Teamsprinters pakken zesde wereldtitel in zeven jaar tijd op WK baan

De Nederlandse teamsprinters hebben in het Deense Ballerup voor de zesde keer in zeven jaar de wereldtitel veroverd op de WK baan. In de huidige formatie is het de vijfde in zes jaar.

Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland verpulverden de Australiërs in de finale en maakten de hoge verwachtingen waar. Deze wereldtitel is extra bijzonder voor Hoogland, die vandaag zijn honderdste teamsprint uit zijn carrière reed.

"Na Parijs hadden we zoveel euforie en zijn we op zoveel mooie plekken uitgenodigd. Het was lastig om weer terug op gang te komen", vertelde Hoogland. "Maar uiteindelijk wilden we heel graag het truitje behouden."

'Bijna normaal'

En dus werkten de drie zo hard als ze konden in de laatste maanden, vertelt Van den Berg. "Het is bijna normaal dat wij dit onderdeel winnen, maar we zijn ook gewoon maar mensen. We hebben vier jaar naar de Spelen toegeleefd en dan voelt het bijna alsof je daarna het WK teamsprint móét doen. Terwijl het wel gewoon een WK is."

"Het kwam niet vanzelf", vervolgt hij. "We moesten ons heel erg opladen om dit te bereiken. Maar we zijn ontzettend sterk in ons hoofd, dat hebben we hier weer laten zien."

Geen Richardson

Eerder op de dag zetten de sprinters hun favorietenstatus al kracht bij door de snelste tijd te noteren in de kwalificatie. De tweede tijd was toen ook al van Australië, ruim vier tienden van een seconde langzamer dan de 'Bullet Train'.

Australië, wereldkampioen van 2022, miste hun sterkste man. In Denemarken reden ze namelijk zonder hun belangrijkste man van de afgelopen jaren: Matthew Richardson. Na de Olympische Spelen maakte hij bekend voortaan onder de Britse vlag deel te nemen aan internationale toernooien. Door die overstap mist hij deze wereldkampioenschappen.

Toch begonnen de Australiërs zeer sterk aan de finale. Na de eerste ronde lagen ze zelfs een tiende van een seconde voor op Nederland.

Lavreysen wist de achterstand echter om te buigen en sloot de tweede ronde af met een kleine voorsprong op de snelle Australiërs. Hoogland bouwde de voorsprong in de derde ronde goed uit, waardoor Oranje uiteindelijk met meer dan zes tienden van een seconde voorsprong de wereldtitel won.