Na jarenlang gesteggel is de kogel sinds enkele weken definitief door de kerk. Vanaf waarschijnlijk januari 2022 is er een vrouwenquotum. De raad van commissarissen van beursgenoteerde bedrijven moet dan voor zeker een derde uit vrouwen bestaan. Maar is deze wet eigenlijk wel nodig? Nieuwsuur peilt het in het bedrijfsleven.
"Als ik bedenk dat ik hier mijn hele carrière mee bezig ben geweest", verzucht Petri Hofsté. Ze is de machtigste commissaris van Nederland met commissariaten bij Rabobank, Achmea, Pon en Fugro. De eerste vrouw die de lijst van 100 invloedrijkste commissarissen aanvoert. Hofsté is blij met het quotum. "Jonge meiden vinden het thema belangrijk omdat het nog een issue is. Dat zie ik aan mijn dochter, die net is gaan studeren. Het is voor hen nog een issue omdat het niet vanzelfsprekend is dat zij met hun talenten dezelfde kansen krijgen."
In mijn ideale wereld is het geen topic meer.
Toch is het aantal vrouwen in boardrooms de afgelopen jaren fors gestegen, blijkt uit de Dutch Female Board Index. In 2018 was het percentage vrouwelijke bestuurders nog bijna zes procent, in 2021 is dit gestegen tot ruim dertien procent. Maar wat vooral opvalt in de Female Board Index is dat de verschillen tussen bedrijven groot zijn. Zo hebben vijftien beursgenoteerde bedrijven nog geen enkele vrouwelijke bestuurder. Zij voldoen dus ook niet aan het nieuwe wettelijke quotum en zullen voor iedere mannelijke commissaris die opstapt een vrouw moeten benoemen.
"We hadden op het moment dat de Female Board Index uitkwam geen vrouw, omdat er iemand was afgetreden", legt Marc Udink uit. Hij is president-commissaris van De Koninklijke Porceleyne Fles, één van de kleinste fondsen op de beurs. Toch voldoet het bedrijf aan de nieuwe regel. Net na het uitkomen van de index zijn er nieuwe commissarissen benoemd: twee vrouwen. "Dat is toevallig gebeurd. Eigenlijk had dat niks te maken met het quotum." Udink is ook voorstander van het quotum. "Ik vind het belangrijk dat we na de ontwikkeling van de afgelopen vijftig jaar de eindsprint inzetten. Dat moeten we een duwtje in de rug geven."
De twee commissarissen verwachten beiden veel van het tweede deel van de wet. 5000 grote bedrijven moeten streefcijfers en actieplannen opstellen en openbaar maken hoe ze diversiteit in het topmanagement willen bevorderen." Ik heb veel goeds gezien bij de organisaties waar ik kom", zegt Hofsté. "Het werkt wanneer je de aandacht op diversiteit zet en daar over gaat rapporteren." Udink: "De kwaliteit moet voorop staan. Als de middelmatige man doordringt ten koste van de goede vrouw, dan is dat belachelijk. En dat heb ik wel zien gebeuren. Vrouwen hebben zich moeten bewijzen en het is nu tijd om dat te oogsten."
Je kunt niet parttime werken om goud te behalen. Het is topsport aan de top.
Headhunter Monique de Vos bemiddelt met haar bureau Chasse vijftig procent mannen en vijftig procent vrouwen voor topposities. Zij is fel tegenstander van een wettelijk quotum en vindt juist dat jong talent gestimuleerd moet worden. "De wet richt zich op commissariaten, maar het gebeurt eigenlijk daaronder", zegt Vos. "Je ziet dat vrouwen vaak een stap opzij maken gedurende de carrière. Dan lukt het niet om naar de top te komen." De deeltijdcultuur in Nederland helpt niet, zegt zij. "Je kunt niet parttime werken om goud te behalen. Het is topsport aan de top."
De wet over het vrouwenquotum moet dus nog ingaan, maar de discussie over diversiteit gaat alweer verder. Want bedrijven zullen ook meer kansen moeten creëren voor jong én multicultureel talent, vindt bijvoorbeeld Mimoent Haddouti, directeur IT Risk & Security bij Rabobank. Zij hoopt dat diversiteit in het DNA van bedrijven gaat zitten. "In mijn ideale wereld is het geen topic meer. Ik heb het dan niet alleen over gender, maar ook multicultureel talent, van alle leeftijden. We moeten het echt onderdeel maken van ons werk. En ik hoop dat er geen quota nodig zijn om het te versnellen."
