Van der Poel: dit was een aankomst die ik het liefst heb

Uitbundig juichend was hij over de finish gekomen, om even later languit op het asfalt uit te puffen. Mathieu van der Poel had in Hoogerheide loon naar werken gekregen: de Nederlandse wegtitel bij de profs. "Ik ben heel diep moeten gaan om nog te kunnen sprinten. Ik heb toch heel wat krachten vergooid in die ontsnapping."

Van der Poel, die bij het grote publiek toch vooral bekend is als een klasbak in het veldrijden, had zich al regelmatig van voren laten zien, toen hij in een kopgroep van vier terechtkwam. Een kansrijke vlucht, zo schatte hij in. "Alleen draaide Danny van Poppel niet echt mee in de kopgroep. Het begon toen wel een beetje enerverend te worden."

De sprinter van Lotto-Jumbo nam negen kilometer voor het eind zelfs de benen, maar dat kon Van der Poel niet verontrusten. "Toen hij ging, was ik eigenlijk blij, omdat ik wist dat als wij met z'n drieën zouden gaan draaien het heel erg lastig zou worden voor hem op dat stuk parcours. Dat kun je niet houden tegen drie man." Aldus geschiedde. Er kwam uiteindelijk tot een grote hergroepering.

Kippenvel

Een sprint met het kwartet vluchters, waartoe naast Van Poppel ook Dennis van Winden en Jan Willem van Schip behoorden, zag Van der Poel op voorhand wel zitten. Maar nadat de kopgroep was ingerekend bleek hij ook in staat het peloton, of wat daarvan over was, zijn wil op te leggen.

"Dit was een aankomst die mij honderd procent ligt. Dit doe ik het liefst, zo'n sprint bergop na een zware wedstrijd. Ik wist wel dat ik het kon, maar het gaf toch wel kippenvel om zo te winnen, om eerlijk te zijn. Er was ook heel veel volk. Dat is toch wel heel speciaal."

Joker

Eén vraag borrelt nu meer dan ooit op: wanneer gaat de 23-jarige Van der Poel, die al vaker dit seizoen bewees niet alleen in de modder maar ook op asfalt en stenen goed uit de voeten te kunnen, de definitieve overstap naar de weg maken. "Zet de joker maar in", lacht hij de kwestie weg.

Van der Poel heeft zijn zinnen gezet op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio en omdat daar geen veldrit op het programma staat, heeft hij zich ook op het mountainbiken gestort. "Dit seizoen lijkt de weg mij beter af te gaan dan het mountainbiken", geeft hij grif toe. "Maar ik heb mijn plan gemaakt. Het is altijd moeilijk om te kiezen en misschien krijg je spijt van je keuze. Maar dat is achteraf; je weet het nooit."