Gravelkampioen Van der Poel sluit jaar tóch af in regenboogtrui: 'Mooi om af te vinken'
Precies een week geleden stond hij zijn regenboogtrui op de weg af aan Tadej Pogacar. Vandaag kreeg Mathieu van der Poel het tricot alweer om de schouders na een masterclass bij het WK gravel in Leuven. "Stoppen op een hoogtepunt is altijd mooi. Ik ga hiervan genieten."
Met een brede grijns en ogen die straalden van plezier keek hij terug op zijn laatste wedstrijd van het seizoen. "Poeh, ik ben best wel kapot. Dit is echt een enorm zware discipline. Dat wist ik ook wel van de vorige wedstrijden die ik heb gedaan. Het is de hele dag een heel hoog tempo rijden en attent blijven. Dat is slopend."
De waarheid is dat die slopende koers bij het WK gravel in Leuven vooral kwam door de aanvalsdrift van één man: Van der Poel zelf. "Ik wilde er vooral voor zorgen dat iedereen al een beetje had afgezien voor het lokale rondje, want dat was niet zo lastig. Als iedereen daar al op het tandvlees zit, is het iets makkelijker om de situatie onder controle te houden."
Het klinkt zo makkelijk. En dat is het eigenlijk ook als je over de benen van Van der Poel beschikt. Op 120 kilometer voor de finish reed hij al in zijn eentje op kop door de bossen rond Leuven.
Een eigen versie van de solo van Pogacar, die vorige week in Zürich op 102 kilometer van de finish zijn beslissende aanval plaatste, was niet de bedoeling. "Nee", zegt Van der Poel lachend. "Ik wilde een schifting maken en heb wel even doorgereden, zodat ze daarachter ook moesten rijden."
Niet dat Van der Poel vies is van een flinke solo. Dit voorjaar won hij de Ronde van Vlaanderen na een solo van 45 kilometer en een week later Parijs-Roubaix na een solo van 59 kilometer.
In Leuven schudde hij op 13,4 kilometer van de streep zijn laatste tegenstrever af: Florian Vermeersch. "Ik wilde op dat laatste echte klimmetje nog een keer aanvallen", aldus Van der Poel. "Want een sprint met zijn tweeën, je weet nooit hoe dat verloopt. Zeker niet op een gravelfiets. Ik wilde het zekere voor het onzekere."
Geen schande
Vermeersch boog meteen het hoofd, waarop de zegetocht van Van der Poel kon beginnen. "Het is geen schande om van Mathieu te verliezen", begon de Belg, die voor de tweede keer op rij zilver won bij het WK gravel.
"Iedereen in de groep voelde al wel dat Mathieu de sterkste was", vervolgde Vermeersch. "De ideale situatie voor mij was om met hem vooruit te raken en dan te hopen op een wonderdag. Dat eerste is gelukt, dat tweede niet."
Afvinken
Voor Van der Poel is het de achtste wereldtitel in zijn loopbaan. Opgeteld bij zijn titels in het veldrijden (zes) en op de weg is hij nu wereldkampioen geweest in drie disciplines van het wielrennen.
"Die van de weg is toch iets hoger in te schatten", zei Van der Poel. "Maar ik ben heel blij, want deze had ik nog niet. Gravelwielrennen is een heel grote discipline aan het worden. Dit was echt wel een doel voor mij. En je merkt ook dat het steeds meer begint te leven onder de renners. Mooi om deze ook af te vinken."
Maar gaan we de regenboogtrui ook zien komend seizoen? Met andere woorden, zien we Van der Poel volgend jaar aan de start van een gravelwedstrijd in Europa of zelfs een van de befaamde gravelkoersen in de Verenigde Staten?
Je ziet de ogen van Van der Poel opnieuw opflikkeren bij die gedachte. "Dat is een gedachte, wie weet? Maar dit seizoen in ieder geval niet meer. Het is heel leuk om het seizoen zo af te sluiten. Nu kan ik gaan genieten."
