Botsing kost Nageeye goede klassering in olympische marathon: 'Altijd drama met Abdi'
Waar Abdi Nageeye van start gaat op de marathon, gebeurt altijd wat. De strijd om olympisch goud in Parijs vormde geen uitzondering op die regel.
Drie jaar na zijn zilveren medaille van Tokio lachte de 35-jarige atleet aan de finish in Parijs opnieuw. Als een boer met kiespijn, ditmaal.
Een botsing met een Keniaanse tegenstander tijdens het pakken van een drinkfles bij een verfrissingspost op kilometerpunt 20 kostte hem in de Franse hoofdstad naar eigen zeggen een goede klassering. Hij kwam voor goud, maar stapte een kilometer voor de streep in veertigste positie uit.
"Het is altijd drama met Abdi."
Nageeye had in de aanloop naar de 42,195 kilometer van het centrum van Parijs naar Versailles en weer terug met veel omstandigheden rekening gehouden. Er was het heuvelachtige parcours, met niet minder dan 436 hoogtemeters. En er was de warmte, waardoor de start was gepland om acht uur 's ochtends.
Hij had zich er in de aanloop naar de marathon goed tegen gewapend. In Kenia had hij zich de laatste maanden extra bekwaamd in het bergop en bergaf lopen. En om oververhitting te voorkomen verscheen hij aan de start met een haarband waar koelelementen in zaten.
Als man in vorm leek de vice-kampioen van Tokio klaar voor een nieuwe topprestatie in de strijd om olympisch goud. Tot hij halverwege de wedstrijd bij een bevoorradingspunt met zijn heup pijnlijk in aanraking kwam met een tegenstander. "Ik wist meteen dat er iets aan de hand was."
Het overkwam hem nadat hij zijn derde olympische marathon toch al niet zo voortvarend was begonnen. In het begin van de wedstrijd zocht hij noodgedwongen de kant op om een steentje onder zijn schoen te verwijderen. Dat was lastig. Maar niet meer dan dat. "Er was geen sprake van paniek."
Nageeye liep daarna het eerste gedeelte van de wedstrijd rond de zesde plek, geheel volgens plan. Hij zou pas in de tweede helft van de loodzware wedstrijd toeslaan, zo was vooraf bepaald.
Zover kwam hij alleen niet. Onmiddellijk na de botsing bij het aannemen van een drinkfles wist Nageeye dat zijn olympische optreden ditmaal zou uitdraaien op een grote deceptie. "Voor een medaille heb je nu eenmaal een goed lichaam nodig."
'Focus, focus, focus'
Terwijl hij zijn pijnlijke heup betastte, praatte hij zichzelf moed in. De woorden klonken als een mantra. "Focus, focus, focus, zei ik alleen maar tegen mezelf. Ik wist dat ik vooral niet moest forceren."
Hoezeer hij het ook probeerde, Nageeye kon zijn pasritme niet hervinden. Het afrollen van de voet was simpelweg te pijnlijk. "Van 3.00 minuten per kilometer ging ik naar 3.05. Dat is een tempo dat ik normaal gesproken aanhoud tijdens een duurtraining."
Vooral de delen van het parcours waar het wegdek afliep speelden hem parten. "Mijn been was zo stijf als een houten plank. Het was onmogelijk om de ontspanning te vinden."
Nageeye wist na 35 kilometer al dat hij in ieder geval de verlossende eindstreep niet zou halen. "Doordat ik niet normaal kon lopen, gingen mijn benen steeds meer pijn doen. Alles deed pijn. Ik had de keuze tussen mijn lichaam kapot lopen en uitstappen."
Hij koos voor het laatste. In het tempo van een recreant jogde hij nog zes kilometer door, daarna restte hem in geslagen positie geen andere keuze dan vroegtijdige overgave.
"Ik kon het echt niet maken om op zoveel achterstand over de finish te komen. Drie maanden lang ben ik dag en nacht bezig met deze marathon. En dan is het op zo'n manier voorbij. Dit is echt crazy. Maar ik zal ermee moeten leren leven."
