Peter Van Heugten werkte 13 jaar aan zaak-Tanja Groen en beleefde alles opnieuw

De zoektocht naar de stoffelijke resten van de sinds 1993 vermiste Tanja Groen heeft vandaag niets opgeleverd. Het is een nieuwe domper voor het onderzoek, want nooit is opgehelderd wat er precies met Groen is gebeurd en waar ze is gebleven. Die vragen blijven, ook na vandaag.

Peter Van Heugten werkte als rechercheur tussen 1997 en 2010 aan de zaak. Hij hoorde het nieuws over de zoekactie vanochtend op tv. "Dat was wel even emotioneel", zegt hij. "Zo'n zaak laat je nooit meer los. Ik heb mijn zaak moeten afsluiten zonder een oplossing. En dat doet natuurlijk wel pijn."

Verslaggever Malou Petter sprak de geëmotioneerde Van Heugten vanmiddag:

Van Heugten, die inmiddels met pensioen is, had vanmiddag nog hoop op een doorbraak. "Ik ga ervan uit dat de tip die is binnengekomen van dien aard is geweest, dat men het gerechtvaardigd vond om het graf te openen", zei hij over de zoekactie op een begraafplaats in Maastricht. "Dat doe je niet zomaar in Nederland."

Er was volgens de oud-rechercheur nooit aanleiding om te denken dat Tanja Groen op die begraafplaats ligt. "Het past wel in de scenario's", zegt hij. "Het is een van de routes die Tanja mogelijk heeft genomen. Het zijn er een aantal, deze hoort er ook bij. Als je alle puzzelstukjes bij elkaar gaat leggen, dan is dat een mogelijkheid."

Dicht bij de oplossing was de politie in de tijd van Van Heugten nooit. "We weten helemaal niets. We weten niet of het een misdrijf is, een ongeval, er is nooit iets gevonden. Niets. Dat is heel onbevredigend. Je hoopt ergens een aanwijzing te vinden waarmee je dusdanig kunt rechercheren dat je er feitelijk iets mee kunt. En dat je naar de familie kunt gaan om te zeggen: we zitten op de goede weg."

'We hadden hele goede hoop'

De zoektocht leidde vandaag dus tot niets. Helaas, zegt Van Heugten. "We hadden er hele goede hoop op. Het zag er stabiel uit wat ze aan het doen waren, dat doe je niet zomaar. En ik had goede hoop dat ze aan het goede eind zouden zitten. Ik kan me de teleurstelling van het team goed voorstellen, en ik heb er zelf ook een beetje last van. Ik dacht: dit zou de doorbraak kunnen zijn."

Hij blijft wel hopen op een goede afloop. "Als je de hoop opgeeft, geef je alles op. Het is geen optie", vertelt de oud-rechercheur. "Je mag dus nooit opgeven. Inhoudelijk weet ik niet wat de tip was, van wie die was. Ik denk dat die zeer precies is gewogen en geresulteerd heeft in dit onderzoek. De desillusie snap ik, maar als er morgen weer een tip komt en die gewogen wordt, dan moeten ze zich toch weer herpakken. Dat heb ik zelf ook mogen ervaren. Het is niet anders."