Oud-olympisch kampioene 400 horden Gunnell: 'Bol doet niet onder voor McLaughlin'

Ze geldt als een van de grote sterren in de geschiedenis van de Britse atletiek. Sally Gunnell is inmiddels 58 jaar. Op haar erelijst prijken de Europese, wereld- en olympische titel op de 400 meter horden. Met groot ontzag kijkt de voormalige wereldrecordhoudster naar de ontwikkeling van Femke Bol op haar favoriete atletiekdiscipline.

"Wat had ik graag haar lange benen gehad. Bol maakt een grote kans op de olympische titel. Ze doet niet onder voor Sydney McLaughlin-Levrone. Het wordt een echt gevecht", voorspelt de oud-atlete, die de afgelopen dagen op uitnodiging van de wereldatletiekbond bij de Olympische Spelen in Parijs op de tribune zat.

Strijdtoneel

Stade de France is vanavond om 21.25 uur het strijdtoneel van een van de meest besproken atletiekduels tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Titelverdedigster en wereldrecordhoudster McLaughlin-Levrone en wereldkampioene Bol zijn voor 80.000 toeschouwers de onbetwiste hoofdrolspelers in de strijd om goud op de 400 meter horden.

Na het indrukwekkende optreden van Bol met verrassend olympisch goud voor Nederland op de gemengde estafette, lijkt een sensatie mogelijk.

Gunnell acht Bol helemaal niet kansloos in het duel met de Amerikaanse wereldrecordhoudster, die sinds haar wereldtitel in Eugene (2022) de 400 meter horden tot voor kort meed en voor het eerst sinds die WK-finale weer op de Nederlandse vedette stuit.

Op de WK in Eugene moest Bol genoegen nemen met zilver, een jaar eerder in Tokio veroverde Bol brons.

Spetterende finale

Gunnell verheugt zich op het nieuwe duel in de olympische finale. McLaughlin mag de wereldrecordhoudster zijn en dit seizoen sneller zijn geweest dan de Europese recordhoudster, maar de olympisch kampioene van 1992 verwacht een spetterende finale waarvan de uitslag op voorhand niet vaststaat.

"Ze ontlopen elkaar heel weinig", zegt Gunnell. "Bol heeft een geweldige ontwikkeling doorgemaakt."

Jonge discipline

De 400 meter horden voor vrouwen is een relatief jonge discipline op de Spelen. Pas in 1984 streden de vrouwen voor het eerst op dit onderdeel om olympisch goud, zilver en brons. De Marokkaanse Nawal El Moutawakel had destijds de primeur om de eerste olympisch kampioene te worden. Vier jaar later was het in Seoul de beurt aan de Amerikaanse Debbie Flintoff-King.

Gunnell was er in de Zuid-Koreaanse hoofdstad ook al bij, finishte in de finale als vijfde en begon daarna aan haar opmars.

In Barcelona kwam haar doorbraak. De gedrongen atlete, 1,67 meter lang, versloeg in de eindstrijd de geboren Jamaicaanse maar voor de Verenigde Staten uitkomende Sandra Farmer-Patrick. Gunnell won in 53,23 seconden.

Bekijk de gouden race van Sally Gunnell op de Spelen van 1992 in Barcelona:

"Farmer-Patrick was mijn rivale in die tijd, zoals McLaughlin en Bol nu samen de dienst uitmaken. Vreemd genoeg was die tweestrijd destijds niet echt terug te zien in de tijden. De ontwikkeling van de 400 meter bij de vrouwen heeft lang stilgestaan. Pas de laatste zes jaar is daar echt verandering in gekomen", meent Gunnell. "Daar zijn Bol en McLaughlin grotendeels voor verantwoordelijk."

Gunnell bracht in augustus 1993 het wereldrecord op 52,74 seconden. Twee jaar later liep de Amerikaanse Kim Batten dat record uit de boeken met 52,61 seconden.

Via 52,34 (2003/Joelia Petsjonkina) en 52,16 (2019/Dalilah Muhammad) belandde de recordtijd in 2021 met 51,90 voor het eerst in handen van McLaughlin.

De titelverdedigster in Parijs, die de WK in Boedapest vorig jaar met een blessure aan zich voorbij liet gaan, heeft het record inmiddels via tussenstappen op 50,65 gebracht. Die toptijd liep ze bij de Amerikaanse trials voor de Olympische Spelen eind juni.

Bol bracht het Europees record vorige maand op 50,95, de eerste keer dat ze onder de 51 seconden liep. Daarmee gaf de Nederlandse wereldkampioene aan dat ze in een blakende vorm steekt.

Iets dat ze in Parijs in de finale van de gemengde estafette van de 4x400 meter nog meer onderstreepte met een fabuleuze slotronde die Nederland olympisch goud opleverde.

Bekijk het Europees record van Bol, het goud op de gemengde estafette en de halve finale van Bol in Parijs:

Gunnell heeft Bol leren kennen als een gedreven atlete en een warme persoonlijkheid. Haar man is coach binnen de Britse atletiek. "Ik heb Bol ontmoet op een trainingskamp, waar ook mijn man voor zijn werk verbleef. Bol zal het zich denk ik niet meer herinneren, maar het was een mooie ontmoeting. Ze straalt enorme kracht uit."

Moeilijke discipline

En kracht heb je nodig voor de 400 meter horden, weet Gunnell. "Het is een ontzettend moeilijke discipline. Daarom heeft de ontwikkeling misschien ook jaren stilgestaan. Hindernissen, techniek, inhoud, omgaan met vermoeidheid: de combinatie van dit alles maakt de 400 meter horden erg moeilijk."

Gunnell, die na haar loopbaan jarenlang als atletiekcommentator voor de Britse omroep BBC werkte, is op de hoogte van het feit dat Bol op weg naar Parijs veel werk heeft gemaakt van de aanpassing van haar pasritme. De Nederlandse trainde de afgelopen jaren om het eerste deel van de race de stukken tussen de horden in veertien passen af te werken en zo laat mogelijk over te gaan naar vijftien passen.

Pasritme

"Dat brengt haar veel voordeel", analyseert Gunnell. In haar tijd gebruikte ze zestien en zeventien passen tussen de horden. "Wat Bol doet, is heel knap. Het gaat erom zo efficiënt mogelijk te lopen en de snelheid vast te houden. Dat lukt haar beter en beter. En Bol verkeert op het juiste moment in topvorm."

Gunnell leefde in een droom na haar olympische zege in Barcelona. "Ik herinner me het als de dag van gisteren. Het was overweldigend. Atletiek is in Groot-Brittannië een grote sport. Zo'n overwinning laat je nooit meer los. Nog steeds word ik er heel veel aan herinnerd. Nu rond de Olympische Spelen helemaal. Een olympische titel in deze sport verandert je leven. Dat zal voor Bol niet anders zijn."