Mijn 2017: Tom Dumoulin won alles wat hij wilde, maar worstelde wel

• Nathalie Hoogeveen

Aan het einde van het jaar blikt de NOS met tien sporters terug op 2017. Vandaag de aftrap met Tom Dumoulin. "Ik ben een soort buitenaards wezen geworden."

De eerste Nederlandse winnaar van de Giro d'Italia zit in een hotel langs de A1 bij Deventer. Terwijl zijn ploeggenoten zich voorbereiden op het nieuwe seizoen, kijkt hij in een opslaghok tussen de fietsen, dozen en wielerschoenen uitgebreid terug op het jaar dat zijn leven op zijn kop zette.

Terug naar 28 mei 2017: na 37 jaar wint een Nederlandse man weer een grote wielerronde. De 26-jarige Tom Dumoulin uit Maastricht stelt de roze trui in de laatste etappe, een individuele tijdrit, zijn specialiteit, definitief veilig. Natuurlijk is dat het hoogtepunt van zijn jaar.

"Zeker omdat ik gewoon nooit had gedacht dat ik dat kon. Ik kwam bergop altijd wel een beetje tekort om echt met de allerbesten mee te doen in het klassement. Ik had nooit voor mogelijk gehouden dat ik al in staat zou zijn om een grote ronde te winnen. Dat kwam echt als een verrassing."

En het bleef niet bij die historische overwinning in de Ronde van Italië.

Dumoulin won ook de BinckBank Tour ("Het is bijna jammer dat ik hem dit jaar won, want nu heeft niemand het meer over die wedstrijd") en het WK tijdrijden ("Ik ben nog nooit zo goed geweest in mijn leven, ik had echt wonderbenen die dag").

"Ik had een aantal doelen dit jaar en ik heb ze allemaal meer dan behaald. Daar kun je alleen maar van dromen. Ik heb er zeker hard voor gewerkt, maar het is niet zo logisch dat je al je doelen zomaar haalt. Ik werk altijd hard naar een doel toe en negen van de tien keer lukt het niet."

Moeilijk jaar

Met zo'n palmares zou je zeggen dat Dumoulin alleen maar op een roze wolk heeft geleefd. Maar dat is niet zo. Hij werd in zijn roze trui gehuldigd in Maastricht, maar had daarna vooral heel veel behoefte aan rust en barbecueën in de tuin.

In de weken na de Giro kwam hij erachter dat die overwinning zijn leven voor altijd heeft veranderd. Dumoulin is nu niet meer 'gewoon een goede wielrenner'. Hij is een van de drie Nederlandse winnaars van een grote ronde; hij hoort nu bij de beste ronderenners ter wereld.

Daar droomde de inmiddels 27-jarige Dumoulin van, maar er kwam ook iets bij dat niet op zijn wensenlijstje stond: hij werd een bekende Nederlander.

Geworsteld

Toen Dumoulin deze week werd uitgeroepen tot Sportman van het Jaar sprak hij daar in zijn speech openlijk over. "Bijna niemand weet dat 2017 ook een moeilijk jaar was voor mij. Ik heb best wel geworsteld met mijn levensverandering", gaf hij toe. Maar verder wilde hij er niet te diep op ingaan. Dat deed hij een paar weken eerder wel.

"Het feit dat ik constant word aangekeken, aangesproken en voor foto's word gevraagd... Dat vind ik heel moeilijk. Dat heeft wel veel meer impact op mij gehad dan ik had kunnen denken. Of het me is tegengevallen? Ja."

"Soms loop ik echt met mijn hoofd naar de grond een café in, in de hoop dat niemand mij aanspreekt. Want als ik mensen aankijk zien ze dat als een uitnodiging om op mij af te stappen. Dat is echt raar, hè? Je bent de hele tijd op je hoede."

"Als ik in de supermarkt loop, zijn er elke keer mensen die me aankijken en aanspreken. Ik ben een heel erg gereserveerd persoon in het openbaar. Terwijl ik dat qua persoonlijkheid helemaal niet ben. Dat is iets dat mij heel erg tegenstaat."

Socioloog

"Er zou eens een socioloog onderzoek moeten doen naar de manier waarop het gedrag van mensen verandert als ze een bekend persoon tegenkomen. Dat is heel raar. Mensen lijken mij niet meer als een normale gesprekspartner te zien. Ik ben een soort buitenaards wezen geworden", zegt Dumoulin.

Inmiddels is hij wel redelijk gewend aan zijn nieuwe status. "Ik merk wel dat ik er nu veel beter mee om kan gaan dan een paar maanden geleden."

Zo leerde Dumoulin dit jaar meer belangrijke lessen. Niet alleen op de fiets, maar ook daarbuiten. Als beeldend voorbeeld noemt hij de zeventiende etappe in de Giro. De concurrenten Nairo Quintana en Vincenzo Nibali hadden een pact tegen de Nederlandse rozetruidrager gesloten, maar die gaf geen krimp.

"Ik denk dat ik die dag alles perfect deed op de fiets. Ik bleef rustig en gedurende de rit kreeg ik steeds betere benen. Ik zag de moed bij ze in de schoenen zakken. Toen gaf ik na afloop een interview dat ik betreur..."

Arrogante renner

Dumoulin zei dat hij hoopte dat Quintana en Nibali het podium zouden verliezen. Tot grote verontwaardiging van de Italiaan, die hem de meest arrogante renner ooit noemde.

"Dat had ik niet moeten doen. Ik was geïrriteerd, maar op dat moment had ik professioneel moeten blijven. Maar ja, ik sprak toen uit emotie. Dat is ook wel een belangrijke les voor de toekomst. Als zoiets weer voorkomt - en dat gaat voorkomen - dan weet ik beter wat ik moet doen."

"Wielrennen is ook een mentaal spelletje. Je moet goed in balans zijn en dat kan nog wel beter de komende jaren. Het is echt ongelofelijk wat erop je afkomt in zo'n grote ronde. Ik denk dat heel erg onderschat wordt wat dat mentaal met een mens doet. Renners als Chris Froome hebben dat allemaal al meegemaakt. Die zijn daar veel verder in."

"Dat ik die test nu in de Giro heb doorstaan, geeft wel enorm veel vertrouwen voor de volgende keer dat ik in zo'n situatie kom."

Selfie

Na het interview stapt de stagiaire van de cameraploeg op Dumoulin af. Of hij een selfie met de Girowinnaar mag maken? Natuurlijk, zegt de Limburger rustig, en hij glimlacht naar de camera. Het hoort erbij als je bij de beste wielrenners van de wereld hoort. Dat weet Dumoulin sinds dit jaar ook.