Marathonloper Nageeye: 'Ik weet niet waar mijn grens ligt en dat is fijn'

De ontwikkelingen gaan hard in de marathonwereld. Eliud Kipchoge duikt als eerste loper op de klassieke afstand van 42 kilometer en 195 meter onder de grens van twee uur, bij de vrouwen verpulvert Brigid Kosgei in Chicago het zestien jaar oude wereldrecord van Paula Radcliffe en zette het op 2.14.04.

Nederlands recordhouder Abdi Nageeye wil zondag het goede voorbeeld volgen met een topprestatie in de TCS Amsterdam Marathon. "Ik wil meedoen voor het podium, voor de overwinning", blikt hij vooruit op de marathon in de hoofdstad.

Record aangescherpt

Nageeye heeft goede herinneringen aan Amsterdam. In 2017 dook de geboren Somaliër er met een tijd van 2.08.16 vijf seconden onder het Nederlands record van Kamiel Maase. Inmiddels heeft Nageeye het record alweer met bijna twee minuten aangescherpt tot 2.06.17. Dat deed hij een half jaar geleden, in Rotterdam.

Die prestatie in de Maasstad, waar hij met de vierde plaats net naast het podium viel, was het gevolg van een heel proces dat de in 1996 naar Nederland gekomen Nageeye de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Cruciaal daarbij was de keuze om vooral in Kenia te gaan trainen.

Pijn lijden

Daar maakte hij kennis met de beste marathonloper ooit, Kipchoge, en Geoffrey Kamworor (wereldrecordhouder op de halve marathon). En hun trainingsmethodes. Hoe zij leven voor hun sport, was een openbaring voor Nageeye. "Kipchoge heeft zoveel opgeofferd. Van hem heb ik geleerd dat je in jezelf moet geloven, maar wel de goede focus moet houden."

Nageeye heeft geleerd dat hij pijn moet lijden voor een topprestatie. "Je komt jezelf echt wel tegen tijdens een marathon. Ik heb dat in de trainingen in Kenia meegemaakt. Ik kan de pijn aan, geef er niet meer aan toe", zegt de atleet over zijn ontwikkeling.

"Vroeger dacht ik: misschien ga ik ooit 2 uur en 6 minuten lopen op de marathon. Tegenwoordig denk ik onbegrensd. Het is fijn om te weten dat je steeds harder kunt lopen."

"En ik wil nog tien jaar hard lopen. Met 35, 36 jaar ben je pas op je best", verwijst hij naar trainingspartner Kipchoge, de houder van het officiële wereldrecord (2.01.39) die vorige week in een perfect georkestreerde race in Wenen als eerste onder de twee uur dook (1.59.40).

Regels

Die prestatie van Kipchoge kwam tot stand in een race zonder concurrenten, met in totaal 41 hazen die elkaar afwisselden. De olympisch kampioen zag via laserstralen op de weg precies welk tempo hij moest lopen om onder de twee uur uit te komen.

Daarnaast had Kipchoge de beschikking over speciaal schoeisel dat hem ook aardig wat voordeel zou moeten opleveren. Allemaal zaken die niet worden aanvaard door de internationale atletiekfederatie (IAAF) voor het lopen van een officieel wereldrecord.

Kijk hieronder naar de prestatie van Kipchoge in Wenen:

Nageeye heeft er geen enkel probleem mee als de prestatie van Kipchoge wel als wereldrecord zou worden erkend. "Nee, je loopt toch zelf. Je zet zelf toch het ene been voor het andere", aldus de Nederlandse marathonloper.

"Het maakt niet zoveel uit of er drie of tien hazen voor je lopen. Kipchoge heeft hier vijftig tot twintig jaar voor getraind en de sport ontwikkelt zich razendsnel. Bij het baanwielrennen speelt de ontwikkeling van de fiets ook een belangrijke rol, wordt er steeds sneller gereden."

Record in gewone stadsmarathon?

Nu de barrière van twee uur is geslecht, is het wachten op een dergelijke prestatie in een gewone stadsmarathon, waarin de laatste jaren ook steeds harder wordt gelopen. Volgens Nageeye gaat het ook gebeuren, maar of dat dat op korte termijn zal zijn, betwijfelt de marathonspecialist.

"Het is niet zo dat iedereen dat zomaar even doet. Je hebt mensen nodig die heel lang serieus voor de sport hebben geleefd, mensen die heel hard op de baan hebben gelopen, speciale talenten. Mensen als Kipchoge, Kamworor of Kenenisa Bekele, die onlangs in Berlijn maar twee seconden boven het wereldrecord van Kipchoge bleef steken."

Grens

En waar ligt dan zijn eigen grens? Nageeye heeft geen idee. "En dat vind ik ook fijn."

Zijn halve marathons dit jaar in het Japanse Marugame (verrassende winst in 1.00.24) en Newcastle, waar hij bij de Great North Run de afstand voor het eerst onder het uur (59.55) aflegde, hebben hem overtuigd dat er nog heel veel mogelijk is.

"Je moet je focussen op het proces. Ooit was het mijn droom op het podium van een marathon te staan of te winnen, nu is dat een realistisch doel. Dan volgt een nieuwe toptijd vanzelf."