Geadopteerden willen na excuses ook schadevergoeding van regering

• Sophie Feenstra

  redacteur Binnenland

Twaalf mensen die uit Sri Lanka zijn geadopteerd, stellen de Nederlandse Staat aansprakelijk voor de misstanden bij hun adopties in de jaren 80. Volgens de geadopteerden had de overheid concrete aanwijzingen dat er sprake was van adoptiefraude en babyhandel door Flash, het Nederlandse adoptiebureau dat bemiddelde bij hun adopties. Toch werd er niet ingegrepen. Daarom stellen ze de Staat aansprakelijk voor alle kosten die zij hebben gemaakt bij het zoeken naar hun biologische ouders.

Begin februari verscheen het keiharde rapport van de commissie-Joustra. Die commissie onderzocht de misstanden bij adopties tussen 1967 en 1997. Kinderhandel, corruptie en vervalsing van documenten, volgens het rapport was er van alles mis met de adopties.

De regering nam de conclusies uit het rapport over en bood excuses aan. Maar een algemene schadevergoeding voor geadopteerden die het slachtoffer zijn geworden van de misstanden kwam er niet.

Genoeg bewijs

"We hebben ons al voor het rapport gemeld bij de Staat, maar toen werd gezegd dat er te weinig bewijs was om aansprakelijkheid te erkennen", vertelt advocaat Mark de Hek. "Nu ligt het rapport-Joustra er en hebben we meerdere artikelen en getuigen gevonden die kunnen bevestigen dat het ministerie al in de jaren 80 geïnformeerd is over de problemen bij dit specifieke adoptiebureau."

De Hek denkt dan ook dat zijn twaalf cliënten nu wel kans maken op een schadevergoeding.

De advocaat hoopt dat de Staat direct aansprakelijkheid zal erkennen en met zijn cliënten om tafel zal gaan. "Want met excuses kopen ze geen dna-tests", aldus De Hek. De overheid moet volgens hem verantwoordelijkheid nemen voor de rammelende adoptiedossiers.

Een tweeling

Eén van zijn cliënten is de 37-jarige Anushka Huinink. Zijn adoptieouders hadden al een meisje uit Sri Lanka geadopteerd, maar wilden graag nog twee kinderen. Het liefst een tweeling, twee meisjes. In Sri Lanka aangekomen bleek de tweeling niet uit twee meisjes te bestaan, maar uit een meisje en een jongen. Blij dat ze deze kindjes konden adopteren, tekenden de adoptieouders de papieren. "Maar toen ze in het hotel de luiers gingen verschonen bleken we dus allebei jongetjes te zijn" vertelt Huinink.

Het was duidelijk dat er met de papieren gerommeld was, maar de adoptieouders besloten niet terug naar de organisatie te gaan. "Ze waren zo blij dat ze twee kindjes hadden gekregen, dat ze het erbij hebben gelaten", vertelt hij. "Ik ben daar heel teleurgesteld over geweest, maar nu heb ik me erbij neergelegd."

'Gemaakt kind'

In 2005 ging Huinink met zijn gezin naar Sri Lanka, op bezoek bij zijn biologische moeder. Ze hielpen haar door onder andere een huis voor haar te laten bouwen. Jaren later bleek het allemaal toch weer anders te zitten. Toen hij dna bij haar afnam, bleek ze wel de biologische moeder te zijn van zijn broer Asanka, maar niet van hem. "Ze vertelde toen ook maar één kind afgestaan te hebben", vertelt Huinink. "Er is dus nooit een tweeling geweest."

Inmiddels weet Huinink dat het in die jaren in Sri Lanka heel gebruikelijk was dat twee kinderen bij elkaar werden gezocht om als tweeling te worden verkocht. "Het tweede kind wordt dan onder een valse naam meegeven. Ik ben dus zo'n 'gemaakt kind', niets aan mijn verhaal klopt", vertelt hij. "Mijn naam, mijn geboortedatum, mijn biologische ouders, alles wordt onder je weggekapt."

Hij is inmiddels al zeven keer in Sri Lanka geweest op zoek naar zijn echte biologische moeder. Nog tevergeefs.

Dna-bank

In zijn zoektocht kwam Huinink wel via via terecht bij de man van de handelaar die hem destijds heeft verkocht. "Zijn vrouw was inmiddels overleden, maar hij vertelde dat ze dit regelmatig deden, voor veel geld. Papieren vervalsen was voor hen heel gewoon."

Met het aansprakelijk stellen van de Staat hoopt Huinink vooral hulp te krijgen van de regering. "De erkenning die we kregen met het rapport-Joustra is prima, maar ik heb hulp nodig bij mijn zoektocht. Ik wil dat ze een dna-bank opzetten. Op die manier hoop ik dat adoptiekinderen veel makkelijker hun biologische ouders kunnen vinden."

Huinink leeft een gelukkig leven, heeft inmiddels een gezin met drie kinderen en een hechte vriendengroep. Maar hij blijft op zoek naar zijn biologische moeder. "Het blijft een zere plek."

Daarom hoopt hij dat hij ook een financiële vergoeding krijgt voor de kosten die hij maakt bij zijn zoektocht. Zo gaat hij eind dit jaar weer naar Sri Lanka. "Ik heb een oproep gedaan en daar hebben drie vrouwen op gereageerd. Eind dit jaar ga ik bij hen dna afnemen om te kijken of mijn moeder erbij zit."