Trotse olympisch kampioen Djokovic is de iPod van Amersfoort niet vergeten
Van een iPod in Amersfoort naar olympisch goud in Parijs. Novak Djokovic greep zondag in een schitterende finale tegen Carlos Alcaraz, op ronduit indrukwekkende wijze, zijn eerste olympische tennistitel. "Dit is mijn grootste prestatie ooit."
De Serviër heeft nu in het enkelspel alle prestigieuze titels gewonnen die er in het mannentennis te winnen zijn. "Of de cirkel nu rond is? Ja en nee. Ja, omdat ik nu goud heb gewonnen. En nee, omdat ik de sport nog gewoon veel te leuk vind", zegt de trotse winnaar.
Servische vlag om schouders
Djokovic doet zijn verhaal met de gouden medaille om de nek en de vlag van zijn vaderland om de schouders tijdens een persconferentie, die met een applaus van vooral Servische journalisten wordt ingeleid.
Djokovic is blij dat hij Alcaraz heeft kunnen verslaan op een moment waarop de Spanjaard in zeer goede vorm verkeert, getuige diens titels op Roland Garros en Wimbledon dit jaar. "Om dan goud te winnen onder deze omstandigheden, dat maakt mij heel trots en blij."
"Dat gevoel na het matchpoint overtrof echt alles", gaat Djokovic verder. "Ik vond het dragen van de vlag in 2012 al fantastisch, maar nu ik dit heb mogen ervaren... Het volkslied zingen met een gouden medaille om je nek is voor mij niet te overtreffen."
De Serviër speelde tegen Alcaraz met ziel en zaligheid. Hij rende op alles, ging steeds harder kreunen bij elke geslagen bal en bleef strijden. Onder anderen IOC-voorzitter Thomas Bach en tennislegende Serena Williams op de tribune zagen het karakter waarmee Djokovic 24 grandslamtitels heeft gewonnen.
Veel steun
Een belangrijke factor in het Philippe Chatrier-stadion was dat Djokovic tegen de populaire Alcaraz toch op veel steun van het publiek kon rekenen. Dat is op tennispark Roland Garros en het gelijknamige grandslamtoernooi weleens anders geweest als zijn tegenstander luisterde naar de naam Rafael Nadal of Roger Federer.
De gunfactor lag ten opzichte van die andere twee tennislegendes nooit bij Djokovic, simpelweg omdat hij op de tennisbaan altijd zijn rauwe kant heeft laten zien. Dat leverde hem overigens ook een enorme schare tennisfans op, want waar Djokovic ook gaat, de Servische vlag wappert er altijd.
In Parijs voelden de fans dat ze onderdeel konden worden van iets historisch.
Djokovic strandde op het olympisch podium drie keer in de halve finales, in 2008, 2012 en 2021. Met name die laatste uitschakeling, tegen latere winnaar Alexander Zverev, deed Djokovic extreem veel pijn, aangezien hij toen een voorsprong verspeelde.
"Als het een keer moest gebeuren, dan was het nu in Parijs. Ik kwam hier namelijk met een goed gevoel aan. Bovendien weet ik dat ik inmiddels 37 jaar ben", zegt hij.
Spelen van Los Angeles
37 of niet, de Serviër denkt nog niet aan stoppen. De Spelen van 2028, waarom niet? "Ik wil er over vier jaar in Los Angeles ook bij zijn", aldus Djokovic. "Ik houd ervan om voor mijn land uit te komen, zoals bij de Olympische Spelen en de Davis Cup. Het teamgevoel vind ik fantastisch."
Op dat moment begint de in de perszaal aanwezige Viktor Troicki, de oud-tennisser en huidige coach van de Servische tennissers, te lachen. Zegt Djokovic nou echt dat hij nog vier jaar wil doorgaan?
"Hij lacht omdat hij het onrealistisch vindt klinken of omdat hij nu nog vier jaar met mij zit opgescheept", zegt Djokovic met een grote glimlach.
Even later laat de kersverse olympisch kampioen toch weer ruimte voor twijfel. "Ik weet nog niet hoe mijn toekomst eruitziet, ik wil nu vooral van dit moment genieten."
En die iPod in Amersfoort? In alle euforie staat Djokovic nog even stil bij zijn allereerste titel, in 2006 in Nederland. Het moment waarop het allemaal begon voor de Serviër. "Mijn trofee was een iPod. Een enorm verschil met een gouden medaille", zegt Djokovic, terwijl er een lach door de perszaal gaat.
"Ik had het er toevallig recent nog met mijn vrouw over, want rond die tijd hadden we net verkering", aldus Djokovic. "Nederland zal daardoor altijd een speciale plek in mijn hart hebben. En tja, sindsdien heb ik een enorme reis afgelegd. Ik ben er ontzettend trots op."
