Pusic coacht Sjachtar Donetsk, club uit oorlogsgebied: 'Je bent er continu mee bezig'
Hoe bereidt een trainer van een voetbalclub uit oorlogsgebied zich voor op een spits van de volgende tegenstander?
Marino Pusic had nooit verwacht die vraag te kunnen beantwoorden. In oktober verruilde hij, na een zeer korte bedenktijd, Feyenoord voor Sjachtar Donetsk. Pusic vertrok als assistent van Arne Slot en koos zijn eigen weg.
Ruim tien weken na zijn overstap weet Pusic hoe hij het doet, zijn gedachten richten op een spits in plaats van de oorlog. "Ik kan me er prima van afsluiten, omdat ik er juist voor gevraagd ben om juist over die spits na te denken."
"Ik ben er om het team, met vrij jonge spelers, te ontwikkelen", vervolgt Pusic zijn verhaal bij Langs de Lijn En Omstreken op NPO Radio 1. "Daar gaat al mijn energie naartoe. Niet alleen op vakinhoudelijk gebied, maar ook op menselijk vlak."
De Bosnisch-Kroatische Nederlander praat het liefst over voetbal. Over zijn samenwerking met Slot bij Feyenoord, de successen op het veld met het bijna-overwinteren in de Champions League. En over de titelkansen van zijn ploeg in de Oekraïense competitie.
Maar de oorlog in Oekraïne overschaduwt zijn werk, de club en het leven van de coach en zijn team. "Hoe je het ook wendt of keert, je bent er continu mee bezig", zegt Pusic. "Ik merk wel dat mensen tot bepaalde mate gehard zijn in de situatie. Maar de zorgen zijn groot."
'Eigenlijk te zwaar'
Sjachtar voetbalt niet meer in Donetsk. De spelers en hun families wonen in Kyiv, waar de club een tijdelijke basis heeft. Het team verblijft ook vaak in Lviv en speelt Europese 'thuiswedstrijden' in Hamburg.
"Het is geen thuiswedstrijd-gevoel. Europees moeten we tien, twaalf uur reizen om in Hamburg te gaan spelen", zegt Pusic daarover. "De club en de spelers wennen er steeds meer aan, maar helemaal gewend raak je er nooit aan. Het is eigenlijk te zwaar."
"De ene wedstrijd spelen we voor een vol stadion, dan weer thuis voor lege tribunes. Zo word je er constant mee geconfronteerd. Minuten stilte, een aftrap die symbolisch door oorlogsveteranen wordt gedaan. Maar naast al het verdriet zie je ook hoe trots mensen zijn. Dat is de positieve kant."
Toen Sjachtar afgelopen najaar aanklopte bij Pusic, was het nog niet zo vanzelfsprekend dat hij ja zou zeggen.
"Toen ze zich concreet meldden, wist ik dat het niet alleen een overstap was. Ik zou ook heel veel te maken krijgen met de situatie in het land. Dat was niet makkelijk. Ik moest voorwerk doen om te weten hoe het in elkaar zat, ook wat betreft de veiligheid."
"Ik heb heel even gewacht om het thuis te bespreken. Maar uiteindelijk zag mijn vrouw hoe graag ik het wilde doen. Natuurlijk was het voor haar ook belangrijk dat het veilig zou zijn, maar garanties heb je nou eenmaal nooit."
Band met Slot
Pusic, die als tiener uit het Bosnische Mostar vluchtte voor de oorlog in Joegoslavië, hakte de knoop uiteindelijk snel door. Het "allermoeilijkste" vond hij het om aan Slot te vertellen dat hij hem en Feyenoord zou gaan verlaten. Sinds 2019 werkten ze samen, eerst bij AZ en daarna bij Feyenoord. In die tijd bouwden ze een sterke band op.
"Na vier jaar intens samenwerken is het niet makkelijk om te zeggen dat je iets anders wil gaan doen", aldus Pusic. "Hij zei dat hij hoopte dat het moment nooit plaats zou vinden, maar hij draaide het snel om en was blij en trots. Hij gunde het me echt. "
Op sportief vlak is Pusic tot nu toe nu tevreden. Zijn ploeg was dicht bij overwintering in de Champions League en won zelfs van FC Barcelona. Uiteindelijk werd het de Europa League voor Sjachtar.
"We doen het goed", oordeelt de coach. "De eerste doelstelling is behaald: Europees overwinteren. We hebben tot de laatste speeldag in een zware groep meegedaan om door te gaan in de Champions League. In de competitie zijn de verschillen tussen de bovenste ploegen niet heel groot. In de beker zitten we ook nog in de halve finales, dus op drie vlakken gaat het heel goed."
