Jeugdpsychiaters luiden de noodklok: kinderen met ernstige psychische problemen moeten zo lang wachten op een behandeling dat het voor hen levensbedreigend is.
Jolanda Nielsen en Jolanda van Vugt hebben beiden een suïcidaal kind. Dochter Bo van 16 en zoon Jesley van 17 jaar. Nielsen: "Ik ging met Bo van instelling naar instelling. Ze kreeg diagnose na diagnose, maar nooit de juiste hulp."
Haar dochter Bo heeft klassiek autisme met een licht verstandelijke beperking en epilepsie. Vooral voor zeer complexe aandoeningen is het vinden van de juiste zorg nog lastiger. "Haar ziekte resulteerde uiteindelijk in een sprong voor de trein. En dan ben je ineens uitbehandeld. Dan moet je weer verder kijken", vertelt haar moeder.
Slechter
Ook de moeder van Jesley is al twee jaar bezig om de juiste te hulp te vinden voor haar zoon. "Jesley kreeg twee jaar geleden veel last van zware gedachten. Daar schrok zijn leraar erg van en die belde ons. Dat het ernstig was, begreep ik meteen", zegt Van Vught.
"In eerste instantie werd Jesley goed begeleid, maar het had geen effect. Hij werd zelfs slechter." Zijn moeder ging op zoek naar goede zorg, maar vond die niet. "Het is er gewoon niet."
"We hebben zoveel gesprekken gevoerd, met meerdere instellingen", vertelt Nielsen. "Maar wat je ook zoekt, alles duurt maanden, soms zelfs anderhalf jaar, voordat je ergens terecht kunt." Dit jaar moest er crisisopvang voor Bo worden gevonden. "Ze had weer zelfmoordneigingen. Iedereen denkt mee, maar er werd gewoon geen plek gevonden."
Van Vught: "Het is steeds afwachten of de zorg die we vinden wel de juiste zorg is. Nu heeft Jesley zorg waar hij bijvoorbeeld zelfstandig voor moet kunnen reizen en niet suïcidaal mag zijn, maar dat zijn nu juist twee punten waar hij problemen mee heeft."
Voor Nielsen is het gebrek aan samenwerking tussen verschillende instanties ook een grote boosdoener. "Als alle expertise nou eens zou samensmelten, dan moet je toch tot een oplossing kunnen komen. Het mag toch niet zo zijn dat kinderen zelfmoord als oplossing zien."
We zijn bang dat er uiteindelijk in de krant staat: jongen overleden, alle hulpinstanties wisten ervan. Dat vreet.
Beide moeders zijn constant bang dat er iets gebeurt. 'We zijn bang dat er uiteindelijk in de krant staat: jongen overleden, alle hulpinstanties wisten ervan. Dat vreet."
"Het is een lijdensweg, je bent in een constante staat van paraatheid. Het hele gezin. Als zijn bed kraakt 's nachts, word ik al zenuwachtig: wat gaat hij doen", zegt de moeder van Jesley. Haar zoon zette op papier hoe hij zich nu voelt.
De inventarisatie over het tekort aan opvangplaatsen volgde na de oproep van Claudia van Dooren-Hovers, moeder van de 16-jarige suïcidale Emma. Haar dochter heeft zware psychische problemen en wil dood en kan geen opvangplek vinden.
Emma
Staatssecretaris Martin van Rijn (PvdA, Volksgezondheid) reageerde op de oproep en schreef in een brief aan de Tweede Kamer dat er mogelijk een geschikte plek voor Emma is gevonden. "Vraagstukken over financiën en wachtlijsten mogen in acute gevallen nooit een reden zijn om een kind niet tijdig te behandelen", schrijft Van Rijn.
Het Expertisenetwerk Kinder- en jeugdpsychiatrie schreef gister ook een brandbrief aan Van Rijn over het 'substantieel tekort aan intensieve en langer durende behandeltrajecten voor jongeren met zware problemen'. Vandaag spreekt de Tweede Kamer erover.
