij hoort, heeft bovendien de Deense Margrethe Vestager als lijsttrekker.
Uiteindelijk kan in het politieke spel nog een heel andere kandidaat aan het langste eind trekken, zegt Segers. "In 2004 werd José Manuel Barroso commissievoorzitter, wat niemand echt verwachtte. Iedereen zat elkaar toen dwars, het werd een politiek slagveld. En dan, onverwachts, gaat hij met de prijs ervandoor."
