Bloemen doet bijna wat Kramer ooit lukte in Calgary: op frustratie wereldrecord rijden
Je zou zeggen dat iemand die in de B-groep van een wereldbeker de derde tijd ooit op een afstand heeft gereden, zichzelf verbaast. Maar zo zit de Canadese schaatser Ted-Jan Bloemen niet in elkaar.
"Ik kijk er zo tegenaan", legt de 36-jarige Bloemen uit, "je mag jezelf eigenlijk nooit verbazen. Je moet altijd voor het hoogste gaan en erin geloven dat het kan. Als je dat niet doet, ga je aan jezelf twijfelen en tijdens zo'n rit en dat mag nooit gebeuren."
Uitverkocht is de Calgary Olympic Oval dit weekeinde sowieso al niet. Maar tijdens de B-groep, het tweede niveau van de wereldbeker, is er nog minder belangstelling voor de schaatsers en minder reuring in de hal.
Zij die bleven zitten, werden daarvoor beloond met een ijzersterke race van de Canadese veteraan op de tien kilometer.
Al in 2005 deed hij, toen nog als Nederlander, mee aan de NK afstanden. Sind november 2014 komt Bloemen uit voor Canada, met de olympische titel in 2018 op de tien kilometer als hoogtepunt.
Ronde na ronde bleef Bloemen onder het schema van het wereldrecord van Nils van der Poel, gereden tijdens de Olympische Spelen in februari. Zijn coach Bart Schouten had al aangekondigd dat het weleens hard kon gaan, maar het schema-wereldrecord kon vanaf de eerste ronden geen moment opzij gelegd worden.
Bloemen leek tot 9.200 meter op weg de 12.30,74 van Van der Poel te verbeteren. In een vlakke race zat hij continu een tot twee seconden onder het wereldrecordschema, maar waar Van der Poel nog kon versnellen aan het einde, slaagde Bloemen daar niet in: 12.33,75.
'Wereldrecord zat deze week in mijn hoofd'
"Nils reed daar paar rondjes 28. Ik keek drie rondjes voor het einde naar het scorebord en zag dat ik naar lage 29'ers moest, maar ik had het net niet meer op het einde. Ik kon hem niet meer omlaag trekken."
Dat hij zo dicht bij Van der Poels record kon komen, verraste hem dus niet. "Door hoe de trainingen de hele week gingen, had ik het wel een beetje in mijn hoofd. De rondjes kwamen wel heel makkelijk."
En bovendien: Bloemen had iets recht te zetten. Een week geleden wilde Bloemen zich tonen op de vijf kilometer, maar na twee valse starts was het al gedaan. De eerste maakte hij bewust, om het ijs wat langer te laten drogen na een dweilpauze. Bij de tweede vond de starter dat Bloemen niet stilstond.
Een beslissing waar Bloemen zich totaal niet in kon vinden. Die frustraties nam hij mee richting de tien kilometer. "Zeker was ik getergd. Vorige week wilde ik al laten zien hoe goed ik was. Als je het dan niet kan laten zien, komt er wel een schepje bovenop."
2007: Kramer verpulvert WR op frustratie
Met zijn net niet geslaagde aanval op het wereldrecord herhaalde Bloemen bijna wat Sven Kramer ruim vijftien jaar geleden deed op het ijs van Calgary: uit pure frustratie een wereldrecord op de klokken zetten.
De Italiaan Enrico Fabris ontnam Kramer op 10 november 2007 in Salt Lake City het wereldrecord op de vijf kilometer. Kramer liet de kans zijn eigen toptijd aan te scherpen liggen, Fabris maakte er dankbaar gebruik van.
Getergd van teen tot kruin en terug haalde Kramer een week later meer dan vier seconden van het wereldrecord af.
Zijn 6.03,21 zou pas tien jaar later verbeterd worden. Door Bloemen.
"In voorbereiding op die race (6.01,86, red.) heb ik veel vijf kilometers van onder de 6.10 teruggekeken. Om te ontdekken: hoe doe je dat nou, hoe deel je het in? Ook die rit van Kramer heb ik heel vaak bekeken."
In de afgelopen week schoot de vergelijking met Kramer niet door zijn hoofd, maar Bloemen kan zich er wel in vinden. Het maakt hem trots. "Want die vijf kilometer van Kramer was een van de mooiste races ooit, zo'n dik wereldrecord."
'Ze krijgen het niet koud genoeg'
Toen Kramer zijn record reed, was Calgary nog in een strijd verwikkeld met Salt Lake City om de titel 'snelste ijs van de wereld'. En hoewel het nog wel op grote banners aan de muur hangt, heeft Calgary die strijd door ouderdom verloren.
De vriesmachines kunnen de 35-jaar oude buizen onder het ijs niet meer zo koelen als vroeger.
"Het ijs is niet hard genoeg, ze krijgen het gewoon net niet koud genoeg om hier een wereldrecord te kunnen rijden. Maar dit was een heel goede race, ik was er dichtbij", concludeert Bloemen. "Ik denk dat ik hier heel blij mee moet zijn."
