Izagirre (en niet Van der Poel) soleert naar ritzege op spectaculaire Tourdag

Ion Izagirre heeft op een spectaculaire koersdag de twaalfde etappe van de Tour de France gewonnen. Na een vrij chaotische koers vol demarrages vanaf kilometer nul kwam de Spanjaard van Cofidis na 168,8 kilometer solo aan in de straten van finishplaats Belleville-en-Beaujolais, nadat hij op de laatste klim van de dag medevluchter Mathieu van der Poel had laten staan.

De Baskische heuvel- en klimspecialist, die al eens ritzeges pakte in de Tour (2016), de Giro (2012) en de Vuelta (2020), kwam een minuutje eerder over de streep dan zijn achtervolgers, van wie Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies) en Matteo Jorgenson (Movistar) tweede en derde werden.

Het geel blijft van Jonas Vingegaard, het groen van Jasper Philipsen, de bollentrui van Neilson Powless en het wit van Tadej Pogacar, die met de drie zware Alpenritten die nu volgen nog geen aanval op het geel deed.

Solo Van der Poel

In de finale zal Van der Poel, die de afgelopen dagen tobde met zijn fitheid en voor de start in Roanne nog zei dat hij "zeker nog niet honderd procent" was, toch even aan de dagzege hebben gedacht.

Iets over de helft van de etappe, na een vrij krankzinnige eerste tachtig kilometer, vond Van der Poel zichzelf terug in een kopgroep met op papier betere klimmers. Wetende dat ze nog drie pittige beklimmingen over moesten en dat hij in de sprint waarschijnlijk wel de rapste zou zijn, demarreerde Van der Poel opvallend genoeg zelf in de afdaling van de eerste van die cols. Met nog 50 kilometer tot de streep.

Bekijk hier de reactie van Van der Poel:

Een heldhaftige solo leek in de maak, maar op de laatste col werd Van der Poel teruggehaald door de achtervolgende kopgroep. De Nederlander moest aanhaken en doorbijten, en dat hield hij even vol.

Ook toen Izagirre zijn beslissende demarrage plaatste, was het alleen Van der Poel die even mee kon. Heel even, tot hij het hoofd boog en Izagirre weg was. De achtervolgers - Jorgenson, Burgaudeau, Thibaut Pinot, Guillaume Martin, Ruben Guerreiro en Tobias Johannessen - werkten niet goed genoeg samen om Izagirre terug te halen.

Van der Poel kwam uiteindelijk op ruim vier minuten van de winnaar over de streep. Dat Van der Poel er überhaupt bij zat in de finale was al een verassing. De Alpecin-renner had dinsdag serieus last van de keel, liet de sprint woensdag nog lopen, maar was donderdag in de heuvels van wijnstreep Beaujolais ijzersterk.

Dat bleek wel nodig, want vooral de eerste helft van de etappe was indrukwekkend.

Vanaf kilometer nul was het spektakel. Wetende dat het nergens vlak zou worden, demarreerde de ene na de andere renner, vaak in koppeltjes. Grote namen ook. Mads Pedersen en Van der Poel. Van der Poel en Wout van Aert. Van Aert en samen met wat handlangers. Allemaal werden ze teruggehaald.

Het peloton spatte al vroeg uiteen en enig overzicht keerde pas terug toen er twee grote groepen waren gevormd. Een peloton achterblijvers, met enkele grote namen als David Gaudu, Powless en de broertjes Yates. En vooraan een peloton vol scherpere ritfavorieten en klassementsmannen, inclusief het geel en het wit van Vingegaard en Pogacar.

Solo Van Aert

Toen de rust even leek terug te keren, besloot Van Aert, die vanochtend nog fluitend naar de start fietste, nog maar eens in zijn eentje te gaan. In Vlaanderen dagdroomden ze al van een heldhaftige solo, maar ook hun Wout kwam niet weg.

Nog was het niet gedaan met de rust, want Mattias Skjelmose en Wilco Kelderman probeerden het ook maar eens. Tevergeefs. Duidelijk was wel dat Jumbo-Visma per se een mannetje vooraan wilde hebben.

Want toen Dylan Teuns ging, sprong zijn landgenoot en Jumbo-lid Tiesj Benoot erachter hem aan. De onvermoeibare Pedersen ging erachteraan en de drie leken ervandoor, maar toen kwam de tegenaanval op gang vanuit de groep met Vingegaard en Pogacar, die zelf ook serieus aan de bak moesten.

Eerst gingen Jorgenson, Andrey Amador en Izagirre. Later volgden Van der Poel, Martin, Guerreiro, Victor Campenaerts, Johannessen en Burgaudeau. Een groep waar je in wil zitten als aanvallende heuvelspecialist, beseften ook Thibaut Pinot, Julian Alaphilippe en Jasper Stuyven.

Tachtig kilometer vol demarrages

Al met al duurde het toch zeker tachtig kilometer voordat de rust enigszins over de koers viel. Tachtig kilometer lang vol gasgeven met continu aanvallen had een enorm slagveld opgeleverd. Met nog negentig kilometer te gaan, was er een kopgroep van vijftien renners en daarachter op zo'n drie minuten een peloton met een kleine veertig man, onder wie de leiders in het klassement.

In al het tumult gaven de gele Vingegaard en de witte Pogacar elkaar geen centimeter ruimte. Als een trouw koppeltje bleven ze de hele dag in elkaars wiel.

Na al dat spektakel moesten de drie cols in de slotfase en het hoofdstuk-Van der Poel nog komen. "Het was een redelijk gekkenhuis vanaf het begin en ik heb alles of niets gespeeld", zei Van der Poel na de etappe. "Maar ik was gewoon nog niet goed genoeg om het af te ronden."

"Het is wel frustrerend om ziek te worden in deze Tour. Hopelijk krijg ik ergens nog een kansje."

Dat kansje komt voorlopig nog niet, want de komende drie dagen gaat het peloton de Alpen in. Te beginnen met vrijdag in etappe dertien de finish op de Grand Colombier - en waarschijnlijk een duel tussen Vingegaard en Pogacar.