Teamsprinters na tweede goud nog lang niet klaar: 'Willen nog wel rondje door naar LA'
De honger van de teamsprinters is na hun tweede olympisch goud op rij nog niet gestild. "Je moet mij van de fiets aftrekken", zegt de 35-jarige Roy van den Berg met zijn nieuwste medaille om de nek. Verhalen over zijn aanstaande pensioen, met oog op zijn leeftijd niet onwaarschijnlijk, verbaasden hem. "Jullie zijn nog niet van mij af."
Met olympisch goud in Tokio kwamen de Nederlandse teamsprinters drie jaar geleden aan de absolute top. In Parijs lieten Van den Berg, Harrie Lavreysen (27) en Jeffrey Hoogland (31) er geen enkele twijfel over bestaan: zij zijn de snelste sprinters van de wielerbaan.
De 'Bullet Train', zoals de olijke krachtpatsers zichzelf noemen, heeft zijn eindstation nog niet bereikt. Van den Berg, ruimschoots de oudste van het stel, is duidelijk: "We willen eigenlijk nog wel een rondje door naar LA."
Maar voordat de sterkste mannen op twee wielen zich gaan voorbereiden op de Spelen van 2028 in Los Angeles, raken ze voorlopig nog niet uitgepraat over de manier waarop zij dinsdagavond goud pakte in het Vélodrome de Saint-Quentin-en-Yvelines aan de rand van Parijs.
'Beste team ooit'
"Ongelofelijk, bizar, onwerkelijk. Noem maar op", begint Lavreysen na de finale, waarin de Nederlanders met hun tweede wereldrecord van de avond afrekende met Groot-Brittannië. "Buitenaards natuurlijk", vult Hoogland aan. "Wat mij betreft was dit vlekkeloos."
Ook Sir Jason Kenny kwam superlatieven tekort. "Heel speciaal. Dit is het beste team dat ik ooit heb gezien", zei de succesvolste olympische (baan)wielrenner (zeven keer goud) ooit. "Ik hoop dat ze doorgaan. Ik denk dat ons Britse team beter gaat worden, dus ik hoop op een nieuw duel."
Voormalig baansprinter Theo Bos, in Parijs aanwezig als bondscoach van de Chinese baansprinters, genoot van de finale. Hij weet waarom de Nederlanders zo snel konden zijn.
"Roy is een van de snelste starters van de wereld", legt Bos uit. "Harrie kan uit relatief lage snelheid een heel hoge topsnelheid halen. En Jeffrey kan op een heel zware versnelling starten. Dat kan bijna niemand, zo'n grote plaat, en het zorgt ervoor dat hij de snelheid vast kan houden. Die combinatie zorgt ervoor dat ze al bijna zes jaar onverslaanbaar zijn."
Na zijn avontuur in China werken met de olympisch kampioenen, waar bondscoach Mehdi Kordi na de Spelen vertrekt, ziet Bos absoluut zitten. "Met de beste ploeg ter wereld werken, wie wil dat nou niet? Het zou absoluut een droom zijn."
Krachtsexplosie
De finale begon, zoals altijd, met een ultieme krachtsexplosie van Van den Berg. Hij bracht de sprinttrein vanuit stilstand in nog geen 250 meter naar een snelheid rond de 68 kilometer per uur.
"Ik zat in de eerste rit vandaag nog wat te klooien", gaf de startrijder toe. In de finale klopte alles tot in de puntjes. Van den Berg gaf het stokje na 17,123 seconden over aan Lavreysen. "Bij het uitsturen zag ik hem al onder me zitten. Ik dacht: oeh, dit is goed! Dat voel je gelijk natuurlijk."
Terwijl Hoogland, op topsnelheid afgezet door Lavreysen, de laatste ronde doortrekt, juichte Van den Berg al. Toen de recordtijd op de klok verscheen, was het feest compleet.
"We hadden een klein beetje de droom om onder die 41 seconden te duiken", aldus Lavreysen. "Dat maakt deze medaille extra mooi. In Tokio waren we in de beste vorm ooit. En ik denk dat we vandaag alle drie weer harder rijden. Dat dat gelukt is, om er hier op het juiste moment weer te staan, maakt het extra speciaal."
Nog meer medaillekansen
Voor Hoogland en Lavreysen is het goud op de teamsprint pas het begin van deze Spelen. Zij komen vanaf dinsdag in actie op de individuele sprint, waarin Lavreysen op de vorige Spelen zijn landgenoot aftroefde in de finale. Zaterdag beginnen beiden aan het keirintoernooi.
Van den Berg heeft alle vertrouwen in zijn teamgenoten. "Ik denk dat die gozers er goed op staan. Ik zie ze wel nog wel meer van dit ijzer verzamelen, de kleur is aan henzelf."
