Van Aert boekt derde zege in Vuelta na vroege vlucht uit kopgroep

Wout van Aert heeft zijn derde overwinning geboekt in de Vuelta a España. De Belg was de beste van vijf vluchters. Mede-avonturier Quentin Pacher eindigde als tweede. Spanjaard Marc Soler werd even daarachter derde.

De klassementsrenners bleven een dagje in het peloton zitten en finishten op vijf minuten. In de top van het klassement veranderde er niets. Australiër Ben O'Connor is nog altijd de drager van het rood, op 3.53 minuten van Primoz Roglic.

Van Aert, drager van de groene puntentrui, toont een geweldige vorm in Spanje, met eerder ook al tweemaal winst in een massasprint. Daarnaast droeg de renner van Visma-Lease a bike de rode klassementstrui en eindigde hij nóg drie keer op het podium.

Heuveletappe met bergjes

De Ronde van Spanje schoot dinsdag na de eerste rustdag weer in gang met een heuvelachtige rit van 159,6 kilometer tussen Ponteareas en Baiona. Maar de Vuelta zou de Vuelta niet zijn als een heuveletappe ook gewoon vier bergjes kent, waarvan ééntje van de eerste categorie ook.

De tiende etappe kende een onstuimige openingsfase. Avonturiers hoopten natuurlijk op een ontsnapping. Maar de meeste renners probeerden ook met een voorsprongetje te beginnen aan de eerste beklimming (tweede categorie) die al vroeg in het parcours was opgenomen.

Het was 15,4 kilometer klimmen geblazen naar de Alto de Fonfría, met een gemiddeld stijgingspercentage van slechts 4,2 procent. Maar juist dat lage percentage maakte deze klim zo verraderlijk, door het onregelmatige karakter. Het was op en af, klimmen en dalen.

Ondertussen kwamen kopgroep in de dop en peloton als harmonica steeds weer bij elkaar. Mede omdat er af en toe een klassementsman mee probeerde te sluipen, waaronder Cristian Rodriguez. De Spanjaard van Arkéa stond vooraf negende op 6.00 minuten van O'Connor.

Maar 75 kilometer voor de finish kreeg een groepje van vijf man sterk dan toch de zegen van het peloton. Onder anderen de Belgen Wout van Aert en William Lecerf zaten erbij, evenals Marc Soler van UAE.

Relatieve rust

Zo kon het gros van de renners daarachter ook na de rustdag een beetje rust nemen, in stuk aangenamere omstandigheden. In de eerste week teisterde de Spaanse hitte (temperaturen van boven de 35 graden) het peloton. In de regio Galicië, ten noorden van Portugal was het een stuk aangenamer.

Toch is rust in het wielrennen ook altijd maar relatief. Zo waren er klassementsrenners als Thymen Arensman en Lenny Van Eetvelt die met mankementen kampten en al vroeg moesten lossen uit een flink uitgedund peloton. Ondertussen mocht de kopgroep met een voorsprong van zo'n 6 minuten beginnen aan de eerste van drie beklimmingen in de finale.

Van Aert besloot op 30 kilometer voor de finish te demarreren voor de tussensprint, om zo de punten te pakken voor zijn groene trui. Toen de Belg zag dat hij een aardig gat had op zijn concurrenten, zette hij door. Hij kreeg Quentin Pacher (FDJ) mee, waarna ze gebroederlijk aan de laatste klim begonnen. Daarachter kregen Lecerf, Soler en Juri Hollmann het gat niet gedicht.

Van Aert kwam als eerste boven op de Alto de Mougás en maakte zo een mooie sprong in het bergklassement, naar de tweede plaats, achter Adam Yates.

Daarna was het vooral afdalen naar de kust van Baiona. De 32-jarige Pacher wist eigenlijk wel dat hij geklopt zou worden in de sprint door Van Aert, maar bleef toch meerijden, kop-over-kop. Ze reden inmiddels een kleine 2 minuten voor op hun achtervolgers.

Natúúrlijk volgde er nog een wanhoopspoging van de Fransman, maar hij kreeg de Belg direct in zijn wiel. Daarna spurtte Van Aert eenvoudig naar de overwinning.