Turgis wint stoffige en chaotische gravelrit in Tour, 'grote vier' finisht bij elkaar

Beige gekleurd door het stof heeft Anthony Turgis na een nerveuze en chaotische dag gravelfietsen door Frankrijk de gevreesde negende etappe van de Tour de France gewonnen.

De Fransman was na een spectaculaire rit door de heuvels rond Troyes, waarin de renners veertien gravelstroken moesten trotseren, in een sprint tussen zes overgebleven vroege vluchters sneller dan Tom Pidcock en Derek Gee.

Mathieu van der Poel, een van de favorieten voor deze gravelrit, eindigde als elfde nadat hij te laat aan zijn achtervolging op de kopgroep was begonnen. "Een enorm lastige wedstrijd", concludeerde de wereldkampioen.

Uit de stofwolken doemden even later klassementsrenners Tadej Pogacar, Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard en Primoz Roglic op. Opgelucht haalden ze adem toen bleek dat ze geen van hen tijdverlies had opgelopen in de rit waarvan men zo vreesde dat het gevaarlijk, chaotisch en stressvol zou worden.

Dat het inderdaad een nerveuze etappe zou worden, bleek al op de tweede gravelstrook van de dag, op ruim 130 kilometer van de streep. Visma-Lease a Bike, de ploeg van Vingegaard, vormde een bulderende trein op kop van het peloton en trok vol door op de onverharde Côte de Baroville.

Het peloton spatte uit elkaar en van de 'grote vier' schrok Roglic, nummer vier uit het klassement, wakker toen hij zijn drie concurrenten Pogacar, Evenepoel en Vingegaard plots bijna een minuut voor hem zag rijden.

Een enorme waarschuwing en herinnering voor de klassementsmannen, dat ze de Tour de France vandaag niet konden winnen, maar wel in een ogenblik konden verliezen. Zeker als ze niet vooraan het peloton zaten bij het opdraaien van de gravelstroken. Renners moesten de Baroville rennend omhoog.

Roglic keerde terug in het peloton, net als andere minder alerte klassementsmannen, maar renners als Simon Yates en Richard Carapaz hadden nog meer jasjes uitgedaan dan Roglic.

Beresterke kopgroep

Op dat moment hadden de renners al een roerige openingsfase achter de rug. Een beresterke kopgroep van tien man met gravelspecialisten Jasper Stuyven en Gianni Vermeersch, maar ook gevreesde aanvallers als Ben Healy, Maxim Van Gils en Thomas Pidcock, had zich gevormd en koerste 2,5 minuut vooruit.

Allerlei renners waagden nog een oversteek, maar ze kwamen nooit helemaal weg van het peloton, dat continu hard bleef doorrijden. Op negen kilometer voor de streep was de voorsprong plots nog maar een minuut.

Het voelde na 110 kilometer fietsen alsof er al een hele etappe op zat, maar toen waren de renners pas net over de helft, met nog tien gravelssectoren voor de wielen.

Nog altijd was het opletten geblazen en moest men in alle hectiek van gravelstrook naar gravelstrook vertrouwen op de afgesproken ploegentactieken. Zo moest Vingegaard toen hij lek reed halsoverkop verder op de fiets van ploegmaat Jan Tratnik.

'Grote drie' in de aanval

Niet veel later kon wittetruidrager Remco Evenepoel zich op ruim 75 kilometer van de finish niet meer beheersen. Onder de top van de Côte de Chacenay, die de vierde gravelstrook van de dag vormde, plaatste de Belg een serieuze aanval vanuit het zwaar uitgedunde peloton. Alleen Pogacar en Vingegaard reageerden.

In de kopgoep moeten ze even later toch totaal verbaasd hebben opgekeken toen plots de gehele top drie van het klassement zich vooraan de koers meldde. Als bij toverslag waren Evenepoel, Pogacar en Vingegaard naar de tien koplopers gereden. Merkwaardig.

Nog merkwaardiger was dat de 'grote drie' zich na een salvo nieuwe aanvallen in de kopgroep weer terug lieten zakken naar de groep waaruit ze waren gedemarreerd, waar ze de opnieuw niet zo attente Roglic terugzagen.

Terugzakkend naar de achtervolgende groep was Evenepoel duidelijk niet blij dat Pogacar en Vingegaard slechts minimaal mee hadden geholpen in de door hem opgezette aanval. Hoofdschuddend zat de Belg op zijn fiets.

Een gravelstrook later was het juist weer schrikken voor Evenepoel zelf, toen hij op de lastigste strook van de dag schakelproblemen had. Een euvel dat hem niet al te lang ophield, waardoor hij snel weer kon terugkeren.

Al die tijd sloop Van der Poel op iedere gravelstrook stiekem mee op de voorste plekken, de benen sparend, wachtend op zijn kans. Die kwam toen Michael Matthews in de tegenaanval ging op de kopgroep. Van der Poel sprong mee, met onder anderen Biniam Girmay in zijn wiel.

Maar de achtervolging van Van der Poel en co kwam te laat.

Op de twaalfde van veertien gravelstroken plaatste Pogacar gewoon nóg een aanval - een verschroeiende demarrage op het gravel om zijn drie concurrenten nogmaals pijn te doen. Vingegaard kon ternauwernood mee, Evenepoel sloot pas laat aan en Roglic nog later.

Terug in Troyes was er na 200 kilometer niets veranderd in de top van het algemeen klassement. De 'grote vier' stapten opgelucht onder de douche om het stof en gravel uit de neusgaten te spoelen. De rustdag van morgen is welverdiend.