Eindelijk heeft 'schaatsstad' Quebec een overdekte baan: 'Buitenland mag bang zijn'
Lopend door het centrum van Quebec dringt je al snel de vraag op waarom het tot 2021 duurde voordat de stad een overdekte schaatsbaan bouwde. De oudste stad van Canada is namelijk bezaaid met ijsbaantjes.
Van kleine bevroren vijvers en ijshockeybaantjes tot een heuse natuurlijke (bijna) vierhonderd meterbaan. "Er zijn ook zo'n honderd shorttrackverenigingen met allemaal vijftig jeugdleden", zegt Jeremy Wotherspoon, de Canadese ex-sprinter die acht keer wereldkampioen werd.
"De impact die de overdekte baan van Calgary ooit had was zo groot op de ontwikkeling van het schaatsen in Canada." Wotherspoon verwacht zo'n zelfde werking van het Centre de Glaces de Quebec, de nieuwe hal in Quebec.
"De kinderen die hier nu aan shorttrack doen, komen met de nieuwe baan meer in aanraking met de langebaan. Het onontdekte talent dat er dan zal zijn is enorm. Daar mag het buitenland best bang voor zijn."
Het is een andere taal. Het is een andere cultuur. Het is wel hetzelfde land, maar voor ons voelt Calgary niet als thuis.
De Nederlandse sprinters moeten al een poos bang zijn voor de bekendste en snelste gebruiker van de baan: sprinter Laurent Dubreuil. Hij was misschien wel het laatste zetje dat de stad nodig had om de 46 miljoen euro kostende hal te ontwikkelen.
"Met mijn resultaten heb ik het schaatsen hier levend gehouden. Ik heb veel gesproken met de burgemeester en nu de hal er staat, is het een mooie nalatenschap aan de jongere generaties", vertelt Dubreuil trots. Toen de baan werd geopend, zei de burgemeester: "Laurent, nu heb jij je ijsbaan."
Bekijk hier de reportage over 'schaatsstad' Quebec:
Op bijna vierduizend kilometer afstand van die andere overdekte hal van Canada in Calgary, waar Dubreuil toe veroordeeld was zonder een hal in het oosten van het land. "Het is een andere taal. Het is een andere cultuur. Het is wel hetzelfde land, maar voor ons voelt Calgary niet als thuis."
"Het is voor schaatsers uit deze regio bijvoorbeeld net zo'n grote stap om naar Londen te verhuizen", legt Wotherspoon uit. "Als jonge sporter is dat best een flinke ingreep en dat doe je niet zomaar. En nu hebben ze hier alles wat je nodig hebt om je te ontwikkelen. Voor een talentvolle schaatser is het echt een goede plek om te leven."
Overstap van shorttrack naar langebaan
De hoop op ontwikkeling zit hem volgens Wotherspoon vooral in de overstap van shorttrack naar de langebaan. "Niet iedereen kan in de wereldtop eindigen met shorttrack. Dus hopelijk gaan er talenten met potentie op de langebaan overstappen."
Hoe snel de Canadese schaatssport profijt gaat hebben van de hal? Dat is voor beiden koffiedik kijken. "Daar zal vast een generatie overheen gaan. De jongeren zullen moeten wennen aan dat we het hele jaar rond kunnen schaatsen", verklaart Dubreuil.
Hij prijkt op de posters van de wereldbeker en heeft verreweg de meeste fans op de tribune. Tijdens zijn rit wordt er het hardst aangemoedigd. Op zaterdag eindigt hij tweede achter Jordan Stolz op de 500 meter en moet toegeven dat het voor eigen publiek schaatsen toch iets met hem doet.
"Ik was best nerveus, moet ik eerlijk zeggen. Voor het eerst voor zulk publiek schaatsen en een wereldbeker in eigen huis. Ik wilde graag dat het een mooie herinnering zou worden."
Zondagavond rijdt Dubreuil nog een 500 meter in 'zijn' hal, in de laatste rit tegen Jordan Stolz.
