Wéér geen prijs voor Oranje, dat het steeds maar weer aflegt tegen de toplanden
Het leek zo dichtbij, een prijs voor het Nederlands elftal. De eerste prijs voor Oranje sinds het EK van 1988.
Een huldiging op het Museumplein en een rondvaart door de grachten waren het misschien niet geworden, maar het winnen van de Nations League was zeker een feestje waard geweest. "We spelen om een prijs, dat besef moet er zijn", zei aanvoerder Virgil van Dijk. "We moeten er alles aan doen om die beker te winnen."
Twee wedstrijden moesten daarvoor nog maar worden gewonnen bij de Final Four in eigen land. Het bleek een illusie. Een prijs is ver weg. Om prijzen te pakken, moet je van toplanden winnen en dat blijkt lastig voor het huidige Oranje. Tegen de echte toplanden legt Nederland het af.
Argentinië
Op basis van bovenstaande conclusie had de vorige bondscoach Louis van Gaal besloten om het WK in te gaan met een behoudend strijdplan. Alleen op die manier had Oranje volgens Van Gaal een kans tegen de beste ploegen van de wereld.
Afwachtend, loerend op countermomenten, via zogenoemde provocerende pressing. Zo wilde Van Gaal het WK winnen. Dat ging volgens plan met een eerste plaats in een groep met Senegal, Ecuador en Qatar en in de achtste finale tegen de Verenigde Staten. Tegen de eerste tegenstander van formaat ging het mis.
Lang speelde Oranje een kansloze wedstrijd in de kwartfinales tegen Argentinië, totdat Van Gaal succesvol wisselde en lange ballen op spitsen Wout Weghorst en Luuk de Jong de latere wereldkampioen aan het wankelen brachten. Weghorst zorgde met twee goals voor een miraculeuze ontsnapping, maar na strafschoppen moest Oranje alsnog buigen.
Frankrijk
Ronald Koeman gaf bij de start van zijn tweede termijn als bondscoach direct aan af te stappen van het 5-3-2-systeem van het WK onder Van Gaal. "Het kan anders en ik wil het anders gaan doen", zei Koeman.
Hij keerde terug naar 4-3-3, waarmee hij in zijn eerste periode succesvol was en onder meer te sterk was voor topland en toenmalig wereldkampioen Frankrijk.
Datzelfde Frankrijk was in maart weer de tegenstander in het Stade de France. Door de afwezigheid van Frenkie de Jong, Steven Bergwijn, de geschorste Denzel Dumfries en vijf zieken begon Oranje gehavend aan de wedstrijd in de EK-kwalificatie. Niets, maar dan ook niets had Oranje in te brengen.
Het verschil met de snelle, sterke en fitte Fransen was enorm. De Franse ster Kylian Mbappé zette met een prachtige goal een dikke punt achter het duel (4-0). "Ik had van iedereen meer verwacht", zei een teleurgestelde Koeman na afloop. "Het is een ondermaatse prestatie tegen een heel sterke tegenstander."
Kroatië
Ook in de halve finales van de Nations League tegen Kroatië kon Koeman woensdag in De Kuip niet beschikken over een complete selectie. Matthijs de Ligt en Memphis Depay waren er vanwege blessures niet bij. Frenkie de Jong was echter terug.
Met De Jong verloor het Nederlands elftal na rust de slag op het middenveld. Niet De Jong, maar Modric trok de wedstrijd op magnifieke wijze naar zich toe. Dat erkende ook De Jong. "Ik denk dat ik vanavond niet goed genoeg was", zei de middenvelder van FC Barcelona. "Ik had meer moeten brengen."
Bekijk hier de samenvatting van Nederland-Kroatië:
Hat was voor Oranje pijnlijk om te zien hoe de Kroaten heersten op het middenveld. "Soms is het ook gewoon de kwaliteit van de tegenstander", zei Koeman. "Zij zijn niet voor niets de nummer drie van de wereld, dat hebben ze vandaag laten zien."
Conclusie
Daarmee trok Koeman in feite de simpele conclusie dat de Kroaten meer kwaliteit op de mat legden dan Oranje. Dat Nederland geen Luka Modric heeft. Zoals de Argentijnen met Lionel Messi meer kwaliteit konden leveren in Qatar en zoals de Fransen met Kylian Mbappé meer kwaliteit toonden in Parijs.
Zoals Oranje in 1988 met Ruud Gullit, Marco van Basten, Frank Rijkaard en Ronald Koeman meer kwaliteit kon opstellen dan de tegenstanders. En dat leverde die ene prijs op, de Europese titel. Op een nieuwe prijs is het nog even wachten.
Wel krijgt Oranje zondag een nieuwe kans om van een topland te winnen. In de strijd om de derde plaats weliswaar, tegen Spanje of Italië.
