Terug uit het buitenland | Michel Vlap: 'Nooit spijt gehad'

• Eline de Zeeuw

Voor veel voetballers is het een droom om in hun carrière in het buitenland te mogen spelen, maar vaak genoeg blijkt hoe moeilijk het is om daar ook daadwerkelijk door te breken. We spraken drie voetballers die Europa introkken voor een avontuur, maar afgelopen jaar ook weer terugkeerden naar de eredivisie.

Vandaag: FC Twente-speler Michel Vlap, die na twee seizoenen in België en Duitsland weer terug is in Nederland.

"Ik heb er nooit spijt van gehad, nooit. Anderlecht is een fantastische club. Maar er is wel een bepaalde druk daar. Als je voor acht miljoen wordt binnengehaald en je krijgt rugnummer 10, dan wordt er naar je gekeken."

In het seizoen 2018/2019 groeit Michel Vlap als speler van sc Heerenveen uit tot het gezicht van de Friese club. De geboren Sneeker maakt het ene na het andere doelpunt.

En hoe beter het gaat, hoe meer hij ook over zijn toekomst nadenkt. Vlap praat over de mogelijkheden met zijn familie en zaakwaarnemer, want misschien is er wel meer dan Friesland. Uiteindelijk is het zijn oma, die lijdt aan een vorm van Alzheimer, die een voorspellende gave blijkt te hebben.

Voorspelling van Vlaps oma

"Mijn moeder vroeg aan mijn oma in het tehuis: oma, het gaat nu wel heel goed met Michel. Waar moet hij gaan voetballen? Ze zei uit het niets: Anderlecht! En geloof het of niet, anderhalve week later belden ze. Dat was wel bijzonder."

Dus wordt het Anderlecht. Ook omdat speler-coach Vincent Kompany hem persoonlijk opbelt. De Belgische vedette vertelt Vlap dat hij fan is van zijn spel en dat hij hem nog beter wil maken.

Beluister hieronder een radioreportage van Eline de Zeeuw met en over Michel Vlap:

En zo verhuist Michel Vlap in de zomer van 2019 naar Brussel. De 22-jarige aanvaller, die tot dan toe altijd dicht bij huis had gespeeld, verruilt het gemoedelijke Sneek voor een wereldstad. En na 17 jaar bij 'zijn cluppie' voelt bij Anderlecht de eerste maanden alles vreemd.

"Het is meer een Ajax, denk ik", zegt hij met kenmerkende grijns. "Er wordt elke dag over de club geschreven. In Friesland kende ik het ontspannende, daar was het zakelijker. Ik ben een familiemens, een mensenmens, en wil graag omringd worden door warmte."

"Daar moest ik wel echt aan wennen. En ondertussen waren de verwachtingen van buitenaf immens."

Vlap komt terecht in een team dat onder leiding van 'redder' Kompany nog moet worden opgebouwd. En met rugnummer 10 krijgt hij daarin een grote verantwoordelijkheid. "Het eerste halfjaar was er wat stress en druk. Dan merk je dat het ook gaat om acclimatiseren en je goed voelen."

"In het tweede half jaar gingen we ook als team draaien. En als je dan in zeventien basiswedstrijden tien goals maakt, heb je het in je eerste seizoen hartstikke goed gedaan, denk ik. Ook de fans waren volgens mij wel blij met me: ik ben iemand die passie en een lach op het veld geeft."

Maar daarna breekt de coronacrisis uit. Vlap heeft de pech als eerste binnen de club positief getest te worden op het virus. Een zware periode volgt. "Het was niet leuk om de eerste te zijn, echt niet", schudt hij zijn hoofd. "Er werd met wat vingers gewezen. Er was angst en boosheid." Hij loopt in de voorbereiding een achterstand op die, zo blijkt later, niet meer goed te maken is.

"Ik moet zeggen dat ik daar ook niet altijd even goed mee om ben gegaan. Als ik het soms niet eens was met een bepaalde keuze, of niet speelde, kon ik mijn emoties niet verbergen. Bij Heerenveen had ik daar nooit mee om hoeven leren gaan. Kompany vond dat ik daar anders op had moeten reageren en dat vind ikzelf ook. Ik heb ervan geleerd en het heeft me volwassener gemaakt."

Scoren tegen Bayern München

Als hij minder en minder speelt, besluit hij om verhuur te vragen en het Duitse Arminia Bielefeld is zeer geïnteresseerd. Vlap en zijn vriendin verhuizen midden in de lockdown naar een op dat moment spookstad, maar sportief beleeft de aanvaller gelijk een droomstart. Tegen Bayern München mag hij starten in de basis, en hij geeft niet alleen een assist, maar scoort ook.

Vlap is al snel een vaste waarde in Bielefeld, tót de trainer wordt ontslagen. "En toen kwam er een trainer met een Duitse instelling: lange ballen, poetsen en werken. En die speler ben ik niet." De rest van het seizoen zit hij op de bank.

Eenmaal terug in Anderlecht draait hij wel weer mee in de voorbereiding, maar een sleutelrol kunnen ze hem in Brussel niet garanderen. FC Twente kan hem dat wél. Vlap hoeft niet lang na te denken en stemt in met, opnieuw, verhuur.

Knokken voor een kans

"Nu zit ik bij een club die weer het gevoel heeft van Heerenveen. Daar voel ik me het meest op m'n plek. Ik heb weer een lach op de club, een lach op het veld."

Terug in de eredivisie vindt hij ook steeds meer die oude vorm. Hij moet minuten maken en zich op z'n plek voelen om zich te kunnen onderscheiden, weet Vlap na twee jaar in het buitenland. En mogelijk krijgt hij de kans om het na dit seizoen nog een keer bij Anderlecht te laten zien. "Ik sta er nog onder contract en als ik de kans krijg zal ik ervoor knokken."

Ondertussen heeft hij een stekje in Friesland gekocht. "Een plek om thuis te komen." Maar ook: een plek dicht bij zijn oude club. Zou het dan ooit? "Ik denk dat iedereen in Heerenveen weet dat ik de club een warm hart toedraag. Wie weet kan ik ooit in dat huis wonen én in Heerenveen spelen."