Gemiste matchpoints bezorgen badmintonner Caljouw leven met 'pijn en verdriet'
Mark Caljouw draait er niet omheen: de 28-jarige badmintonner gaat sinds eind juni met "pijn en verdriet", zoals hij het zelf uitdrukt, door het leven. Allemaal vanwege twee gemiste matchpoints in de kwartfinales op de Europese Spelen.
Had hij er eentje benut in Krakau, dan was het olympische ticket voor Parijs binnen en had hij ook eindelijk die felbegeerde Europese seniorenmedaille in zijn prijzenkast kunnen hangen.
Sporen nagelaten
Maar het liep dus anders en dat heeft zijn sporen nagelaten, bleek ook afgelopen weekend op de Dutch Open. Het toernooi in Den Bosch was een mooie gelegenheid geweest om voor eigen publiek te schitteren, maar lang konden ze in de Maaspoort niet van Caljouw genieten. Hij was als eerste geplaatst in het mannenenkelspel, maar vloog er meteen bij zijn eerste optreden uit.
"Wat er misging? Om heel eerlijk te zijn: best veel. Ik zit op mentaal gebied in een moeilijke fase. Dat ik op de Europese Spelen mijn ticket voor Parijs op één punt miste, heeft toch wel veel impact op mij gehad."
"Mijn coach en ik hadden alles op alles gezet om daar een medaille te veroveren en als je het dan op één punt niet haalt... Alles was daarop gericht. Ik had dan bijna alles gepresteerd wat ik wilde presteren. Ik heb daar nog heel veel pijn en verdriet van. Ik moet erdoorheen, maar dat kost nogal wat tijd."
Vol onbegrip
De badmintonner uit Rijswijk, in het enkelspel de enige Nederlander die mee kan met de internationale top, laat zijn woorden vergezeld gaan van een vage glimlach. Maar daarmee camoufleert hij slechts zijn ware gevoel.
"Ik kan er nog steeds niet om lachen, hoor", windt Caljouw er geen doekjes om. "Na de wedstrijd zat ik vol onbegrip. Alles waar we aan hadden gewerkt, had ik uitgevoerd. Ik kan mezelf in dat opzicht niks kwalijk nemen. Kon ik dat maar. Dan wist ik dat ik dat nog kon veranderen."
Na het toernooi ging Caljouw met zijn vriendin op vakantie, maar veel helpen deed dat niet. "Het heeft er heel erg ingehakt bij mij. Ik probeerde de knop om te zetten, maar denk er nog steeds elke keer aan als ik op de baan sta. Er zit ergens nog een blokkade, waardoor ik niet helemaal vrij kan spelen. Omdat ik niet weer de pijn wil voelen om alles te geven, lijkt het wel."
Voor Caljouw een frustrerende ervaring. "Ik ben fitter dan ooit. Op trainingen sta ik heel goed te spelen en in de competitie gaat het ook heel erg goed. Alleen op het moment dat ik een individueel toernooi speel, komt er iets naar boven in mijn hoofd dat ik op dit moment nog niet kan uitschakelen. Ik doe wel hard mijn best, samen met een mentale coach, om weer de Mark te worden die ik was."
Plezier en passie hervinden
De Olympische Spelen kan Caljouw nog wel halen, maar makkelijk gaat het niet worden. Directe kwalificatieplekken zijn er te verdienen tijdens de Europese Kampioenschappen, half april in Saarbrücken. Via de 'geschoonde' wereldranglijst kan hij ook nog naar Parijs, maar dan moet Caljouw bij de beste twintig spelers staan, terwijl hij net buiten de top zestig bivakkeert.
Dat de dubbels Selena Piek/Robin Tabeling, die bij de Europese Spelen goud veroverden, en Debora Jille/Cheryl Seinen, bij de Dutch Open opnieuw de besten in het vrouwendubbel, ook een serieuze gooi doen naar olympische deelname en dus hetzelfde doel hebben, biedt wel steun.
"Ja, zeker. Robin is een goede vriend van me. We praten daar veel over. Het is alleen maar goed dat we hopelijk met zo'n groot mogelijke groep naar Parijs gaan en badminton op de kaart zetten. Ik hoop zeker dat beide duo's het halen. Ze staan er in ieder geval beter voor dan ik."
"Ik ga weer aan de slag met mijn mental coach. Dat is heel belangrijk. Zodat ik erdoorheen kan prikken, om het zo maar te zeggen. Ik moet van die blokkade weggaan. Mijn plezier en passie weer vinden in de sport, in het badminton, in de wedstrijden."
"Als ik weer alles op alles kan zetten, geloof ik zeker dat ik mij nog kan kwalificeren. Maar het belangrijkste op dit moment is mijn mentale gezondheid."
