Skeletonster Bos droomt al van WK in Winterberg: 'Bewezen dat ik er kan winnen'

Ze vliegt al tien jaar op haar buik op een slee door ijskanalen. En met steeds meer succes. Kimberley Bos (30) begint vrijdag in het Chinese Yanqing aan een nieuw wereldbekerseizoen.

Alles is komende winter gericht op een topprestatie in februari, als de wereldkampioenschappen skeleton op haar thuisbaan in Winterberg plaatsvinden. Daar moet haar unieke WK-zilver van afgelopen seizoen in St. Moritz ingeruild worden voor een gouden exemplaar.

"Het is een geweldige kans", blikt ze vooruit naar het belangrijkste evenement voor haar deze winter. Het is geen grootspraak. De laatste drie wereldbekerwedstrijden in het kleine Duitse wintersportplaatsje, op zo'n drie uur rijden van Utrecht, won ze. "Je kunt wel zeggen dat de baan in Winterberg me ligt."

Bos begon meer dan tien jaar geleden als bobsleester. In 2013 stapte ze over naar skeleton. Inmiddels behoort ze in die sport tot de wereldtop. Ze won wereldbekerwedstrijden, was winnares van het wereldbekerklassement, veroverde de Europese titel, olympisch brons en dus WK-zilver.

Unieke prestaties voor een Nederlandse atleet in een sleesport en het gevolg van jarenlang investeren en doorzetten. Skeleton staat bij jeugd in ons land niet bovenaan als het gaat om het kiezen voor een (winter)sport.

Twijfels

Bos deed het wel en slaagde erin de wereldtop te halen. Toch twijfelde de Edese, nadat ze in 2022 olympisch brons had veroverd. "Ik heb toen wel een tijdje nagedacht hoe ik verder wilde. Ik ben inmiddels 30 en dan ga je ook denken aan een leven na topsport", blikt de fysiotherapeute terug op afgelopen seizoen.

Bos kwam tot de conclusie dat ze in elk geval nog een jaar wilde sleeën. "Vier jaar vond ik in 2022 erg lang klinken, maar inmiddels komen de Winterspelen van 2026 al aardig dichtbij."

De wereldkampioenschappen in het post-olympische seizoen vonden in januari plaats in Sankt Moritz, waar jaarlijks een natuurbaan wordt neergelegd. "Uniek, de enige natuurbaan in de wereld. De sfeer daar is geweldig. Dat wilde ik graag meemaken."

Memorabel WK

Het werd een memorabel kampioenschap voor haar. Halverwege stond ze tweede achter de Duitse Susanne Kreher. Op de tweede dag was ze in de derde en vierde run de snelste, maar het gat van 0,54 seconde kon ze niet dichten. Al scheelde dat slechts een haar.

Bos keek aan de finish naar de laatste run van haar Duitse rivale, zag het verschil op de klok steeds verder teruglopen en ging hopen op een wonder. "Je hoopt dat de klok rood wordt, zodat je weet dat je sneller bent dan degene in de baan."

Kreher bleef aan de goede kant van de score. Het verschil tussen goud en zilver was welgeteld een honderdste (0,01) van een tel.

Wie een zwaar teleurgestelde Bos verwachtte, vergiste zich. De viervoudig winnares van een wereldbekerwedstrijd was oprecht blij met zilver. Niemand in Nederland had ooit in een sleesport een WK-medaille veroverd. Een trotsgevoel overheerste. Of niet?

"Het scheelde na in totaal 6.888 meter in het ijskanaal 10 centimeter of zoiets", zegt ze. Dan is het aanlokkelijk om toch nog even terug te denken aan de vier races om helder te krijgen op welk moment het goud werd verspeeld, toch?

"Nee, het heeft geen enkele zin om je af te vragen waar ik het heb laten liggen. Dat kan op honderd verschillende momenten zijn geweest. Daar moet je niet over nadenken, jezelf niet mee kwellen. Ik heb genoten van die zilveren medaille. Het was mijn eerste WK-medaille."

Herkansing

In Winterberg, gesteund door vrienden en familie, krijgt ze in februari een herkansing. "Als je daar rondloopt, kennen veel mensen mijn naam. Dat zegt wel iets over mijn status in Winterberg", grinnikt de skeletonster, wier succes de Nederlandse Bob- en Sleebond in elk geval een flink aantal aanmeldingen voor de skeletonsport heeft opgeleverd. "Dat aantal is omhooggeschoten. Helaas zijn het vooral jongens. Meer vrouwen zou heel fijn zijn."

Bos begon het seizoen vorige maand in het Letse Sigulda, reisde door om technisch directeur en voormalig skeletonster Joska Le Conté te helpen bij de begeleiding van talenten in Lillehammer om vervolgens na een kort bezoek aan Nederland verder te trekken naar China voor het echte werk. Daar start morgen het wereldbekerseizoen.

"Ik denk dat Nederland door mij wel kennis heeft gemaakt met de skeletonsport. Een wereldtitel zou de sport nog meer onder de aandacht brengen. De verwachtingen zijn heel hoog, maar ik heb in Winterberg bewezen dat ik er kan winnen."