Bol verbaast ook zichzelf met gouden inhaalrace op estafette: 'Ik ben in vorm!'

Met een blik van ongeloof hoorde Femke Bol zaterdagavond waartoe ze tijdens haar eerste optreden in het Stade de France in staat was gebleken. De 24-jarige atlete kon nauwelijks geloven met welke splittijd ze als slotloopster Nederland het goud had bezorgd op de gemengde 4x400 meter. "47,93? Ik?" Lachend: "Dan ben ik in vorm!"

Bol was, opnieuw, de grote motor van de Nederlandse estafetteploeg, die finishte in een nationale toptijd van 3.07,43, slechts twee honderdsten van een seconde boven het wereldrecord.

In de laatste meters van het aflossingsnummer gingen haar gedachten uit naar een jaar geleden, toen ze op de WK in Boedapest op hetzelfde nummer in winnende positie op de wereldtitel leek af te stevenen. Ze struikelde in het zicht van de finish en verspeelde zodoende een zekere gouden medaille.

"Al mijn boosheid over die race kwam eruit. Een jaar geleden ging de achtbaan naar beneden. Nu gaat die steil omhoog."

Waar ze die indrukkende eindsprint vandaan toverde? In de laatste tachtig meter zag Bol haar vriendin Lieke Klaver bij de finish wuiven met haar armen, zei ze. Het maakte dat Bol er tijdens haar inhaalrace nog een schepje bovenop gooide. "Dat gaf me een extra boost om er nog maar een extra push uit te gooien."

Een beter begin van haar olympische missie, die donderdag in de finale van de 400 meter horden het hoogtepunt moet kennen, kon Bol zich in ieder geval niet wensen. "We beginnen hier met een high. Laten we dat gevoel vasthouden."

Next level, noemde Klaver de race. Het goud op het estafettenummer was de negende olympische gouden medaille voor Nederland in de atletiek. Opmerkelijk feit: Isaya Klein Ikkink en Eugene Omalla werden in Parijs de eerste Nederlandse mannen die deze eer ten deel viel.

De specialiste op de 400 vlak, goed voor een splittijd van 49,30, kon minuten na de winnende race nog niet geloven wat haar in de Franse hoofdstad was overkomen. "Drie jaar geleden, in Tokio, zag ik hoe de mannen van de 4x400 naar het zilver liepen. En nu staan wij hier met goud. Dit slaat echt nergens op. Dit is niet normaal."

Als verklaring voor de zege noemde Klaver het rotsvaste vertrouwen in het raceplan dat vooraf was uitgedokterd. "Daar heb ik me enorm op gefocust."

Atmosfeer

Het behouden van die focus was naar eigen zeggen de remedie om haar zenuwen onder controle te houden. Klaver werd voor de race overweldigd door de atmosfeer in de atletiekarena, zo gebood de eerlijkheid haar te bekennen.

"Ik voelde echt ongelofelijk veel energie. Het drukte helemaal tegen me aan. Ik kon alleen maar denken: blijf rustig. Dat is gelukkig gelukt."

Bekijk hieronder de hele olympische finale op de 4x400m gemengde estafette:

Ook startloper Omalla (45,30) benadrukte dat het behouden van het geduld de sleutel tot het succes was. De man die pas sinds april voor Nederland uitkomt, knoopte de woorden die de geblesseerde Liemarvin Bonevacia voor aanvang van de finale tot hem sprak goed in zijn oren.

"Hij zei dat we rustig onze kansen moesten afwachten. Dat hebben we gedaan." Dat hij in Parijs de olympische titel in de wacht sleepte was ook voor hem iets onwerkelijks. "In zes maanden tijd is mijn leven volledig veranderd."

Geen woorden

Ook bij Klein Ikkink (44,90) moest nog indalen wat hem zojuist in het regenachtige Parijs was overkomen. "Het besef is er nog niet. Dit is ongelofelijk. Ik heb hier echt geen woorden voor. Misschien dat het straks gaat landen, als ik de tijd vind om ergens even rustig te gaan zitten."