Achterneef jongste slachtoffer bombardement Rotterdam ziet namenlijst als erkenning

Eindelijk honderd procent zekerheid voor de 54-jarige Ronald Hegmans. 82 jaar na het bombardement op Rotterdam is er een namenlijst gepubliceerd met de slachtoffers. Op die lijst staat de naam van zijn achternichtje Clasina van Druten vermeld als jongste slachtoffer.

Het meisje was 19 dagen oud toen ze dood werd aangetroffen in het puin van een huis aan de rand van het centrum.

"Het is absoluut herkenning en erkenning", zegt Hegmans bij de regionale omroep Rijnmond. Hij is blij dat er nu eindelijk een officiële lijst is met de namen van alle slachtoffers. Tussen 10 en 14 mei 1940 zijn in de Maasstad in totaal 1150 doden gevallen door bombardementen en oorlogshandelingen: burgers en Nederlandse en Duitse militairen.

Hegmans (54) was al langer geïnteresseerd in zijn familiegeschiedenis en stuitte al eerder op de naam van Clasina. Ze is zijn achternichtje, de dochter van de zus van zijn opa. "Clasina was volledig onschuldig en het gezin ook", zegt hij. "Ze leefden een eenvoudig leven en hadden zoals velen amper zien aankomen wat ze te wachten stond. Ik had al een beetje informatie maar ik had me - totdat deze lijst uitkwam - nooit gerealiseerd dat ze het jongste slachtoffer van het bombardement van Rotterdam was. Dat is heel bijzonder."

Nooit gespreksonderwerp

Nooit spraken zijn vader of grootvader over het bombardement, zegt Hegmans. "Het is een traumatische ervaring en daarom is dat in de familie nooit een gespreksonderwerp geweest. Mijn opa is gestorven in 1994. Ik heb hem daar nooit wat over gevraagd en dat vind ik nu jammer."

Wat dat betreft komt de namenlijst als een opluchting "Die lijst is het ontbrekende puzzelstuk. Ik vind het mooi dat er geen losse eindjes meer zijn en dat het nu duidelijk is", vervolgt Hegmans. "Van Stichting Voorouder kreeg ik ook meer details over hoe ze samen met haar anderhalf jaar oude zusje en hun moeder is aangetroffen. Zoals de kleertjes die ze aanhad toen ze gevonden werd: een blauwe mantel en een wit gummy broekje. Het wordt opeens zo levendig. Slachtoffers krijgen een naam en een verhaal, ze zijn geen statistiek meer. Ik kan me goed voorstellen dat het een afsluiting kan zijn voor mensen."