Tientallen explosies bij deuren: 'Als ik de keuze had, woonde ik hier niet meer'

• Anna Mees

  redacteur Online

Explosies bij voordeuren zijn bijna dagelijks in het nieuws. Het zijn dreigementen of wraakacties van drugscriminelen, uitgevoerd door vaak jonge mannen. Maar ze raken ook mensen die daar niks mee te maken hebben. "We hebben jonge kinderen. Dit creëert slapeloze nachten."

De glasscherven liggen nog voor de deur van flatgebouw Sloterhof in de Comeniusstraat in Amsterdam Nieuw-West. Precies een maand geleden was hier midden in de nacht een explosie in de portiek. De ruiten sprongen uit de gevel en van de brievenbussen was bijna niets meer over.

Er raakte niemand gewond. De politie is nog bezig met het onderzoek en heeft nog geen verdachte opgepakt.

"Het leek wel of het hele gebouw instortte", vertelt een bewoner die in de nacht van 21 april tegen 04.00 uur werd opgeschrikt. Zijn naam wil hij niet noemen. "Het voelt gewoon heel onveilig hier."

Als andere mensen langslopen, pauzeert hij even of gaat hij zachter praten. Een idee wie het doelwit geweest kan zijn, heeft hij niet.

Maar dat zijn vrouw en hij weg willen uit dit gebouw met 600 woningen, staat vast. "We hebben jonge kinderen. Je doet er alles aan om ze goed te laten opgroeien. Dit creëert slapeloze nachten."

Noodgedwongen kijken ze of ze kunnen verhuizen. "Maar ja, je weet hoe moeilijk dat is."

Vorig jaar was het in een ander gebouw in de straat raak. Voor het plaatsen van dat explosief kreeg een 33-jarige dader vier jaar cel. Iets verderop in de Comeniusstraat werd in 2013 een 21-jarige crimineel geliquideerd. En in de flat is weleens een gewapende inbraak geweest, vertelt de bewoner.

Het ergste vindt hij dat hij niks hoort van de verhuurder over hoe nu verder. "Twee weken na de aanslag kreeg ik mijn standaard huurverhoging, maar niks over wat ze hieraan gaan doen."

Hij laat de portiek zien waar het explosief een ravage aanrichtte. Een deel is nu dichtgetimmerd met hout en binnen zijn provisorische postvakken gemaakt.

Een parkeerplek ligt vol glasscherven. Ook op het grasveldje voor de deur zijn de resten van wat hier in de nacht van 21 april gebeurde, nog te zien. "Het wordt gewoon niet weggehaald", zegt een andere buurtbewoner die haar fiets pakt. Ze wil wel even praten. "Maar niet met naam en toenaam."

Ze woont hier ruim tien jaar. "Schoten om 03.00 uur, schoten om 06.00 uur, schoten om 23.00 uur met dodelijke afloop. Vorig jaar is iemand op de eerste galerij neergeschoten", lepelt ze op. En nu wordt ze dagelijks herinnerd aan het ontplofte explosief.

"Als ik 's avonds thuiskom, kijk ik altijd of er iemand op de parking staat." Haar stem trilt. "Als het weer gebeurt, kan ik zo een glasscherf in m'n ogen krijgen."

De bewoonster herinnert zich de nacht van de explosie nog goed. "Mijn zoon zei: 'Mama, mama, er is een bom afgegaan!' We zijn gaan kijken en weer gaan slapen, zo erg is het dus. Het is bijna normaal, maar het ís niet normaal."

Buurman Danny zag de ernst pas in toen zijn schoonouders in paniek belden en ook zijn ouders aan de lijn hingen. "Ik moest om 05.00 uur opstaan en ben gewoon naar m'n werk gegaan. Vallen, opstaan en weer doorgaan, je hebt geen keus."

Maar prettig voelt ook hij zich niet in zijn buurt. Zijn zoon van 7 laat hij maar sporadisch in het speeltuintje om de hoek spelen. Verder zijn ze hier vooral binnen.

"Mijn zoon is gevoelig", zegt Danny, terwijl hij zijn buggy pakt om met zijn jongere kind boodschappen te doen. "Ik ben bang dat als hij 12 is en met de verkeerde mensen omgaat, hij wordt beïnvloed."

De Amsterdammer is dan ook op zoek naar een andere woning, in een kleinere stad. "Als ik de keuze had, woonde ik hier niet meer."

De eigenaar van het gebouw was niet bereikbaar voor commentaar.