"Hij is moe en oud en heeft genoeg geschreven", zegt de familie van schrijver Remco Campert (88). Campert stopt daarom helemaal met zijn werk als schrijver, dichter en columnist.
Campert bouwde sinds de jaren vijftig een aanzienlijk oeuvre op. Een van zijn bekendste boeken, Het leven is vurrukkulluk, (1961) werd onlangs verfilmd door Frans Weisz.
"Ik hoorde op weg naar een vertoning van mijn film dat Remco zou stoppen. Ik was behoorlijk geraakt. Toen iemand tegen mij zei: 'heb je al gehoord van Remco?' schrok ik enorm", zegt Weisz.
Met elk woord dat ik schrijf, schrijf ik de ouderdom voor me uit.
Mirjam van Hengel, de biograaf van Campert, spreekt hem nog elke week een uur voor de biografie die eind van dit jaar zal verschijnen. Ze vindt het nieuws een beetje opgeblazen. "Het heeft iets definitiefs, terwijl het misschien niet zo definitief is. Campert blijft waarschijnlijk wel schrijven, maar niet meer voor de krant. Ik kan me niet voorstellen dat hij helemaal stopt. Als hij iets ziet, zal hij er vast een paar regels over schrijven. Hij blijft altijd een schrijver."
Deadlines
John Albert Jansen maakte als regisseur de documentaire 'Verloop van jaren Dichter bij Remco Campert' en trok anderhalf jaar geleden een jaar lang op met Campert. "Hij wilde aan het eind van zijn leven nog aan twee dingen meewerken: mijn documentaire en de biografie van Mirjam van Hengel.
Jansen moest toen hij hoorde dat Campert stopt met schrijven denken aan een uitspraak van de schrijver: 'Met elk woord dat ik schrijf, schrijf ik de ouderdom voor me uit'. Schrijven is leven voor Campert. Ik kan me niet voorstellen dat hij er helemaal mee ophoudt. Ik denk dat de last van de deadlines te zwaar werd."
De auteur liet vorige week bij monde van hoofdredacteur Arendo Joustra al weten te zijn gestopt met zijn werkzaamheden voor Elsevier. Ook in de Volkskrant stond afgelopen zaterdag geen bijdrage van Campert meer.
Wat mij het meest van Campert treft, is zijn talent voor waarneming, de ontroering in het alledaagse.
Campert schreef tientallen dichtbundels, novelles en romans. Met de roman Een liefde in Parijs (2004) bereikte hij een groot publiek. Maar ook Tjeempie! en Liesje in luiletterland zijn bekende werken. Voor zijn oeuvre kreeg hij in 2015 de Prijs der Nederlandse Letteren, de meest prestigieuze literaire prijs in het Nederlandse taalgebied.
Er ligt geen nieuw materiaal van Campert meer op de plank, laat zijn uitgeverij De Bezige Bij weten. Weisz hoopt dat Campert niet echt helemaal stopt. "Net als Remco wil ik tot mijn laatste snik werken. Mijn hoop is dat ik ooit 'actie' roep op de set en daarna niet meer weet hoe het afloopt." Sterven in het harnas dus? "Zo is Remco ook. Als hij niet meer schrijft, leeft hij niet meer."
Poëzie
Jansen: "Wat mij het meest van Campert treft, is zijn talent voor waarneming, de ontroering in het alledaagse. Geen grote gebaren. In een wandeling, zonnestraal ziet hij poëzie. Poëzie kan dus alles zijn. Het was een bijzonder jaar waarin ik Campert volgde. Hij belandde in het ziekenhuis, maar kwam er ook weer bovenop."
Weisz: "Jan Mulder zei op de radio: 'hij wil schrijven, drie zinnen ga ik hem vragen'. En ook ik hoop dat hij doorgaat tot aan het eind."
