Op een druilerige fietsdag door Frankrijk, met veel wind en regen, heeft Biniam Girmay in zijn groene trui de achtste etappe van de Tour de France gewonnen. In een oplopende sprint, iets wat de Eritrese renner goed ligt, bleef hij de Belgische sprinters Jasper Philipsen en Arnaud De Lie net voor.
Het is de tweede ritzege voor Girmay in de Ronde van Frankrijk: hij won deze Tour ook al de derde etappe. "Als het licht oploopt, weet ik dat het mijn dag is", glimlachte Girmay na afloop. De Eritreeër verstevigde door de zege zijn leiding in het puntenklassement. Nummer twee in dat klassement, Philipsen (die nu liefst 88 punten achter staat), finishte voor de tweede keer deze Tour als tweede.
Op een knappe vijfde was Marijn van den Berg de beste Nederlander. Voor de andere Nederlandse sprinters Dylan Groenewegen (25ste) en Fabio Jakobsen (146ste) was de oplopende sprint in Colombey-les-Deux-Églises te zwaar.
De 184 kilometers in etappe acht kregen van de Tour-organisatie het label 'vlak', maar in werkelijkheid was het de hele dag nergens plat. Alsmaar op en af, draaien en keren. Zelfs de aankomst, twee omwentelingen van de plek waar Charles de Gaulle ligt begraven, liep een procent of drie, vier op.
Ideaal voor aanvallers die ook kunnen sprinten, of voor sprinters met de inhoud van een aanvaller. Dan zeg je: Mads Pedersen. Maar de Deen besloot vanochtend dat opstappen na zijn val in de massasprint van de vijfde etappe zinloos was. Met het oog op de Spelen ging de topsprinter naar huis.
Pedersens afscheid vergrootte de kansen voor heren als Girmay, Wout van Aert, Arnaud De Lie, Maxim van Gils en Michael Matthews. Alberto Bettiol ook zeker. Zijn EF-ploeg had duidelijk plannen bij de start van het tweede Tour-weekend.
Mislukt EF-plan?
Beproefd door zomerregen en wind, gingen Bettiols EF-ploegmaten Neilson Powless en Stefan Bisseger vanaf kilometer nul in de aanval. Jonas Abrahamsen (UNO-X) sprong met ze mee, de bollentruidrager die bergpunten wilde sprokkelen op de vijf gecategoriseerde côtes van de dag. En toen werd het vreemd.
Vanuit het peloton demarreerden Bettiol zelf en sprong nóg een andere EF-renner, Ben Healy, mee. Stephen Williams en Van Gils, ook twee gevaarlijke klanten voor deze etappe, doken vlug in hun wiel. Het peloton schrok wakker, aanval na aanval volgde en Bettiol en Healy kwamen nooit echt weg uit het peloton.
Powless en Bisseger kregen door dat het EF-plan was mislukt en staakten de vlucht, waardoor Abrahamsen in zijn eentje verder moest. Het Noorse krachtmens begon aan een heldhaftige solo van bijna 140 kilometer, schokkend en trekkend op zijn fiets. Bergpunten bijeen rapend ja, maar stiekem ook dromend van de ritzege, want op een zeker moment had de Noor zes minuten.
Pogacar houdt geel
Het peloton deed het na een chaotische openingsfase lange tijd rustig aan. Maar echt rustig werd het nooit: de klassementsmannen wilden in deze listige etappe geen tijd verliezen en daardoor was het toch vaak dringen vooraan het peloton. Een hectische dag in het zadel, die geen veranderingen in de top tien van het algemeen klassement opleverden. Tadej Pogacar behoudt het geel.
De dappere Abrahamsen bleef lang, heel lang, voor de hectiek van het peloton uit fietsen. Maar tegen de hongerige sprintploegen die op hem jaagden, kon de Noor niets beginnen. Op 15 kilometer voor de streep slokte het peloton hem op. Daarna kachelde het peloton in straf tempo naar de finish.
Als je dacht dat etappe acht onrustig was, wordt etappe negen een grote stressdag. Morgen moet het peloton in 199 kilometer veertien gravelstroken over. Een etappe waarin een algemeen klassement zo is weggegooid. En een etappe die gemaakt lijkt voor wereldkampioen Mathieu van der Poel.