Het moet volgens de aanwezige partijen het einde inluiden van de oorlog in Syrië. De Russische badplaats Sotsji is het decor van de besprekingen over de toekomst van het land.
Gastheer is Vladimir Poetin. Vanmiddag waren de Iraanse president Hassan Rohani en de Turkse president Recep Tayyip Erdogan te gast.
Poetin bespreekt met zijn bondgenoten uit Iran en Turkije een concept voor een vredesakkoord. Centraal daarbij staat een plan om Syrië te verdelen in meerdere invloedssferen. Dat gebeurde ook aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa.
Turkije en Iran hebben net als Rusland stevig geïnvesteerd in de oorlog van Syrië tegen de opstandelingen. Zij willen daar ook wat voor terug. Rust in de regio bijvoorbeeld, waarmee de vluchtelingenstroom richting Turkije ophoudt.
Politieke oplossingen
Gisteren begonnen de topontmoetingen in de Russische badplaats met het bezoek van de Syrische president Bashar al-Assad, die zijn land zelden verlaat. Zijn lot ligt in handen van Poetin. Zonder zijn steun was Assad vermoedelijk al van het toneel verdwenen.
De twee kwamen overeen dat de nadruk in het conflict in Syrië niet meer op militaire operaties moet liggen. Vanaf nu gaat het om het vinden van politieke oplossingen.
De onderhandelingen in Genève hebben nooit iets opgeleverd. Nu wordt er wel resultaat geboekt.
Dat het overleg plaatsvindt in Sotsji, geeft volgens Midden-Oosten-deskundige Leo Kwarten aan dat het machtscentrum hierheen verplaatst is. "De onderhandelingen in Genève hebben nooit iets opgeleverd. Maar onder regie van Rusland wordt er wel resultaat geboekt."
De Syrische rebellen werden de afgelopen maanden in vier zogeheten de-escalatiezones ondergebracht. Daar geldt een gedeeltelijk staakt-het-vuren. "De belangrijkste daarvan is de plaats Idlib. Daar zitten de meeste rebellen. Die de-escalatiezones zijn het resultaat van wat officieel 'de verzoening met Assad' wordt genoemd, maar in feite neerkomt op onderhandelde overgave."
Sterke positie
Dat Assad gisteren aanwezig was in Sotsji, geeft volgens Kwarten aan dat zijn positie sterk is. Geen van de partijen aan de onderhandelingstafel eist dat hij vertrekt.
"Alleen de rebellen willen dat nog, maar zij zijn onderling verdeeld en spelen geen rol van betekenis meer. De belangrijkste rebellengroepen zitten in Riyad, in Saoedi-Arabië. Daar hebben ze zich verzameld om een front te kunnen vormen. Zij willen gezamenlijk optreden, maar dat lukt vooralsnog niet."
