De stemexplosies van basketbalcoach Bouzin voel je tot in je tenen: 'Ben heel direct'
Druk gebarend. Een stem zo hard als een vliegtuigmotor. Het haar in een strakke staart. Gaëlle Bouzin is een opvallende verschijning in het topbasketbal. De 38-jarige Belgische is de nieuwe hoofdcoach van de Zwolse club Landstede Hammers in de Belgisch-Nederlandse competitie, de BNXT League.
Dat maakt haar ook de eerste vrouw aan de top van het mannenbasketbal op het hoogste niveau in Nederland en België. "Ik snap dat het een dingetje is voor de buitenwereld. Maar hier, voor mijn team, ben ik gewoon coach en dat is het belangrijkste."
In vergelijking met haar spelers is Bouzin klein van stuk, maar haar charisma compenseert veel. Ze coacht vol energie, gepassioneerd en hartstochtelijk. Wanneer ze uit het niets naar een speler schreeuwt ("run!") voel je dat ook op de tribune tot in je tenen.
Niets ontgaat haar. Een speler die tijdens de time-out afdwaalt, krijgt meteen te horen dat hij moet opletten. Een scheidsrechter geeft ze feedback op gehoorsafstand. "Ik ben heel direct. Als het goed is zeg ik het, als het niet goed is ook", zegt ze nuchter.
Bouzin speelde zelf zo'n 25 jaar basketbal en combineerde dit met training geven. Ze leeft en droomt het spel. Staat bekend om haar enorme basketbalkennis. Vijf jaar lang was ze assistent van de Kroatische coach Dario Gjergja bij Belgisch kampioen Filou Oostende, sinds 2020 was ze ook zijn assistent bij het Belgische nationale mannenteam.
Van Gjergja nam ze de vurige coachingsstijl over. Ze hebben nog steeds contact. Bouzin ziet hem als een mentor, ook nu ze concurrenten zijn: "Dat verandert niet. Ik hou heel veel van het spelletje, maar ook van de mensen met wie je alles realiseert en die het proces zo veel leuker maken."
Wat is haar opdracht bij Landstede Hammers? "Elke dag beter worden. Dan komen de resultaten vanzelf."
Nieuw en jong
Dat wil ze bereiken op geheel eigen wijze. Bouzin brak met veel spelers van het vorige seizoen en stelde een jonge ploeg samen. "Dat was een uitdaging", zegt ze. "Ik heb eerst goed nagedacht: welke soort basketbal wil ik spelen, welke spelers voldoen aan dat profiel?"
Ze heeft een dynamisch spel voor ogen, waarin het tempo hoog ligt. Niet de bal rondspelen terwijl de secondes wegtikken, maar zo snel mogelijk die bal in de basket.
Haar oudste speler is de 27-jarige Coen Stolk, die mocht blijven. Waarom die focus op jong? "Die hebben veel enthousiasme, willen graag lopen, staan te popelen. We moeten het hebben van enthousiasme en snelheid", zegt ze.
Om dat te bereiken wil ze eerst terug naar de basis. Met jonge mensen krijg je verkeerd aangeleerde gewoontes er meestal beter uit, stelt ze. Ook zijn ze bereid aan hun zwaktes te werken, in plaats van dat ze hun kracht extra gaan ontwikkelen.
"Ze heeft een hele duidelijke visie die ze aan ons overbrengt. Ik denk dat we daardoor ook best wel leuk basketbal spelen", aldus Stolk, die vorig jaar zijn debuut maakte in Oranje.
Voor de klas, nu in de zaal
Bouzin was jarenlang docent aan een middelbare school. De pedagogische kennis die daarbij hoort heeft haar zeker geholpen.
"Mensen positief benaderen en geduld hebben", legt ze uit. "Niemand kan meteen iets, daar gaat tijd overheen. Vooruitgang is geen rechte lijn, het is twee stappen vooruit en een halve stap achteruit."
Voor topsporters is dat ook niet altijd makkelijk, weet ze, want die willen zo snel mogelijk stappen zetten. "Het helpt als je voelt dat je vertrouwen krijgt, dat dit proces normaal is en dat het gaat om doorzettingsvermogen."
Daarom probeert ze spelers ook persoonlijk te leren kennen. "Je kan niet iedereen op dezelfde manier behandelen. Tegen de een moet je streng zijn, de ander heeft een vertrouwensduwtje nodig."
Hoe merkt ze dat spelers blij met haar zijn? Ze valt even stil, denkt na. "Ze proberen te doen wat ik van ze vraag. Voeren uit wat ik zeg. Ze werken superhard op de training."
