Abdulmohaimen Amer (23) en Hazjir Adil (26) zijn, wat je zou kunnen noemen, nieuwe Nederlandse moslims. Ze hechten sterk aan hun geloof, als belangrijk onderdeel van hun identiteit maar tegelijk staan ze midden in de Nederlandse samenleving door studie of werk. En ze voelen zich allebei Nederlander.
Ze zijn opgegroeid in een seculiere samenleving. Een samenleving die ervoor heeft gezorgd dat Hazjir een poosje afstand nam van zijn geloof, terwijl dat voor Abdulmohaimen onveranderd stabiel is gebleven.
Betekenis geloof
Abdulmohaimen is masterstudent Data Science and Entrepreneurship in 's-Hertogenbosch. Voor hem is zijn geloof alles. "Het is mijn identiteit, mijn leefwijze, mijn adem."
Hazjir had als kind ook een sterke band met het geloof, maar tijdens zijn tienerjaren veranderde dat. Hij was niet altijd zeker over zijn geloofsovertuiging en liep een lange tijd rond met vragen als: Wat maakt ons nou echt moslim en wanneer mag een mens zich zo noemen?
"Ik vond het op den duur steeds moeilijker om te zeggen dat ik moslim ben, omdat ik niet bezig was met de rituelen van het geloof", zegt Hazjir. "Ik schaamde mij er zelfs voor. Al die vragen en het twijfelen aan mijn eigen overtuiging maakten dat ik mezelf een tijdje agnost heb genoemd."
Zonde
Het agnosticisme zorgde er uiteindelijk voor dat Hazjir zijn geloof in de islam heeft herwonnen. Maar zijn ouders dachten daar anders over. "Mijn ouders begrepen niet waar mijn afstand van de islam vandaan kwam en konden het niet goed begrijpen. Ik heb wel vaker gehoord dat het ontkennen van je geloof een zonde is want je bent immers zo geboren."
Een ander verschil tussen hem en zijn ouders ligt op het gebied van informatiegaring. "Mijn ouders hadden 30 jaar geleden minder beschikking tot informatie dan dat wij dat nu hebben. De plaatselijk imam was hun informatiepunt en ik zoek nu vooral zelf dingen op via het internet."
Thuis bij Abdulmohaimen zit het gezin op één lijn. "Wij zijn allemaal moslim thuis en hangen dezelfde stroming aan. Ik heb de islam vanuit huis meegekregen en ik probeer mij te verdiepen in de islamitische wetenschappen. Ik ben mij bewust van mijn geloof en dat zijn mijn ouders ook."
Cultuur
De ouders van beide jongens zijn niet opgeroeid in Nederland. Ze hoefden zich niet te verantwoorden, vertelt Abdulmohaimen. "Mijn ouders werden niet continu aangevallen op hun identiteit, dat is een groot verschil voor moslimjongeren van onze generatie."
"Voor mijn ouders werd het geloof tijdens hun jeugd gezien als iets vanzelfsprekends. Dag in dag uit werd volgens het geloof geleefd, het was meer een cultuur", zegt Hazjir.
Identiteit en integratie
Op de vraag of hun religie hun integratie in Nederland belemmert, antwoordt Abdulmohaimen resoluut. "Ik ben gewoon een Nederlander, ik ben hier geboren. Ik heb het gymnasium gedaan, ik ben bezig met mijn master en betaal netjes mijn belasting. Hoe ik omga met mijn religie, zorgt er absoluut niet voor dat ik minder geïntegreerd ben. Of moet ik soms mijn haar blond verven, ben ik dan wel goed geïntegreerd?"
"Ik noem mij een Utrechter en het geloof staat hier los van, want mijn religie is van mij", zegt Hazjir. "En wat betreft mijn baard: ik heb hem puur laten groeien uit luiheid en ik vind hem leuk!"
