Gold Race-winnares Vollering: 'Kan het nog niet helemaal geloven, geloof ik'

De afgelopen twee edities moest ze genoegen nemen met de tweede plaats in de Amstel Gold Race, maar bij haar derde podiumplaats mocht Demi Vollering de hoogste trede beklimmen. "Yes! Eindelijk, ja! Ik kan het zelf nog niet helemaal geloven, geloof ik."

De SD Worx-troef roemt het voorwerk door haar ploeggenoten, maar de finishing touch kwam toch geheel op haar naam. Met een splijtende en goed getimede demarrage kort voor de meet.

"Ik zag dat het uit elkaar lag op de Cauberg", legt ze uit. "Ik voelde me goed, ik hoefde mezelf niet op te blazen. En dan even wachten tot het tempo er ietsje uit ligt, en dan gaan. Ik dacht heel eventjes dat ik te vroeg was gegaan, maar dat bleek uiteindelijk niet het geval."

Waar veel rensters door de kou bevangen de eindstreep haalden, had Vollering zich redelijk warm weten te houden. "Zeker die afdaling naar de Cauberg toe is superkoud. Ik reed bijna de hele wedstrijd met mijn Gabba (een soort regenjasje, red.) aan. Dus ik bleef aardig warm. Die heb ik pas op het allerlaatst uitgedaan. Ik denk dat dat hielp. En ik doe het normaal goed in de kou. Dat probeerde ik ook in mijn achterhoofd te houden."

Benen Van Vleuten 'blok beton'

Dat kon Annemiek van Vleuten, in haar allerlaatste Amstel Gold Race, de winnares niet nazeggen. "Ik voelde halverwege al dat ik de benen vandaag niet had. Mijn benen waren gewoon geblokkeerd, in die regen. Ik had niet verwacht dat het zo koud zou worden. Mijn benen waren echt een blok beton."

Was de wereldkampioene op de weg verrast door de lage temperatuur, de wereldkampioene veldrijden bij de beloften vond zich na afloop onverwachts terug op het podium. "Dit had ik echt totaal niet zien aankomen", bekent de 21-jarige Shirin van Anrooij, die in haar Trek-Segafredo-shirt naar de derde plaats sprintte.

"Ik voelde mij in de eerste twee uur niet goed eigenlijk. En ik had twee lekke banden, tegelijk, voor de Cauberg. Ik heb een hele ronde moeten rijden om terug te komen. En toen heb ik geprobeerd om Elisa (Longo Borghini, red.) te helpen door op alle aanvallen te reageren. Maar zij zakte er zelf doorheen."

Van Anrooij: "Onze ploegleidster zei gisteren: je moet durven verliezen om te kunnen winnen. Dus ik heb het gat door andere ploegen dicht laten rijden voor mij en ineens zag ik dat het nog 200 meter te gaan was. Ik kon eigenlijk niet meer sprinten, maar dat kon niemand meer."

"En ineens zag ik dat ik derde was! Geen idee hoe, maar ik ben er heel blij mee. Heel vet om op het podium te staan in de Amstel Gold Race."