Het lot van stand-by staan op de Spelen: 'Net geen onderdeel van olympische droom'

• Anne van Eijk

  volgt de Olympische Spelen in Parijs

Ze zijn meegereisd naar Parijs en blijven trainen voor het geval de bondscoach ze toch ineens nodig heeft. Maar als de wedstrijd begint, zitten ze op de tribune. En stel dat hun team een olympische medaille wint, dan krijgen zij die niet omgehangen. "Je bent onderdeel van het team, maar wel op afstand", vertelt hockeyster Josine Koning.

Koning en volleybalster Nova Marring kregen vlak voor de Olympische Spelen te horen dat ze waren afgevallen voor de selectie, maar wél op de standby-lijst werden gezet als reserve. Concreet betekent dat een bijrol. Pas als er iemand geblesseerd raakt of ziek wordt, wordt er een beroep gedaan op de reserve.

Bij de 22-jarige Marring waren er op het moment dat ze die boodschap te horen kreeg mixed feelings. "Natuurlijk baal je ervan, want je wil gewoon bij die twaalf meiden zitten die op het veld staan. Maar uiteindelijk ben ik wel heel blij dat ik erbij mag zijn en alles mee mag maken. Dat vind ik op mijn leeftijd geweldig."

Verdrietig

Koning was meer ontdaan van de mededeling dat ze niet bij de definitieve selectie zat. "Intens verdrietig, onwerkelijk, alsof je even in een waas zit", aldus de 28-jarige keepster, die er op de Spelen in Tokio wel bij was en toen met het team olympisch kampioen werd.

Al jarenlang is ze in een concurrentiestrijd verwikkeld met Anne Veenendaal en die heeft ze voor deze Spelen verloren. Maar, zo zegt Koning, ze heeft de knop inmiddels omgezet en is in Parijs aanwezig met maar één doel: het team naar de olympische titel schreeuwen.

De situaties van Marring en Koning verschillen behoorlijk van elkaar. Marring volgt bijna hetzelfde programma als de selectiespeelsters. Ze staat tijdens de warming-up van de volleybalsters gewoon nog een balletje mee te spelen. Ze gooit ballen aan, fungeert even als inspeelpartner voor een ploeggenoot, maar als het echte werk begint, loopt ze van het veld af en neemt ze plaats op de tribune.

"Dan voel je je wel machteloos, het liefst zou je meer willen doen", vertelt Marring vlak nadat ze de volleybalsters en 2-0 voorsprong uit handen heeft zien geven tegen Turkije. "In het veld kan ik wel redelijk omgaan met de spanning, maar nu kauw ik nog net niet al mijn nagels eraf."

Olympisch dorp

Marring verblijft 'gewoon' in het olympisch dorp en slaapt in hetzelfde hotel als de rest van de ploeg. Voor Koning is dat anders. "Wij zitten met de reserves (drie in totaal, red.) in een hotel in het centrum vlak bij Montmartre, omdat er beperkt plek was in het olympisch dorp."

Voordeel daarvan is wel dat ze overdag gewoon over straat kan lopen in Parijs en even een koffietje kan drinken in de stad. "Het is wel een rare mix van klaar moeten staan als er iets gebeurt, maar ook proberen te ontspannen en genieten."

Maar, zo erkent Koning, het is nog best moeilijk om te genieten in deze rol. "Ik hoop wel dat dat nog iets meer komt."

Bij Marring is de olympische kriebel op de achtergrond wel aanwezig. "Rond de wedstrijden merk ik er minder van, omdat ik natuurlijk op de tribune zit. Maar als je in het olympisch dorp loopt en bijvoorbeeld in de eetzaal zit, dan zie je al die topsporters. Het is een heel vette omgeving."

Ook Koning, die wel toegang heeft tot het dorp waar de atleten verblijven, geniet van die olympische sfeer. "Uiteindelijk zit ik natuurlijk tijdens de wedstrijden gedoucht en met een flesje water in de hand op de tribune toe te kijken, en ben je nét geen onderdeel van de olympische droom, maar ik kijk wel echt naar het toernooi uit. Tijdens de wedstrijden ben ik volle bak bezig met het team supporteren."

De keepster traint in Parijs met de andere twee reserves Pien Dicke en Rosa Fernig om fit te blijven. "We willen er hier het beste van maken. De momenten waarop we iets leuks kunnen doen aangrijpen, misschien bij andere sporten kijken. En als het moet dan staan we er."