Nederland is in de ban van de vermissing van Anne Faber. De vrouw van 25 uit Utrecht is nu een week spoorloos. Haar zaak krijgt veel aandacht, duizenden andere niet. Hoeveel mensen verdwijnen er eigenlijk in Nederland, en wie zijn ze?
Elk jaar worden zo'n 40.000 meldingen van vermissing gedaan. Negen van de tien mensen zijn binnen een paar dagen weer terecht. Die worden gevonden of keren zelf terug naar huis.
20.000 vermissingen worden aangegeven door familie en vrienden. En 18.000 vermisten komen uit een 'instelling', dus bijvoorbeeld een verzorgingstehuis of de GGZ. Bij de overige vermissingen is niet precies duidelijk waar ze vandaan komen.
Van de mensen die niet binnen een paar dagen terug zijn, duikt een groot deel binnen drie weken weer op. Maar zo'n honderd mensen per jaar blijven langer dan een jaar vermist.
Mensen die langer dan een jaar vermist zijn, noemen we langdurig vermisten. In Nederland zijn dat in totaal zo'n 1500 mensen. Wie zijn dat?
Van ongeveer de helft van die 1500 mensen is er te weinig bekend om te weten wat de reden voor hun vermissing is, zegt Ilse van Leiden, die veel onderzoek heeft gedaan naar langdurige vermissingen in Nederland.
De andere helft kent verschillende redenen. Het gaat dan om 'weglopers' of 'vermoedelijke ontvoeringen'. Ongeveer een kwart van die 1500 mensen zijn asielzoekers, die bijvoorbeeld uit een asielzoekerscentrum vertrekken (zie de eerste infographic). Ook raken minder vrouwen (39,5 procent) dan mannen (52 procent) vermist (zie de tweede infographic).
- Stijn Postmus / NOS
Reden per aantal vermisten - NOS
Volgens de politie denken veel mensen dat de politie pas 24 uur na een melding in actie komt. Maar, zegt woordvoerder Ed Kraszewski: "Wij ondernemen altijd actie. Welke middelen en mensen we inzetten voor de actie, varieert. Als we altijd alles uit de kast halen, kunnen we niets anders meer doen. En meestal gaat het om een misverstand of is er een logische verklaring."
De politie komt écht in actie als er duidelijke signalen van vermissing zijn. Zoals de gevonden fiets en jas van Anne Faber. "Dan gaan mensen zich zorgen maken", zegt Van Leiden. "De politie heeft de handen vol aan al die vermissingen die dagelijks binnenkomen. De kunst is dan om te kijken of er iets ergs is gebeurd."
Als een vermissing na jaren onderzoek niet is opgelost, wordt het een cold case. "Hier is dan vaak wel het vermoeden van een ernstig misdrijf, maar er kan geen vinger op gelegd worden", zegt Van leiden. "Zo'n zaak wordt in principe afgesloten, tot er weer nieuwe feiten boven water komen", legt Kraszewski uit.
Er zijn dus heel veel vermissingszaken. Maar zaken zoals die van Anne Faber komen eigenlijk maar zelden voor, zegt Van Leiden. Het verbaast haar niet dat juist die zaken zo veel aandacht krijgen. "Het is een jonge vrouw, ze gaat fietsen en daarna ontbreekt ieder spoor van haar. Dat roept vragen op bij mensen. Dit soort mysteries houdt mensen in de regio in zijn greep."
