Topprestaties, iconische locaties en gendergelijkheid: dit waren de Spelen van Parijs

Na twee weken van mondiale topsport gaat Parijs voor even een periode van rust in. Tot de Paralympische Spelen, die op 28 augustus beginnen, is er tijd om nog eens terug te kijken op het grootste sportevenement op aarde.

Wat zullen we ons over enkele jaren herinneren van de Olympische Spelen van 2024, welke beelden beklijven?

Waanzinnige sportprestaties

Het organisatiecomité sprak al van een groot succes. "We zagen onszelf als een volk van verongelijkte klagers, maar we bleken een land vol enthousiaste supporters te zijn," zei Tony Estanguet, voormalig roeier en voorzitter van het organisatiecomité. IOC-baas Thomas Bach noemde de Spelen "Seine-sationeel".

Het Franse publiek juichte onder meer voor zwemmer Léon Marchand en judoka Teddy Riner. De 22-jarige Marchand veroverde vier gouden medailles en één bronzen plak en mocht bij de sluitingsceremonie de olympische vlam symbolisch doven.

In medailles uitgedrukt zette Marchand de beste prestatie ooit neer voor een Franse olympiër. Tijdens de Spelen werd hij al gehuldigd onder de Eiffeltoren.

Ook 'turnkoningin' Simone Biles stond op eenzame hoogte. Ze had in Rio de Janeiro in 2016 al vier gouden medailles gewonnen, kampte in Tokio met mentale problemen, maar keerde in Parijs glorieus terug aan de top met drie gouden plakken.

Iedereen wilde het live zien gebeuren: tal van celebrities, van de Amerikaanse basketbalploeg tot haar collega Jordan Chiles, die haar "de grootste van alle groten" noemde. Biles was de ster van het turnen en maakte de verwachtingen waar.

Het regende wereldrecords. De Zweedse polsstokhoogspringer Armand Duplantis is al langer een klasse apart in zijn sport en liet dat in Parijs weer zien. In een vol Stade de France en voor honderden miljoenen tv-kijkers verbeterde hij zijn eigen wereldrecord door over maar liefst 6,25 meter te springen.

Op de 400 meter horden zette Sydney Mclaughlin-Levrone een vergelijkbare prestatie neer: door haar eigen wereldrecord aan te scherpen liet ze de concurrentie ver achter zich. Voor Femke Bol was dat jammer, maar zonder twijfel schreef Mclaughlin-Levrone in Parijs sportgeschiedenis.

En waar Harrie Lavreysen de baas was op de wielerbaan, was de Belg Remco Evenepoel dat op de weg. Hij won al vroeg op de Spelen twee gouden wielermedailles - bij de wegwedstrijd en in de tijdrit - en vierde dat op iconische wijze. Voor een uitzinnig publiek, onder de Eiffeltoren, nam hij zijn moment suprême in zich op.

Decors

Zo werd de waarde van de sportprestaties vaker versterkt door de prachtige decors waarin ze plaatsvonden. Als misschien wel de mooiste stad op aarde beschikte Parijs over tal van schilderachtige en indrukwekkende sportarena's.

De Eiffeltoren waakte niet alleen over de wielertop, ook de marathonlopers gingen er onderdoor, terwijl het beachvolleybal en het worstelen ook een prominente plek kregen onder het bekendste icoon van Frankrijk.

Verder leverde de paardensport in de tuinen van Versailles prachtige plaatjes op, net als het surfen in Teahupo'o, Tahiti. En had het machtige Stade de France, dagelijks gevuld met zo'n 80.000 sportliefhebbers, een primeur: het was de eerste olympische atletiekbaan met een paars kleurtje.

Niet alle iconische locaties bleken een schot in de roos. Met name het water in de Seine was een constant onderwerp van gesprek door de vervuiling. De triatlon moest worden uitgesteld en enkele zwemmers raakten ziek door de E. coli-bacterie.

"Ik heb negen keer overgegeven en heb diarree. Waterkwaliteit van de Seine goedgekeurd", schreef de Duitse openwaterzwemster Leonie Beck cynisch op Instagram.

Gender

Ophef was er ook over het delicate gendervraagstuk. De openingsceremonie, waar kort dragqueens te zien waren, leidde tot kritiek van de katholieke kerk.

En dan waren er nog bokssters Imane Khelif (Algerije) en Lin Yu Ting (Taiwan), die goud wonnen in hun gewichtsklasse. Maar ze kwamen vooral in het nieuws vanwege vragen rondom hun sekse.

Andere bokssters protesteerden, omdat ze het oneerlijk vonden tegen Khelif en Lin te moeten vechten. Het is een kwestie waarmee de sport al langer worstelt. De Zuid-Afrikaanse hardloopster Caster Semenya overkwam jaren geleden hetzelfde.

Het publiek in Parijs koos massaal de zijde van Khelif en Lin, met een ovationeel applaus. Het waren sowieso de Spelen waarin de organisatie streefde naar gendergelijkheid en waar vrouwen meer dan ooit centraal stonden.

Van de 12.000 deelnemende atleten was 49 procent vrouw, het hoogste percentage ooit. Ook de medewerkers en vrijwilligers waren voor de helft vrouwen.

En het toernooi werd afgesloten met de basketbalfinale voor vrouwen. Ook bij andere grote sporten als de marathon of de volleybalfinale kwamen de vrouwen pas ná de mannen in actie. Zo kregen vrouwelijke sporters meer dan ooit de spotlights op de Spelen.