Het maakt veel los. De nieuwe campagne van SIRE over de omgang met jongens die gericht is aan opvoeders. Op sociale media regende het vandaag reacties. En ook in feministisch Nederland is het voer voor discussie. De beelden zouden stigmatiserend zijn.
"Zucht. Dat was het eerste wat ik dacht toen ik het spotje zag", zegt columnist en feminist Meredith Greer. "Ik dacht dat we verder waren dan dit. Dit is het beeld van de jaren 50, waarin er nog een beperkt idee is over wat vrouwelijk en mannelijk mag zijn. Erg rolbevestigend."
Stoeien en ravotten
De campagne van SIRE bestaat uit beelden van stoeiende en ravottende jongens die risico's nemen, met de vraag of we ze genoeg ruimte geven voor hun ontwikkeling. Want dat gebeurt nu niet genoeg, stelt Lauk Woltring. Hij doet sinds de jaren 70 onderzoek naar de opvoeding van jongens en is adviseur van de campagne.
"Het probleem is dat er in opvoeding en onderwijs te weinig aandacht is voor het ruimtelijke, fysieke gedrag voor jongens. Als jongens dat niet kunnen doen, gaan ze zich inhouden of extra gewelddadig gedragen."
Volgens Woltring werd het tijd dat er specifiek aandacht kwam voor jongens. "Die zijn we een beetje uit het beeld verloren de afgelopen dertig jaar. Jongens hebben in hun ontwikkeling een aantal andere aandachtspunten. Niet beter dan meisjes, maar anders."
Maar Greer vindt dat de beelden de verschillen tussen jongens en meisjes te veel benadrukken. "Die worden nu overdreven. Er zijn grotere verschillen tussen jongens onderling en meisjes onderling, dan tussen jongens en meisjes. Het is beter om te kijken naar het kind an sich. Er zijn ook meisjes met gedragsproblemen en jongens die goed kunnen stilzitten."
Moeten meisjes de hele tijd keurig netjes stilzitten?
Jongens kunnen hierdoor het gevoel krijgen dat ze geen echte jongen zijn als ze niet voldoen aan het beeld van de campagne, denkt Greer. "En moeten meisjes de hele tijd keurig netjes stilzitten? Dat is even beperkend voor meisjes als voor jongens."
Woltring erkent dat er "natuurlijk" veel meer nuances zijn. "Het punt is alleen dat in het lager onderwijs jongens voor hetzelfde gedrag vaker op hun donder krijgen. Je moet het materiaal kennen dat je opvoedt, en als dat bij een jongetje anders is dan bij een meisje, moet je daar wat mee doen."
Jongens leren vooral door doen, zegt Woltring. "Het gemiddelde beeld is dat taal, sociaal gedrag en empathie later komen later bij jongens. De grove motoriek komt eerder. Bij meisjes ontwikkelt dat zich tegelijkertijd. Als je ze in hetzelfde format duwt, zijn jongens te druk of te stil."
Toch denkt Greer dat dit niet de juiste aanpak is. "Hoe deze campagne wordt neergezet, zorgt ervoor dat jonge meisjes met gedragsproblemen op een andere manier gelabeld worden dan jongens terwijl het om dezelfde problematiek gaat. Je moet kijken naar het individu en van daaruit kijken wat nodig is."
