Yvonne Roerdink & Steef Bouwman
Yvonne Roerdink & Steef Bouwman
In de ziekenhuizen liggen langzaamaan steeds wat minder coronapatiënten. Maar voor het hervatten van de reguliere zorg is het nog te vroeg, zei Ernst Kuipers van het Landelijk Coördinatiecentrum Patiënten Spreiding vandaag. Dat betekent dat veel mensen wiens behandeling of operatie is uitgesteld, moeten blijven wachten.
En dat beperkt zich niet alleen tot heup- of knie-operaties, het gaat bijvoorbeeld ook om operaties aan het hart. Zo wacht Tracey de Vroedt (52) op een operatie aan haar aortaklep. Eigenlijk zou ze al in maart een behandeling krijgen, maar omdat ze geen spoedgeval is, is de operatie op de lange baan geschoven.
De afgelopen tijd is de lichamelijke conditie van De Vroedt enorm achteruit gegaan: ze valt regelmatig flauw, is continu kortademig en is kilo's aangekomen omdat ze veel vocht vasthoudt. Ze maakt zich zorgen. "Als het nog maanden gaat duren, weet ik niet of ik dat haal."
We lopen samen met De Vroedt een kort stukje om vuilniszakken weg te gooien. Ze is volledig buiten adem.
"Toen ik het verhaal van Tracey hoorde, was ik echt geschokt", zegt Anke Vervoord van Harteraad, dat de belangen van 1,5 miljoen hart- en vaatpatiënten behartigt. "Ik snap niet dat zulke gevallen niet gezien worden. De risico's lopen hoog op en dat gebeurt allemaal onder het wateroppervlak."
Vervoord vraagt zich verder af of de artsen wel genoeg bezig zijn met de emotionele gevolgen voor de patiënt. "Misschien kan uitstel medisch gezien wel goed gaan, maar als je kijkt naar de situatie van Tracey: het heeft haar dagelijks leven zó belemmerd."
Wildplassen als enige optie
De aandoening van Frans Krapels (71) heeft ook een vervelende uitwerking op zijn leven. Hij loopt al maanden rond met een vernauwde plasbuis. Hierdoor moet hij vaak plassen en doet plassen pijn. Alsof je voortdurend blaasontsteking hebt, zegt hij.
Maar dat is niet het enige probleem. "Ik plas nu zo'n drie keer per week in mijn broek. Ik heb daarom een zeil onder m'n kont liggen in de auto. Ook heb ik al een paar keer moeten wildplassen."
In juli krijgt Krapels een belletje van het ziekenhuis over de benodigde operatie. Hij schrikt enorm als hij hoort wanneer die pas kan plaatsvinden.
De situatie van Krapels is vooral heel vervelend, maar het uitstellen van een behandeling kan ook een slechte afloop hebben. Henny Bakker (66) verloor afgelopen zomer haar man Ger (71). Nadat de operatie aan zijn galblaas meerdere keren werd uitgesteld, verergerden zijn klachten. Toen hij uiteindelijk met veel pijn als spoedgeval in het ziekenhuis belandde, was het te laat. De artsen konden niets meer voor hem doen.
"Dit had niet mogen gebeuren", schreef de arts op een kaartje aan Bakker, twee weken na het overlijden van haar man. Ze zegt dat ze het ziekenhuis niet veel kwalijk kan nemen. "Maar ik denk wel steeds meer: hadden ze niet toch wat zorgvuldiger kunnen zijn?"
We spreken met artsen van het Amphia Ziekenhuis over het uitstellen van zorg. Die geven aan elke dag zorgvuldig keuzes te maken. "Elke dag komen we met een aantal chirurgen samen om af te wegen: welke behandelingen kunnen we wel en echt niet uitstellen?", laat chirurg Jennifer Schreinemakers weten.
Collega Gwan Ho vult aan: "Naast het noodzakelijke medische aspect, maken we ook een psychologische keuze. Dat we onszelf afvragen: hoe wordt het emotioneel ervaren door een patiënt?"
Schreinemakers wil graag benadrukken: blijf naar het ziekenhuis komen. "In de eerste golf merkten we dat mensen te laat aanklopten. Terwijl er soms sprake is van aandoeningen die we moeten behandelen. Als je het dan uitstelt, kan het inderdaad acuut worden."
Voor Tracey de Vroedt is het wachten op haar operatie eindelijk tot een einde gekomen. Eind oktober is ze opgeroepen voor de operatie aan haar aortaklep. De ingreep is goed verlopen. Ze moet nu in het ziekenhuis verder herstellen.