Eerste grootkopboloogwants na 122 jaar in Nederland meteen dood

David Sies, predikant uit Harderwijk, heeft een heel bijzonder beestje gevangen: de grootkopboloogwants. Het verre neefje van de bedwants werd 122 jaar geleden voor het laatst in Nederland gezien. Helaas is het insect ook meteen dood gegaan.

Sies gaat in zijn vrije tijd graag de natuur in met een zeef. "Om spinnen te zeven", zoals hij het omschrijft. Het is zijn uit de hand gelopen hobby, vertelt hij lachend. "Ik heb dan een rooster met gaatjes. Daar doe ik bladeren, naalden en schors in. Als ik zeef, valt het gruis in de zak. Dat doe ik in een bakje en neem ik mee naar huis", zegt hij tegen Omroep Gelderland.

Eenmaal thuis vindt hij het leuk om door het gruis te spitten, op zoek naar spinnen en ander leven. "In het strooisel is altijd wel wat te vinden", vertelt hij. "Er is vaak bijvangst, zoals kevertjes en wantsen." En daar viel ook vanmiddag zijn blik op. "Er kroop een heel klein wantsje rond. Ik vond hem er opvallend uitzien, want hij had een wat grotere kop."

Zeldzame vondst

Sies raadpleegde de website waarneming.nl en schakelde een wantsenkenner in. Daar kwam de naam grootkopboloogwants naar boven. "Even later kreeg ik ook de bevestiging van de wantsenkenner: het ging echt om deze soort."

De vondst is bijzonder, omdat de laatste grootkopboloogwants in 1902 werd waargenomen. "Hij hoort bij de familie van de boloogwantsen." Ze hebben vaak een slechte naam, dankzij hun verre neefje, de bedwants. Onterecht volgens Sies: "Dat is meeuwen met mussen vergelijken. Er zit een enorme verscheidenheid in."

Verdrietig einde

Toen Sies hoorde dat hij een zeldzame soort had gevonden, hoopte hij een glimp van de grootkopboloogwants op te vangen. "Ik had de wants in een doosje met wat gruis gezet. Toen zag ik hem dood tussen het gruis liggen."

Nu staat het beestje op alcohol. "Ik weet niet of iemand hem wil hebben. Ik heb wel vaker spinnen gevonden die uiteindelijk naar Naturalis in Leiden zijn gegaan. En soms houd ik ze zelf", besluit Sies.