35 jaar geleden sterspeler WK futsal, nu helpt Hermans Filipijnse weeskinderen

• Frank Hettinga

  redacteur NOS Sport

In de gangen van het KNVB-kantoor in Zeist hangt een variant op de Nachtwacht van Rembrandt. De gezichten van het Amsterdamse schuttersgilde zijn vervangen door grote Nederlandse voetballers als Johan Cruijff, Ruud Gullit en Arjen Robben.

Wie er ook op staat? Vic Hermans.

Niet bij iedereen zal die naam een belletje doen rinkelen. Maar 35 jaar geleden behaalde Hermans met Oranje een zilveren medaille op het allereerste WK zaalvoetbal. De aanvoerder van Nederland won bovendien de Gouden Bal voor beste speler van het toernooi.

Het is nog altijd het hoogtepunt in de historie van de Nederlandse futsalploeg, die deze maand voor het eerst sinds 2000 weer deelneemt aan een WK-eindronde, ditmaal in Oezbekistan. Vandaag staat om 14.30 uur het groepsduel met Costa Rica op het programma.

Waardering

"Een hele eer", noemt de inmiddels 71-jarige Hermans de 'voetbal-Nachtwacht'. "Zo zie je maar weer: de waardering komt altijd later, hè", zegt hij aan de telefoon vanuit Manilla, de Filipijnen, waar hij bondscoach is van de mannen en vrouwen in de zaal.

Gevraagd naar het WK van 1989, gehouden in Nederland, komt als eerste in Hermans op: "Een gemiste kans."

Hij laat even een stilte vallen. Dan zegt hij: "De mensen die toen binnen de Nederlandse voetbalbond aan het bewind waren, hadden totaal geen oren naar de ontwikkeling van het zaalvoetbal. Als we meteen geïnvesteerd hadden, waren we nu met Spanje een van de betere landen van de wereld. Maar ze wilden het niet."

Gedesillusioneerd

Zelf probeerde hij als bondscoach vanaf 2001 nog "de boel te veranderen". Gediplomeerde trainers, scouting vanuit de regio, jeugdopleidingen, een sterkere eredivisie, op zijn minst semi-professioneel.

"Maar ja, dat kost geld. De vraag is: wat wil je met de sport? Wil je meedoen met de grote jongens, dan heb je echt geen keus." Zes jaar later vertrok hij, gedesillusioneerd. "Ik liep steeds tegen een muur op."

Echt positief gestemd is Hermans nog steeds niet over het Nederlandse futsal, maar hij ziet wel een duidelijke verandering binnen de bond. Zo viel het hem op dat Nigel de Jong, technisch directeur van de KNVB, komt kijken bij wedstrijden van de futsalploeg.

"Ik hoop maar dat Nigel na dit WK denkt: wacht even, hier moeten we meer mee doen. Daarom zou het leuk zijn als Nederland in Oezbekistan zó succesvol is dat de KNVB niet meer om het zaalvoetbal heen kan. Dat hoop ik echt voor die jongens."

Hermans reisde na zijn klus als trainer van de Oranje-futsalploeg de wereld over voor het zaalvoetbal. Hij was onder meer bondscoach van Iran, Thailand, Indonesië en Maleisië.

Vooral in Thailand was hij op zijn plek. "Zaalvoetbal is daar echt ontzettend populair. Naar een van de wedstrijden op het WK van 2016 keken gewoon 21 miljoen mensen."

"Ik kreeg de beschikking over een heel goed team. En met de steun van de voorzitter heb ik een landelijke competitie opgezet. Die was er eerst alleen in Bangkok, maar later ook in Phuket, Pattaya, Chiang Mai. Die competitie draait nog altijd."

Nu is hij op zijn 71ste de bondscoach van de Filipijnen, waar in 2025 het WK zaalvoetbal voor vrouwen wordt gehouden.

Ook op de Filipijnen zette hij een futsalcompetitie voor mannen en vrouwen op, buiten de voetbalbond om trouwens, in samenwerking met een non-profitorganisatie die zich inzet voor duizenden Filipijnse weeskinderen.

Weeshuis

Hermans: "We trainen op een veld dat we hebben laten maken bij een weeshuis in Manilla waar ik ook vrijwilliger ben. Eigenlijk zou elke Nederlander moeten zien wat er daar loos is."

"De pater van het weeshuis geeft me de ruimte het futsal daar verder te ontwikkelen. We trainen er met het nationale team en er spelen zeven speelsters mee die in dat weeshuis zaten."

"Het was geweldig toen we voor het eerst voor een toernooi naar het buitenland gingen. Je had die meiden moeten zien: ze hadden nog nooit in een hotel geslapen. Het zijn kinderen van de straat natuurlijk."

Politie-escorte

Het deed hem terugdenken aan de tijd dat hij als zaalamateur, tegelijkertijd een kroeg en een sportwinkel runnend, de gekte van het WK zaalvoetbal in Nederland meemaakte.

"Voor mij was zaalvoetbal gewoon een uit de hand gelopen hobby. Tijdens het WK werden we met een politie-escorte naar de hal gereden. Dat kenden wij natuurlijk niet als amateurs."

"Echt waar, jongen, dit is het mooiste werk dat er is. Ik zou eigenlijk stoppen hier op de Filipijnen, maar dat kan ik niet. Ik heb voor drie jaar bijgetekend."

Zeker met het WK zaalvoetbal voor vrouwen in aantocht was stoppen geen optie. Vooraf hoopt hij met zijn ploeg nog te oefenen tegen Nederland en Spanje en zo hoge ogen te kunnen gooien op het mondiale toernooi. "Ook op je 71ste kun je nog dromen."