Zere benen én vrolijke gezichten na doldwaze waaierrit: 'Niet beste voor Pyreneeën'

"Het was een plezante dag", lachte Wout van Aert na afloop. En dat terwijl hij voor de tweede dag op rij als tweede nipt geklopt werd in de sprint. Donderdag verloor hij nipt van Biniam Girmay, vandaag legde hij het af tegen landgenoot Jasper Philipsen.

"Dit was echt geen makkelijke rit", verzuchtte winnaar Philipsen met een mengeling van blijdschap en opluchting. "Ik heb de afgelopen dagen soms tussen mijn kader gehangen. Ik ben blij dat het gevoel goed was en dat we hebben kunnen winnen. Wat dit wil zeggen? Dat ik zeker niet minder aan het worden ben deze Tour."

Het is nog niet de Tour de France van Van Aert, die al twee keer in de sprint werd klemgereden en woensdag een bochtje miste en met een flinke vleeswond aan zijn arm hardop twijfelde of hij wel door moest rijden. Maar een etappe als vandaag, vol actie en waaiergeweld, had hij niet graag willen missen.

"Er zijn genoeg saaie dagen hier, dat er niet veel gebeurt. Plots heeft de helft van het peloton door dat er nog veel ritten komen waarin ze niet veel kunnen doen. Dan wordt er gekoerst. Als iedereen min of meer even moe is dan krijg je nog altijd mooie koers."

Ook Mike Teunissen genoot van het wervelende wedstrijdverloop, al lukte het dit keer niet om zijn sprinter Biniam Girmay aan zijn vierde ritzege te helpen. "Bini voelde zich niet heel fris. Maar ik zei al tegen hem: ik denk dat niemand zich fris voelt. Dat eerste uur was niet normaal. Ik sprak Mathieu toen hij terugviel uit de kopgroep. Hij zei: ik heb ongelooflijke wattages gereden, ongelofelijk dat ze nog terug komen."

Dat de oorspronkelijke kopgroep werd ingerekend, kwam door de aanwezigheid van Adam Yates die een sprong in het klassement wilde maken. "Het kwam allemaal door Yates", lachte Teunissen, "hij is de schuldige inderdaad. En daarna het spel in de wind. Maar we kunnen in ieder geval wel op tijd naar bed vanavond."

'Staat Yates nog in het klassement?'

Frank van den Broek - de hoofdrolspeler van de openingsrit in Rimini - zat vandaag op de eerste rij. "Ik zat mee met die eerste groep", vertelde hij nuchter. "Maar er zaten zoveel snelle mensen mee, dus ik was niet heel hoopvol."

Toch waren het niet de snelle mannen als Arnaud de Lie of Van der Poel, maar de adjudant van Tadej Pogacar die succes in de weg stond. "Huh", reageerde Van den Broek verrast. "Ik weet niet hoe hij in het klassement staat. Toptien? Nee, daar werd niet over gesproken."

Eenmaal ingerekend door het peloton kwam Van den Broek meteen in het waaiergeweld terecht. En dus stapte hij met pijn in de benen van de fiets in Pau. Lachend: "Dit is niet de beste voorbereiding op de Pyreneeën ben ik bang. Maar het was wel leuk vandaag."

Visma-LAB niet in paniek door Yates

"We hadden er baat bij dat die kopgroep werd teruggepakt, maar we wilden er niet de hele dag achteraan rijden", verklaarde Grischa Niermann, ploegleider van Visma-Lease a Bike, de tactiek. "Daarom hebben we alleen Bart Lemmen op kop gezet. Wij wilden zeker niet als enigen op kop rijden. Als Yates met vijf minuten voorsprong aan de meet was gekomen, dan was dat maar zo."

"We wisten dat dit een gekke dag zou worden, want er was best wel wind voorspeld. We waren voorbereid. Dat Wout weer tweede wordt, is jammer. We blijven het proberen."

Dat de Belg van Visma-Lease a Bike überhaupt in Pau om de zege kon strijden was een overwinning op zich. Op die plek zag hij zijn loopbaan vijf jaar geleden bijna ten einde komen. Drie dagen nadat hij zich in Albi had ontpopt als topsprinter (zijn eerste van acht ritzeges in de Tour), leek Van Aert ook in de tijdrit in Pau op weg naar een topklassering.

Tot hij met zijn dijbeen bleef haken in het hek. De wond werd gehecht met een chirurgische noodingreep in Frankrijk, maar weken later bleek dat de arts van dienst daarbij vergeten was om ook de onderliggende spier weer aan de pees vast te maken.

Een nieuwe ingreep bleek noodzakelijk. Had Van Aert iets langer geaarzeld, dan had hij wellicht nooit meer kunnen fietsen.

Als een volleerd Flandrien voelde Van Aert de Zuid-Franse wind schuin in de rug en stortte zich met overgave in het waaiergeweld.

Een sprintzege zou de dag perfect hebben gemaakt, maar zover kwam het niet. "Ik zat perfect geplaatst, maar ik kwam iets te vroeg in de wind, moest eigenlijk nog een secondje wachten. Ja, en dan komt Jasper met snelheid van achteren. Jammer."