Afghaans elftal groeide ondanks Taliban uit tot symbool van hoop: 'Nu doodstil'
Terwijl deze interlandperiode wereldwijd voetballers uitvliegen naar hun nationale teams, zitten de internationals van het Afghaanse voetbalelftal in onzekerheid thuis te wachten op een belletje vanuit hun vaderland.
Is hun interlandcarrière voorbij onder de Taliban?
De afgelopen jaren groeide het elftal van de Afghaans-Nederlandse bondscoach Anoush Dastgir uit tot symbool van hoop voor miljoenen Afghanen. De 'Leeuwen van Khorasan', zoals de bijnaam van het nationale team luidt, schreven historie door voor het eerst sinds hele lange tijd weer een wedstrijd op eigen bodem in Kaboel te spelen, zodat de fans hun sterren met eigen ogen konden zien.
Lichtpuntje
En dankzij de professionaliseringsslag die onder de 32-jarige Dastgir ingezet werd, kon een klein voetballand als Afghanistan zich meten met grote Aziatische voetballanden. Met minimale middelen werd maximaal gepresteerd.
Het nationale elftal was een lichtpuntje in een verder onzeker bestaan van vele Afghanen.
Het had ons misschien een machtspositie gegeven tegenover de Taliban.
Afghanistan liep weliswaar nipt de zo gedroomde kwalificatie voor de Azië Cup mis, maar misschien wel belangrijker in het decennia door oorlog geteisterde land, was dat het team - bestaande uit spelers van verschillende etnische groepen - uiteindelijk als voorbeeld werd gezien. Een groep Afghanen die, in tegenstelling tot in de politiek, wél kan samenwerken en succes boeken.
Mislopen Azië Cup een gemiste kans
"Dat we de Azië Cup niet gehaald hebben, is eeuwig zonde", vertelt de in Hengelo opgegroeide international Faysal Shayesteh (31) vanuit India, waar hij voetbalt voor Sreenidi Deccan FC.
"Een toernooi waar een miljard mensen naar kijkt, was het ideale podium geweest om de wereld een ander Afghanistan te laten zien. En het had ons misschien ook een machtspositie gegeven tegenover de Taliban om in gesprek te gaan over verandering."
De inboxen van zijn sociale media-kanalen puilden de afgelopen jaren uit met berichten van trotse én wanhopige Afghanen, zeker nadat de Taliban aan de macht waren gekomen: "Jullie hebben jullie stem nog, dus laat de wereld onze stem ook horen."
Maar sinds Afghanistan in juni kwalificatie voor de Azië Cup misliep, is het volgens de aanvoerder doodstil. Shayesteh: "Dat doet nog meer pijn dan de niet-kwalificatie, eigenlijk. Want de mensen in Afghanistan begrijpen precies wat er momenteel aan de hand is."
Comeback van de vrouwen
Het mislopen van de Azië Cup is inderdaad een gemiste kans, vindt Farkhunda Muhtaj (24), die vurig gelooft in de maatschappelijke kracht van voetbal in Afghanistan. Maar de captain van het Afghaanse vrouwenteam en speelster van Fortuna Sittard is ook teleurgesteld in haar mannelijke collega's.
Haar elftal staat door een misbruikschandaal en de opkomst van de Taliban, die sporten voor vrouwen verboden heeft, al ruim drie jaar stil. Ze had graag meer steun ontvangen. "Ik vind persoonlijk dat de mannen zich de afgelopen jaren publiekelijk meer hadden moeten uitspreken om ons te steunen", aldus Muhtaj, die in het geheim werkt aan een comeback van de nationale ploeg.
Vanwege veiligheidsredenen kan ze er niet meer over zeggen dan dat ze hoopt dat ze volgend jaar weer met haar teamgenoten op het veld kan staan voor trainingskampen.
De mannelijke internationals zitten - misschien wel tegen beter weten in - te hopen op een uitnodiging voor het nationale elftal. In de Afghaanse media lezen zij namelijk dat de Taliban een nieuw nationaal team willen samenstellen, met vooral spelers uit eigen land en niet zoals de afgelopen jaren het geval was met gevluchte Afghanen uit het buitenland.
"Het lijkt erop dat spelers niet meer geselecteerd worden op basis van hun voetbalkwaliteiten", aldus Shayesteh, die wijst op het lage niveau van de Afghaanse nationale competitie. Waarop dan wel? Volgelingen van de Taliban? "Dat zal moeten blijken bij de eerstvolgende interland."
Oefenen tegen de Taliban
Onduidelijk is wanneer die plaatsvindt. Deze interlandperiode is er niets georganiseerd, en voor oktober en november staat er ook nog niets op het programma. Landen zullen niet in de rij staan om te oefenen tegen 'de Taliban'. En de eerste officiële kwalificatieduels voor het WK van 2026 en de Azië Cup van 2027 beginnen pas volgend najaar.
De Nederlander Dastgir is er volgend jaar in elk geval niet meer bij, hij stopte afgelopen zomer na vijf jaar bondscoachschap om zich in Nederland verder te ontwikkelen als clubcoach. Hij volgt momenteel de UEFA Pro-opleiding bij de KNVB en is assistent-trainer bij Almere City FC in de Keuken Kampioen Divisie.
Dastgir wist de politieke invloed van de vorige president Ashraf Ghani lang buiten het elftal te houden en stuurde zelfs de Taliban een jaar lang met een kluitje in het riet. Als ze zich bemoeiden met de samenstelling van de selectie, dan zei Anoush bijvoorbeeld dat er pas bij de volgende kwalificatiecyclus nieuwe spelers ingeschreven mochten worden. Bovendien bleef het nationale team onder de nieuwe machthebbers de Afghaanse vlag hijsen.
